خیابان لاله‌زار یکی از خیابان‌های قدیمی و مرکزی شهر تهران است، که از جنوب به میدان امام خمینی (توپخانه)، از شمال به خیابان انقلاب اسلامی منتهی می‌شود. این خیابان که امروز منظری نازیبا ، شلوغ و بی‌هویت دارد ، در دوران ناصرالدین شاه و بعد از بازگشت او از سفر اول این پادشاه هنر دوست از اروپا شکل گرفت. ناصرالدین شاه بعد از این سفر به فکر احداث خیابانی مانند «شانزه‌لیزه» در تهران به عنوان «دارالخلافه» افتاد و دستور داد که از میان باغ مصفای لاله‌زار خیابانی بزرگ بکشند. بعد از این لاله‌زار آرام آرام به نماد نوگرایی و هنر ایران و به ویژه پایتخت تبدیل شد. تا جای که قرارگرفتن  بسیاری از تئاترها، سینماها، رستوران‌ها، کافه‌ها و فروشگاه‌های معروف در این خیابان به آن لقب «شانزه‌لیزهٔ تهران» داده بود. زمانی در لاله‌زار ۱۵ سینما و چندین سالن تئاتر و تماشاخانه فعالیت داشتند ولی امروزه ۱۰ سینما متروکه و بدون استفاده در این خیابان پا برجا مانده است. امروزه بیشتر لاله‌زار را صنف فروشندگان لوازم برقی در اختیار گرفته‌اند.