اشرف‌ علیه زنان

بهمن ۱۴۰۱ بود که در جشنواره فجر به تماشای فیلمی با عنوان «سرهنگ ثریا» نشستم و قطره‌های اشک من هم مثل اکثر مخاطبان این قصه پرغصه پشت پلک‌هایم نماند و جاری شد و تحت‌تأثیر درماندگی خانواده‌هایی قرار گرفتم که پشت پادگان اشرف برای دیدار فرزندانشان می‌زدند؛ اما انگار کار مسخ‌شدگان سازمان تروریستی منافقین کر و کور شده بودند که این شوق و تمنا را نمی‌دیدند و با سنگ‌باران، پاسخگوی مادرانی بودند که از عالم‌وآدم بریده و برای پاسخ‌دادن به ندای دلشان سر به بیابان گذاشته‌اند تا شاید چاره‌ای برای درد دلتنگی‌شان بیابند.

۱۲ دی ۰۲ - ۱۰:۰۱