فرامرز عامل بردبار گفت: زندگی من به دو بخش تقسیم می‌شود، یک بخش آن خانواده و فرزندانم و بخش دیگر آن دنیا من در عکاسی است اما با همه این احوال حاضرم عکاسی را در برابر اخلاق کنار بگذارم و اگر قرار باشد بین عکاسی و اخلاق یکی را انتخاب کنم قطعا اخلاق را انتخاب می‌کنم.

دبیر پیشین عکس روزنامه قدس در گفت‌وگو با ایسنا- منطقه خراسان، اظهار کرد: به عقیده من یک عکاس خبری برای موفقیت در کارش باید علاوه بر تصمیم‌گیری درست، دانش و تجربه را هم به این موارد بیافزاید.

وی در خصوص تاثیرگذارترین گزارش‌هایش افزود: عکاسی از گزارش‌هایی که مردم به ما می‌دادند و از چشم خبرنگاران هم دور مانده بود به تاثیرگذارترین گزارش‌ها تبدیل می‌شد و معمولا بعد از چاپ عکس‌ها جنجال به راه می‌افتاد مانند زندگی پدر و دختری که درطویله زندگی می‌کردند.

بردبار ادامه داد: تا زمانی که تیراژ روزنامه‌ها بالا بود بیشتر گزارش‌های مردمی که تهیه می‌کردیم تاثیرگذار بودند اما در حال حاضر به علت کم شدن خواننده‌های روزنامه‌ها و کم شدن تیراژ، روزنامه‌ها  با مشکلات مالی روبه‌رو هستند که این قضیه روی باقی مسائل هم سایه انداخته است.

این مدرس رشته عکاسی عنوان کرد: تفاوت‌هایی بین نسل‌های مختلف وجود دارد که در عرصه هنری بیشتر یشود ارزیابی شما از نسل جدید عکاسان از حیث حرفه‌ای، اخلاقی و جنبه‌های مختلف کاری چیست و آیا رو به رشد بوده است یا خیر؟

وی ابراز کرد: ورود دیجیتال و به خصوص دوربین دیجیتال به عصر امروز علاوه بر خدمتی که به نسل جدید کرد یک سری عوارض جانبی به همراه داشت، یکی از این عوارض این بود که برخی از افراد به دلیل آسان بودن ثبت عکس حس عکاس بودن را پیدا کردند که باعث شد اخلاق در کار را کنار بگذارند؛ به وجود آمدن این بی‌اخلاقی‌ها به شدت خود من را اذیت می‌کرد و باعث می‌شد که از عده‌ای دور شوم.

بردبار خاطرنشان کرد: قرار نیست به دلیل در دسترس بودن دوربین و آسان بودن عکاسی احترام به یک‌دیگر را کنار بگذاریم. باید اطلاعاتمان را منتقل کنیم  و باید در کنار انتقاد از برخی عکس‌ها از تعدادی که خوب است هم تعریف و انرژی‌های خوب را به یک‎دیگر منتقل کرد.

این عکاس پیشکسوت مطرح کرد: یک عکاس زمانی می‌تواند جایگاه خوبی پیدا کند که علاوه بر گرفتن عکس خوب به دیگر عکاسان هم احترام بگذارد، هیچ وقت نمی‌توان با تخریب دیگر عکاسان جایگاهی مناسب پیدا کرد.

وی افزود: یکی از دلایلی که به تدریس روی آوردم این بود که بخشی از تلاش‌هایم دیده نمی‌شد و دوست داشتم عکس‌هایی که نمی‌توانم در روزنامه از آن‌ها استفاده کنم را به اشتراک بگذارم و تجربیاتم را از طریق تدریس به دیگران منتقل کنم و برای این‌که بتوان تدریس خوبی به دانشجویان ارائه کرد باید به روز بود، عکس‌های جدید نگاه کرد و مطالعه هم زیاد داشت به همین خاطر این مسئله باعث شد که بخشی از این دغدغه را در تدریس ادغام کنم.

بردبار ادامه داد: مشکل دیگر ورود دیجیتال زودباوری در عکاس شدن است، در صورتی که دامنه عکاسی آن چنان وسیع و گسترده است که من بردبار در زمینه عکاسی 40 سال دیگر هم خودم را به عنوان یک عکاس کامل نمی‌دانم اما برخی به راحتی با غرور وارد میدان می‌شوند و ادعای عکاس بودن دارند که به عقیده من به زودی از این گروه حذف می‌شوند.

 

|

این استاد عکاسی در خصوص اینکه چه اقداماتی باید انجام شود که رسانه از حالت رخوت خارج شود، مدعی شد: به عقیده من یک بخش این قضیه در هر رسانه‌ای به سر هرم باز می‌گردد که چگونه تصمیم می‌گیرد و چه کاری می‌کند. نقش یک فرد در این که با عکاسان چه مسیری را طی و چگونه تعامل کند بسیار تاثیرگذار است.

وی عنوان کرد: در بخش بعدی یکی از دلایل این‌که روزنامه فروش نمی‌رود این است که مردم از هر خبری به سرعت مطلع می‌شوند و این جا است که فرد باید بداند جامعه به چه چیز جدیدی نیاز دارد، چیزی که نه در فضای مجازی، نه در خبرگزاری و نه در هیچ جای دیگر وجود نداشته باشد سپس آن را در روزنامه خود پررنگ کند.

فرامرز بردبار ادامه داد: پس باید این نگاه را تقویت کرد و موارد جذابی را پیدا کرد تا مردم نسبت به آن تمایل پیدا کنند و از چیزهایی استفاده کنیم که دیده نشده است، دراین بین استفاده از تکنولوژی که در اختیار داریم هم تاثیرگذار است.

این عکاس پیشکسوت در مورد نسل جدیدی که به حوزه عکاسی ورود کرده است، بیان کرد: نسل امروز خوش فکر، خلاق و بسیار اندیشمند است، خوب می‌بیند و خوب عکاسی می‌کند فقط کمی تنبل است که اگر این نسل تنبلی را کنار بگذارد همه چیزردیف می‌شود. توصیه من این است که نسل جدید روزی دو ساعت اطرافش را نگاه کند حتی اگر نتوانست عکس خوب بگیرد چرا که این امر لازمه موفقیت در عکاسی است.

 

وی مطرح کرد: دلیل اصلی که توانستم در عکاسی دوام بیاورم عکس خوب نبود بلکه عکاسی همراه با دانش بود. من همیشهدر مورد عکاسان موفق دنیا و گروه‌های عکاسی که موفقیت‌های زیادی کسب کرده بودند و تاثیرگذاریشان مطالعه زیادی داشتم مانند بررسی عکس‌های دو عکاس معروف به نام‌های «لوئیس هان» و «جاکوب ریس» که باعث اصلاحات اجتماعی فراوانی شدند با این تفاوت که ترکیب بندی‌های لوئیس هان نسبت به جاکوب ریس آگاهانه‌تر بود و جالب این جا است  که در تاریخ عکاسی این دو نفر به موازات هم پیش می‌روند.

بردبار افزود: لوئیس هان با عکاسی از کودکان کار و نشان دادنزندگی آن‌ها باعث شد قانون حمایت از کودکان کار مطرح و اجرا شود و یا عکاسی جاکوب ریس از مهاجران که باعث مطرح شدن قوانینی در زمینه مهاجرت شد؛ این دوعکاس قانون‌ساز شدند و اصلاحات اجتماعی به وجود آوردند، البته من هم خودم را یک جاکوب ریس می‌دانم و عکاسی برای من ابزاری بود که بتوانم به وسیله آن کاری انجام دهم.

این عکاس مستند اجتماعی ادامه داد: دلیل ماندگاری من در حرفه عکاسی این است که سعی کرده‌ام لحظه عکاسی دانشم را در عکاسی‌ دخیل ‌کنم و خوب و بد را تشخیص ‌دهم و قبل عکاسی از جذابیت موضوعی که قرار است از آن عکاسی کنم اطمینان پیدا میکنم.

وی خاطرنشان کرد: دانش مطالعات تاریخ عکاسی، الگو برداری از دیگر عکاسان نه به معنای کپی کردن باید برای عکاسان اهمیت داشته باشد؛ یک عکاس باید خوب دیدن را تمرین کند و عمر خوب دیدن را برای خودش افزایش دهد و برای انجام چنین کارهایی باید تنبلی کنار بگذارد.

بردبار در خصوص تاثیر اینستاگرام بر جریان عکاسی عنوان کرد: بزرگ‌ترین خدمت اینستاگرام به افرادی بود که قصد داشتند راحت عکاسی کنند و دیده شوند؛ به عقیده من اینستاگرام برای بسیاری از عکاسان حرفه‌ای که دوست داشتند با موبایل عکاسی کنند و عکس‌هایشان دیده شود موثر بود و باعث شد که مردم عادی بتوانند اطرافشان را رصد کرده و به شکل عکس و فیلم آن را ارائه کنند.