/با آدم‌هایی که حالشان خوب است/

این ناظم برای شاگردانش صبحانه آماده می‌کند

«پرتو نور اجازه نمی‌داد لای پلک‌هایم را کامل باز کنم تا دنیا را دوباره همان‌قدر شفاف و با همه جزئیاتش ببینم. چند باری پلک زدم تا همه چیز آمد سر جایش. ماسک اکسیژن را که از روی صورتم برداشت، همه چیز برایم عوض شد. من فرصت دوباره‌ای برای زندگی پیدا کرده بودم؛ باید هر طور که شده بود از این فرصت استفاده می‌کردم. فقط احساس کردم که باید بروم…»

۳۰ اردیبهشت ۹۸ - ۰۹:۱۹