گفته اند کمیجان که امروز در 96 کيلومتري اراک و در غرب استان مرکزی قرار دارد، زمانی "کميدان" نام داشته و پيش از بنا و عمارت، چراگاه ماديانها بوده است. بدين سبب او را کميدان به معنای "جاي ماديانها" گفته اند، گويا جمعيتي که در اين منطقه سکونت داشتند اسبان را محافظت مي کردند.

کميجان از دو بخش به نام‌هاي مرکزي و ميلاجرد و دهستان هاي اسفندان، ميلاجرد و خسروبيگ تشکيل شده است.

کمیجان شهر محله های بسیار و آب و هوايي ویژه مناطق کوهستاني است. مردمش به زبان ترکی سخن می گویند و برخی همچنان گویش کهن "تاتی" خود را حفظ کرده و بر زنده نگاه داشتن آن اصرار دارند.

دو رشته کوه عمده اين شهرستان، يکي به کوههاي الوند متصل مي شود و ديگري پس از کاهش ارتفاعش به کوههاي وفس در شمال شرقي شهرستان کميجان متصل مي شود.

وفس روستایی، زیبا، خوش آب و هوا، سرسبز و بهره مند از مردمانی هنرمند است و معماری آن تحت تاثیر قرار گرفتن در منطقه کوهستانی، دارای ساختاری پلکانی است که عنوان ماسوله استان مرکزی را نیز برای آن به ارمغان آورده است. این روستا به دلیل برخورداری از ظرفیت های سرشار گردشگری به عنوان روستای ویژه گردشگری معرفی شده است و مردمش تاتی را با گویش وفسی صحبت می‌کنند.

تاریخ در کمیجان زنده است و سفر به کمیجان سفر به اعماق زنده تاریخ است، چراکه در برخی زوایای آن همچون گورچان، فرک و چهرقان سلام مسافر را به گویش کهن تاتی پاسخ می گویند و آداب و رسومی کهن پذیرای گردشگرانند.
عکس: علی کریمی