خون و خشونت در ناکجاآباد

سریال‌های جدید ایرانی، در اغلب موارد هیچ نسبت معناداری با جامعه امروز ایران برقرار نمی‌کنند و در یک انتزاع مطلق اتفاق می‌اُفتند. انگار کارگردانان تصمیم گرفته‌اند مخاطب را در زمان تماشای سریال‌های شبکه نمایش خانگی پای ترکیبی از سریال‌های ترکی و آمریکایی بنشانند- و این آسیب اصلی و پاشنه آشیل سریال‌های پلتفرم‌هاست- و اتفاقا به دلیل همین بی‌ارتباطی با جامعه هم هست که باعث می‌شود نهادهای ناظر موارد عبور این آثار از خطوط قرمز پرشمار عرصه تصویر و نمایش را با دیده اغماض نگریسته و چشم بر این موارد ببندند!

۷ مهر ۰۳ - ۱۰:۴۱