صفحه گرامافون
-
ویدئو / حرفهای شنیدنی یک رادیوباز قدیمی
میگوید رادیوهای قدیمی کیفیت صدای بهتری داشت و گوش دادن به آنها حس بهتری دارد. احتمالا برای خیلی از نوستالژیبازها و کسانی که دهههای ۴۰ و ۵۰ و ۶۰ را تجربه کرده باشند، این توصیفها قابل قبول است. ظاهر جذاب رادیوهای قدیمی، ناخودآگاه آدم را یاد تصنیفهای چند دهه گذشته میاندازد؛ شاید با کمی هم زیرصدای خشدار، اما واقعیت این است که اگر دستی به سر و گوش همان رادیوها کشیده شود، یک عمر کار میکنند و به اصطلاح، مرگ ندارند. این ویدئو، گفتوگو با یکی از بازماندههای نسل تعمیرکاران و رادیوبازهای قدیمی است که هنوز با عشق و حرارت به حرفهاش ادامه میدهد.
-
گفتوگو با وارث قدیمیترین فروشگاه موسیقی ایران
بله؛ درست است، امروز خیلی برایمان عادی است که هندزفری را بگذاریم در گوشمان، در خیابان قدم بزنیم و موسیقی مورد علاقهمان را گوش دهیم اما واقعیت این است که اولش انقدر همه چیز راحت نبود. پدر و پدربزرگهای ما اگر میخواستند موسیقی مورد علاقهشان را بشنوند باید صبر میکردند تا صفحه از آنور آب وارد ایران شود، بعد بروند فروشگاه صفحهفروشی تا شاید آقای صفحهفروش در آرشیوش موسیقی مورد علاقهشان را داشته باشد. چرا اینها را مینویسم؟ برای اینکه با خانوادهای آشنا شویم که نامشان به صنعت نشر موسیقی ایران گره خورده است؛ خانواده چمنآرا.