همایون شجریان نه همایون پسر شجریان!

«آن‌ چه همایون را همایون کرد، تلاش بی‌نظیرش و مهم‌تر از آن شجاعت و تجربه‌گرایی‌اش و رفتن در زمینی بود که پدر نزدیکش هم نشده بود. آن‌ چه همایون بدون شلوغ‌کاری و با حفظ شأن و حرمت پدر ساخت، هویتی سراسر مستقل از پدر بود. او همایون شجریان شد، نه پسر محمدرضا. اگر آن ابتدای آمدنش به اسم پسر استاد می‌شناختیمش، به مرور از زیر سایه پدر بیرون آمد و شد همایون. جنس محبوبیتش هم حتی متفاوت از جنس محبوبیت پدر شد. پدر را به شجریان شناختیم و پسر را به همایون.»