پروفسور ترسلی با بیان اینکه هر فردی در هر کشوری که به دنیا می‌آید و زندگی می‌کند در برابر آن مسئول است، گفت: من نیز خود را از این قائده مستثنی نمی‌دانم؛ نه‌تنها خود را مسئول می‌دانم بلکه مدیون نیز می‌دانم و فکر می‌کنم مدیران کشور نیز باید خود را مدیون مردم بدانند و مسئولیت بیشتری احساس کنند؛ این بورس را نیز به علت احساس دین به کشور و جامعه شیمی تعریف کردم.

به گزارش خبرنگار علمی و آموزشی دانشجویان ایران (ایسنا) منطقه خوزستان دکتر عباس ترسلی در مراسم اعطای اولین جایزه تحصیلی پروفسور عباس ترسلی و رونمایی از دومین جایزه تحصیلی استان به نام پروفسور امیدعلی شهنی کرم‌زاده که امروز، 14 اسفندماه در هتل نیشکر اهواز برگزار شد،‌ ضمن قدردانی از مسئولان برای حضور و ریاست بنیاد نخبگان خوزستان برای برگزاری این مراسم، اظهار کرد: زمانی که این بورس تعریف شد فکر نمی‌کردم چنین مراسمی برای آن تدارک دیده شود و فکر می‌کردم تنها باید بورس را به دانشجویان تقدیم کنم اما بعد فهمیدم که این بورس به صورت یک بورس رسمی از طریق بنیاد ملی نخبگان تعریف شده است.

وی افزود: هر فردی در هر کشوری به دنیا می‌آید و زندگی می‌کند در برابر آن کشور و مردم مسئول است و من خود را از این قائده مستثنی نمی‌دانم؛ نه تنها خود را مسئول می‌دانم بلکه مدیون نیز می‌دانم و فکر می‌کنم مدیران کشور نیز باید خود را مدیون مردم بدانند و مسئولیت بیشتری احساس کنند و منشأ خدمات بیشتر و منبع صداقت باشند و همه ما به آن‌ها کمک کنیم. دلیل آنکه این بورس را تعریف کردم نیز دینی است که به کشور و جامعه شیمی احساس می‌کنم.

این استاد دانشگاه شهید چمران اهواز با گریزی به زندگی خود، گفت: من تحصیلات ابتدایی و متوسطه را با دیپلم ریاضی در کاشان گذراندم و در تمام این مدت پولی خرج نکردم و به دلیل اینکه شاگردی ممتاز بودم، حق ثبت‌نام نیز از من نگرفتند. در سال 45 وارد دانشگاه تهران شدم و تا زمان اخذ مدرک کارشناسی شیمی هزینه‌ای پرداخت نکردم.

ترسلی ادامه داد: در آن زمان شرکت نفت به دانشجویان شیمی دانشگاه تهران ماهانه بورس تحصیلی 100 هزار تومانی می‌داد و من از بورس هم استفاده کردم و بلافاصله وارد دوره فوق لیسانس شدم. آن موقع دانشگاه تهران تنها جایی بود که تعلیمات تکمیلی داشت و من در گروه کار می‌کردم و حق‌الزحمه می‌گرفتم و به محض فارغ‌التحصیلی به استخدام دانشگاه تهران درآمدم.

وی افزود: در آن موقع شخصی که معاون وقت دانشگاه جندی‌شاپور سابق بود به این دانشگاه آمد و به تعدادی از کارشناسان ارشد گفت که چقدر دستمزد می‌گیرید و ما گفتیم 700 تومان. او پیشنهاد داد که اگر به اهواز بیاییم 3500 تومان خواهد داد و تعهد کرد تا 2 سال دیگر وارد مقطع دکتری شویم و همچنین مسکن مبله و یک آشپز در اختیار ما می‌گذارد.

این استاد برجسته شیمی عنوان کرد: این موضوع را ذکر کردم تا بگویم اگر خوزستان می‌خواهد افراد را جذب کند باید به آن‌ها امکانات بدهد؛ ما در آن زمان از تدریس در اینجا واقعاً لذت می‌بردیم. من به دانشجوهای سال دوم پزشکی نیز بیوشیمی درس می‌دادم و تمام افرادی که سال‌های 47 و 49 دانشجوی پزشکی اینجا بودند دانشجویان بیوشیمی من بودند.

ترسلی گفت: آن‌ها به قول خود عمل کردند و پس از دو سال و نیم ما را برای اخذ دکتری به دانشگاه لندن فرستادند و نه‌تنها حقوق ما را پرداخت می‌کردند بلکه از وزارت علوم نیز بورس دریافت می‌کردیم؛ بنابراین ما توانستیم به‌خوبی درس بخوانیم و من بلافاصله وارد دوره فوق دکتری شدم.

وی ادامه داد: در سال 53 دکتر کرم‌زاده به دانشگاه شهید چمران آمده بود و این دانشگاه در حال تحول بود. ما فعالیت چشمگیری داشتیم و تقریباً شبانه‌روز برای این دانشگاه کار می‌کردیم و ساعات زیادی تدریس می‌کردیم.

این چهره علمی خوزستان گفت: مقصود از گفتن این ماجرا این بود که من به این مردم و مملکت مدیونم؛ چراکه امکانات این کشور را استفاده کردم و به همین دلیل تصمیم دارم که باقی عمر خود را در خدمت به شیمی و دانشگاه باشم. در حال حاضر در انجمن شیمی فعال هستم و 2 دوره از سال 72 تا 76 رئیس این انجمن بودم و اکنون رئیس شورای عالی این انجمن هستم.

ترسلی خاطرنشان کرد: در حال حاضر بازنشسته شده‌ام و در 2 مجله علمی فعالیت می‌کنم؛ همچنین مشغول نوشتن مقالات مروری هستم. هدف اصلی من از گفتن این داستان، ادای دین خودم به این کشور بود و امیدوارم بتوانم در این راه موفق باشم.