«من لطفیان ۳۷ ساله فرزند حسین هستم»

هر صبح در حالیکه کوله‌پشتی پر از تیترهای ریز و درشت از خبرهای خوب و بد و ستون نیازمندی‌ روزنامه های امروزش را به دوش می کشد، قاصدک های امید را رهسپار آسمان آرزوهایش می کند، برای او فرقی ندارد آغاز هفته باشد یا پایانش، آنگاه که صبح دمیده شود با نخستین طلوع آفتاب خواستن و توانستن در او جوانه می زند.

۸ خرداد ۰۰ - ۱۱:۳۵