غار «دواشکفت» در شمال شهر کرمانشاه، در دامنه کوه میوله در نزديکي تاق‌بستان قرار دارد که کهن‌ترین بقایای سکونت انسان در شهر کرمانشاه‌ نیز می‌باشد.

به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگی هنری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) منطقه کرمانشاه، با توجه به مطالعات باستان شناسی انجام شده این غار در دوران پارینه سنگی میانی ( بین حدود 120 تا 40 هزار سال پیش) مورد سکونت انسان (احتمالاً نئاندرتالها) بوده‌است.

ابزارهای سنگی یافت شده در این مکان مربوط به صنعت موستری زاگرس است. برای ساخت ابزارها هم از رخنمونهای سنگ رادیو لاریت اطراف غار و هم از سنگهای چخماق گاکیه استفاده شده‌است.

علاوه بر دو اشكفت، آثار سكونت انسان‌هاي پارينه سنگي در چند غار و پناهگاه ديگر در شمال كرمانشاه يافت شده است. نزديكترين آنها به دو اشكفت پناهگاه ورواسي است كه بوسيله باستان شناس آمريكايي «بروس هو» كاوش شد.

اين مکان باستاني – شامل دو غار مجاور هم – در دامنه جنوبي کوه «ميوله»، در ارتفاع حدود 300 متري از دشت و مشرف بر پارک کوهستان قرار دارد.

با توجه به مطالعات باستان شناسي انجام يافته، يکي از اين دو غار (غار شرقي)، در دوره پارينه سنگي مياني محل سکونت موقت يا فصلي گروه هاي شکارورز ساکن منطقه بود.

اين گروه هاي شکارچي که احتمالاً از نوع نئاندرتال بودند با توجه به مزاياي مختلف اين مکان از جمله وجود چشمه آب دايمي در کنار غار، چشم انداز مناسب دهانه آن به دست و دسترسي نسبتاً آسان به ارتفاعات بالاتر، به طور متوالي از اين غار استفاده کرده اند.

همچنين وجود يک برون زد زمين شناسي از جنس راديو لاريت در نزديک غار، امکان ساخت ابزار سنگي را در محل فراهم مي کرده است. به طوري که اکثر ابزارهاي سنگي يافت شده در محل، از اين نوع سنگ ساخته شه است. علاوه بر اين منابع سنگ داخل دشت نيز استفاده مي کردند. براي مثال منابع سنگ تپه هاي «گاکيه» در شرق کرمانشاه که حدود 12 کيلومتر با غار فاصله دارد، در ميان مجموعهاي يافت شده وجود دارد.

ابزارهاي يافت شده در دو اشکفت اغلب از نوع خراشنده جانبي و ساير ابزارها مربوط به صنعت موستري زاگرس هستند که بين 250 تا حدود 40 هزار سال پيش ساخت آنها در زاگرس رواج داشته است.

آثاري از دوره پارينه سنگي مياني در ساير غارهاي منطقه مثل غار «قبه» و پناهگاه صخره اي و رواسي در تنگه کنشت و چندين غار ديگر در بيستون نيزيافت شده است.

مطالعات انجام شده در مکان هاي پارينه سنگي مياني کرمانشاه نشان مي دهد که ساکنان اين غارها بيشتر به شکار بز کوهي، ميش وحشي، گورخر و اسب وحشي مي پرداختند. البته حيوانات ديگر مثل مارال، گاو وحشي، غزال و گراز نيز شکار مي شدند.