يك شاعر معتقد است: شعرهايي كه امروزه منتشر مي‌شوند از موسيقي شعر فاصله دارند.

احمد اميري در گفت‌وگو با خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) ‌ـ منطقه خوزستان ـ گفت: منظور از فاصله گرفتن از موسيقي عروض و قافيه نيست بلكه منظور آن نوع موسيقي است كه زير پوست شعر قرار دارد.

وي ادامه داد: مخاطب تمايل دارد وقتي شعر مي‌خواند آن شعر داراي ريتم باشد. همين ريتم باعث جذب مخاطب مي‌شود. اين مفهوم كه شعر بايد بار معنايي عميقي داشته باشد حرف درستي است ولي نبايد از عناصر زيبايي شعر غافل شد.

اين شاعر خاطرنشان كرد: هر محصولي كه ارايه مي‌شود يك سري جذابيت‌ها هم در كنارش ارايه مي‌شود تا مخاطب را جذب كند. زماني هم كه نيما شعر نو را مطرح كرد در شعرش موسيقي وجود داشت.

اميري بيان كرد: شاعران بزرگ شعر نو هم اين امر را در كارهايشان رعايت مي‌كردند. اما شاعران امروزي اين موضوع را فداي مفهوم و معناي شعر مي‌كنند. حال آن كه موسيقي جزء جدانشدني شعر است كه بايد در شعر رعايت شود.

او تصريح كرد: متاسفانه شعرها خشك و بي‌روح هستند و مخاطب رغبت نمي‌كند تا پايان شعر را بخواند. در واقع‌ ما معيارهاي ايراني شعرمان را فراموش كرده‌ايم كه اين مساله به شعر آسيب وارد مي‌كند.

كد خبرنگار: ‌17021