• پنجشنبه / ۲۱ خرداد ۱۳۹۴ / ۰۹:۰۱
  • دسته‌بندی: خراسان جنوبی
  • کد خبر: birjand-19226

نگاهی بر پارچه‌بافی سنتی خراسان جنوبی

نگاهی بر پارچه‌بافی سنتی خراسان جنوبی

معاون صنایع دستی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری خراسان جنوبی، گفت: هنر صنعت پارچه‌بافی ازگذشته‌های دور در استان خراسان جنوبی از رواج نسبتاً خوبی برخوردار است که ابریشم بافی، حوله بافی، اِحرامی بافی، بَرَک بافی، کرباس بافی، چادر شب‌بافی، سیاه چادر بافی، جاجیم بافی جزء رشته‌های بومی و اصیل منطقه در گروه نساجی سنتی است.

«حسین عباس‌زاده» در گفت‌و‌گو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) منطقه خراسان جنوبی، گفت: بافت پارچه‌های سنتی با مواد اولیه گوناگون در حد وسیع و تقریباً در تمامی مناطق شهری و روستایی خراسان جنوبی مرسوم بوده است.

وی با اشاره به اینکه در اکثر نقاط استان به این رشته " توبافی یا تون بافی " گفته می‌شود، افزود: مواد اولیه آن نخ پنبه، ابریشم،کرکی یا کورگی و کودری است.

معاون صنایع دستی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان، تصریح کرد: پارچه‌های ابریشمی به رنگ‌های مختلف از جمله ارغوانی سیر و بنفش و بسیار ریز بافت، بنام قنابیز و والا معروف بوده و از آن برای تهیه لباس زنانه استفاده می‌کردند، که از جمله مناطق بافت این نوع پارچه دهستان چرمه از توابع شهرستان سرایان بوده است.

عباس‌زاده با بیان اینکه در شهرستان بشرویه علاوه بر برک، چادر شب‌های بسیار خوبی بافته شده است، اظهار کرد: "مک گرگر در سفر خود به بشرویه می‌نویسد: تنها چیزی که در اینجا تولید می‌شود یک نوع پارچه پشمی است که به آن برک می‌گویند که از کرک بز تهیه می‌شود. برک پارچه نرم و گرمی است، و بسیار ارزان به نظر می‌رسید. دو نوع از آن وجود دارد، به نوع اعلای آن شمشیرک می‌گویند که یک قواره 18 یاردی آن شانزده روپیه قیمت دارد و نوع زبرتر آن را برک می‌نامند که بهای هر قواره آن شش روپیه است."

وی ادامه داد: روش سنتی بافت در حوله‌بافی بدین گونه است که ابتدا کلاف نخ تار را جوشانده تا سفت شود و نان خشک یا آرد را در آب می‌ریزند و نخها را مشت می‌کنند تا ضخیم شود.

معاون صنایع دستی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان، افزود: سپس نخ کلاف را داخل نورد می‌گذارند تا خشک شود و به وسیله چرخ دوک‌ریسی نخ‌ها را به دور ماسوره‌ای که از جنس نی است می‌پیچانند و با کمک تُوتَنوک عمل کشیدن نخ‌های چله را بر روی 4 عدد چوب یا بیشتر که در یک زمین بزرگ می‌کوبند انجام می‌دهند.

عباس‌زاده تاکید کرد: عمل چله پیچی در روستای خراشاد با کمک چرخ بزرگ چوبی"چرخ تُوتَنی" صورت می‌گیرد که شباهت زیادی به چرخ چاه دارد.

وی با بیان اینکه پس از چله پیچی و گرونه کردن نخ‌های چله، نخ‌ها را یک تار یک تار از داخل تیغ و گُلِه‌ها عبور داده و دستگاه را وصل می‌کنند، گفت: نخ پود را روی ماسوره پیچیده وآن را داخل سِبچ قرار داده و با کمک آن نخ‌های پود را از لای تارها عبور می‌دهند و با شانه هر ردیف نخ را می‌کوبند.

معاون صنایع دستی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان، ادامه داد: به وسیله پوشال‌ها، تارها را بالا و پایین می‌برند تا تارها به دور نخ‌های پود بپیچند و این کار مرتباً تکرار شده تا چله‌ها کاملاً مصرف گردد، در انتها و پس از اتمام چله آنرا از محل‌های در نظر گرفته شده برش می‌دهند.

عباس‌زاده، خاطرنشان کرد: این رشته امروزه در شهرهای مود، فردوس، خوسف و روستاهای خراشاد، صرآباد، آسیابان، خشک، نوزاد، میغان، سیدال از رواج نسبتاً خوبی برخوردار است.

  • در زمینه انتشار نظرات مخاطبان رعایت چند مورد ضروری است:
  • -لطفا نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.
  • -«ایسنا» مجاز به ویرایش ادبی نظرات مخاطبان است.
  • - ایسنا از انتشار نظراتی که حاوی مطالب کذب، توهین یا بی‌احترامی به اشخاص، قومیت‌ها، عقاید دیگران، موارد مغایر با قوانین کشور و آموزه‌های دین مبین اسلام باشد معذور است.
  • - نظرات پس از تأیید مدیر بخش مربوطه منتشر می‌شود.

نظرات

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
لطفا عدد مقابل را در جعبه متن وارد کنید
captcha