برای «حسین یاحقی» که به خوش‌رویی شهره بود

امروز ششم مهرماه، مصادف با سالگرد درگذشت یکی از پیشگامان شیرین‌نوازی در نوازندگی ویلن است. او از دوستان نزدیک ابوالحسن صبا بود که اتفاقا با تشویق او نیز نُت آموخت و نزدش آموزش دید. یاحقی همه زندگی خود را با موسیقی گذراند و مردی بود فروتن، خوش‌رو و به دور از خودپسندی که این ویژگی‌ها را به شاگردانش نیز آموخت.

برای فخر پیانوی ایران که می‌خواهد در خلوت خودش باشد

«من فقط به‌ خاطر استادم است که تدریس می‌کنم. برای این‌که اسمش بماند. می‌خواهم شاگردهایی را تربیت کنم که یاد محجوبی باشند. نمی‌خواهم از کسی پول بگیرم و به این افتخار می‌کنم که تا به حال یک قِران هم بابت تدریس موسیقی دریافت نکرده‌ام؛ البته خیلی هم شاگرد قبول نمی‌کنم. آن‌هایی را می‌پذیرم که عاشق موسیقی ایرانی‌اند. از طرفی نمی‌خواهم از راه تدریس موسیقی، پولی وارد زندگی‌ام شود.»

برای سالروز درگذشت هنرمند

من پرویز یاحقی هستم!

پرویز یاحقی از چیره‌دستان ساز ویولن و از پایه‌ثابت‌های برنامه «گلها» بود؛ تاحدی که خیلی‌ها با نوای ساز او عاشق موسیقی ایرانی شدند. با این همه پس از انقلاب به مدت ۳۰ سال خانه‌نشین شد و هرچند به راحتی می‌توانست از ایران برود و اتفاقا در شرایط خوبی هم زندگی کند اما او عاشق ایران بود و ماند. یاحقی در سال‌های انزوا یاد گرفت که چگونه با دوربین کار کند و به تنهایی با ثبت تصاویری از زندگی روزمره خود در شش نوار وی اس اچ، مستندی خلق کرد تا بعدا به همراه آثار موسیقی‌اش به دست آیندگان برسد که بعدا آن را به بهمن فرمان‌آرا سپرد.