محله نارمک تهران که به محله صد میدان معروف است یکی از قدیمی ترین محله های تهران است  و در گذشته نام دهکده‌ای قدیمی و یکی از مناطق خوش آب و هوا و سردسیری تهران، با حدود ۱۰۰نفر سکنه بوده است. حدود سال‌های ۱۳۲۰ بود که مردم برای زندگی به اراضی بایر شرق تهران روی آوردند؛ به دنبال خانه‌سازی‌های بی‌ضابطه، دولت اقدام به ساخت شهرکی در این منطقه کرد. هسته مرکزی نارمک که نخستین تجربه شهرسازی مدرن بود در سال ۱۳۲۹ توسط دو طراح خارجی و با همکاری مهندسان ایرانی طراحی شد. در طرح اولیه ساخت نارمک، تعداد ۹۸ میدان کوچک و بزرگ به‌صورت فضای سبز شهری طراحی شد که هر یک شامل تعدادی بن‌بست و یک خیابان عبوری بودند. تقریباً از دهه ۳۰ تا دهه ۸۰ طول کشید تا بافت محله نارمک در تمام میادین کامل شود. این محله از شمال به خیابان فرجام از غرب به بزرگراه امام علی (ع) واز شرق به اتوبان باقری و از جنوب به تهران نو متصل میگردد. جمعیت این محله بیش از ۳۰۰ هزار نفر و تعداد حدودی ۸۹هزار خانواده تخمین زده شده است، که با توجه به رشد جمعیت همچنان رو به افزایش است. خیابانهای مهم آن آیت، هنگام، رسالت، سمنگان، دردشت و فرجام هستند. نارمک دارای ۱۰۰ میدان سرسبز می باشد و میدان نبوت (هفت‌حوض) که بزرگترین میدان محله است در نارمک نقش مرکز محله و مرکز تجاری را ایفا می کند و از شمال وجنوب به خیابان آیت و از شرق و غرب به خیابان گلبرگ متصل میشود. پنج ایستگاه مترو (خط متروی فدک، گلبرگ، سرسبز، دانشگاه علم و صنعت، شهید باقری) و خطوط سریع اتوبوس امکان دسترسی ساکنین این محله را به نقاط مرکزی شهر فراهم می سازد.