نوشتاری از محسن رنانی درباره روزهای کرونا

ما همدیگر را دوست داریم و از حضور هم خرسندیم؛ به شرطی که فقط چند ساعت در روز و احتمالا از بعد از ظهرها تا هنگام خواب و حداکثر آخر هفته ها باهم باشیم... ما کم‌کم داریم به ناتوانی‌های خود و مهارت‌های ارتباطی که نداریم، آگاه می‌شویم. بیشترمان زود عصبی می‌شویم؛ در تقسیم کار خانه مشارکت و درباره آن گفت‌وگو نداریم...

۱۵ فروردین ۹۹ - ۲۱:۰۴