نگاهی به نمایش مرثیه‌ای بر بهارنارنج‌های پلاسیده؛

گریز به سوی خویشتن

زن سپید پوش و زن سیاه پوش، یکدیگر را در آغوش می‌کشند. این تصویری از یک مصالحه پس از مجادله نیست، چرا که این دو هیچ‌گاه دو زن نبوده‌اند، آن‌ها سویه‌های از هم دورمانده‌ شخصیت زنی بوده‌اند که در آخرین صحنه از نمایشِ «مرثیه‌ای بر بهارنارنج‌های پلاسیده»، سرانجام بر این دوگانگی فائق آمده و با هم یکی می‌شوند.

۱۰ آذر ۰۰ - ۱۳:۲۲