نوروز همیشه نمادی بوده برای آغازی دوباره از شکفتن‌ها، شادمانی‌ها و باهم بودن‌ها، اما این دومین نوروزی است که کرونا تنهایی را برایمان به ارمغان آورده است و انگار دیگر از آن حال و هوای ناب گذشته‌ها خبری نیست.

از باهم بودن‌ها گفتیم، انگار که نوروز بدون جمع شدن‌های خانوادگی یک چیزی کم دارد، اصلا برای ایرانیان عید یعنی جمع‌شدن و تعهدی دیگر برای باهم بودن‌ها، بودن با کسانی که حضورشان در کنارمان حال دل‌هایمان را ناب می‌کند.

نوروز همیشه برای کردها سراسر نوستالژی و خاطره است، نوستالژی جمع‌شدن‌ها در خانه پدربزرگ و مادربزرگ، دیدن عموها و دایی‌ها، بودن خاله‌ها و عمه‌ها و گرفتن عیدی از دست کسانی که دوستمان دارند و دوستشان داریم و از حضورشان و از بودنشان غرق در لذت می‌شویم.

روایتی از آداب و رسوم کردها در نوروز

در قدیم رسم بر این بود که شب عید نوروز و در لحظه تحویل سال همه فرزندان و نوه و نتیجه‌ها در خانه پدربزرگ جمع شوند، فرقی هم نمی‌کرد راه دور باشد یا نزدیک در شهر باشد یا روستا دیدن بزرگ‌ترها در شب عید یک سنت محسوب می‌شد.

قدیم‌ترها مثل الان نبود، رسم و رسومات ساده بود و دلچسپ که این رسم و رسومات زیبا در روستا نمود دو چندانی داشت و با چهره امروزی نوروز کاملا فرق داشت.

گرچه عید بود و درخت‌ها شکوفه زده بودند اما روستاها و منظره‌های زیبای روستا تلاقی از بهار و زمستان را در خود جای داده بود و سوز سرما هنوز حس می‌شد و هنوز بساط کرسی در خانه‌ها برپا بود.

یکی از رسم و رسومات کردها این است که در شب عید نوروز، آتشی روشن کرده و به دور آتش رقص و پایکوبی می‌کنند و شادی خود را از فرا رسیدن سال نو به نمایش می‌گذارند و این رسم و رسوم بسیار زیبا هنوز هم که هنوز است چهره سنتی و واقعی خود را حفظ کرده است و نگذاشته گرد و غبار فراموشی زمان بر روی آن بنشیند.

نوروزخوانی یکی از آن رسم‌هایی است که امروزه به دست فراموشی سپرده شده است، پس از جمع شدن خانواده و نشستن پای سفره هفت سین بزرگ خانواده شروع به نوروزخوانی می‌کرد و حکایات زیبا و دلنشینی از ایام شباب و عیدهای آن زمان تعریف می‌کرد.

هه‌ته‌ری، مه‌ته‌ری؛ از آن رسم و رسوماتی است که هیچگاه از خاطره دهه شصتی‌ها و هفتادی‌ها رنگ نمی‌بازد و همیشه از آن با هیجان خاصی یاد می‌کنند، این رسم تنها در روستاها برگزار می‌شد، زمانیکه همه اعضای خانواده دور هم جمع می‌شدند و منتظر تحویل سال بودند ناگهان شالی از روزنه بام خانه‌ها پایین می‌آمد و مادربزرگ هرآنچه که آماده کرده بود از نقل و آجیل و جوراب و تخم‌مرغ رنگی همه را در شال می‌پیچید؛ این رسم زیبا توسط جوانان روستا و به صورت کاملا ناشناس صورت می‌گرفت.

بعد از تحویل سال بچه‌های خانواده برای بوسیدن دست پدربزرگ صف می‌کشیدند و عیدی خود را دریافت می‌کردند و چنان احساس فخر و غروری در آن‌ها ایجاد می‌شد که در پوست خود نمی‌گنجیدند.

دید و بازدید و شب‌نشینی‌های شب عید خود یکی از رسومات عید نوروز در بین کردها است که در نوع خود جذاب و هیجان انگیز است، روایت حکایت‌های جالبی از زمان‌های خیلی دور و انجام بازی‌های مهیج محلی از رسم و رسومات کردها در شب عید بود.

امسال هم همانند سال گذشته کرونا حاکم است؛ بیایید با در خانه ماندن و پرهیز از مسافرت رفتن در سال جدید و در قرن جدید از خود و عزیزانمان مراقبت کنیم.

انتهای پیام