مهندس مسعود عتیقی، مدیر انجمن نجوم آماتوری ایران در گفت‌وگو با ایسنا گفت: با پشت سر گذاشتن سال ۱۳۹۹ و با توجه به اینکه لحظه تحویل سال نو پس از ساعت ۱۲ ظهر سیصد و شصت و ششمین روز (۳۰ اسفند ماه) سال ۱۳۹۹ که سالی کبیسه است (اسفندماه ۳۰ روزه)، به استقبال نوروز ۱۴۰۰ می‌رویم.

وی ادامه داد: از آنجایی که از دوبار منطبق شدن مرکز دایره خورشید بر نقطه اعتدال بهاری، یک سال خورشیدی ایجاد می شود و در ساعت ۱۳ و ۷دقیقه روز شنبه ۳۰ اسفند ۱۳۹۹، مرکز خورشید به اعتدال بهاری می‌رسد، فردای این روز، آغاز سال نوی خورشیدی خواهد بود.

به گفته این محقق حوزه نجومی، به جز کبیسه‌های چهار ساله، در دوره‌های ۲۹، ۳۳ و ۳۷ ساله، کبیسه‌های پنج ساله نیز در تقویم ایرانی وجود دارد، به نحوی که آن را به یکی از دقیق‌ترین گاهشماری‌ها تبدیل کرده است؛ این در حالی است که نگهداری کبیسه‌ها در تقویم‌های مختلف وجود دارد، اما نحوه این کبیسه‌گیری‌ها میزان دقت هر گاهشماری‌ را بیان می‌کند.

عتیقی خاطر نشان کرد: در توضیح نقطه اعتدال بهاری این گونه می‌توان گفت که علی‌رغم آنکه زمین به گرد خورشید در حرکت است، اما از نظر ظاهری و از دید ناظر زمینی، این گونه به نظر می‌رسد که خورشید بر روی کره آسمان و در بین صور ۱۲ گانه منطقةالبروج جا به جا می‌شود و دایره بزرگی را ایجاد می‌کند که به آن دایرةالبروج می‌گویند.

مدیر انجمن نجوم آماتوری اضافه کرد: از سوی دیگر با امتداد استوای زمین تا بی نهایت و ترسیم آن بر روی کره آسمان، دایره بزرگ دیگری به دست می‌آید که به آن استوای آسمان و یا "معدل‌النهار" گفته می‌شود؛ از آنجایی که دایرةالبروج و استوای آسمان با هم حدود ۲۳.۵ درجه زاویه می‌سازند، این دو دایره بزرگ در دو نقطه همدیگر را قطع کرده و به آنها "اعتدالین" گفته می‌شود که یکی "اعتدال بهاری" و دیگری "اعتدال پاییزی" است و در سراسر کره زمین در این دو موقعیت از سال، طول روز و شب با هم برابر است.

در سال ۱۴۰۰ خود را برای ورود به قرن جدید آماده کنید

عتیقی ادامه داد: علی رغم آنکه برخی افراد تنها از سال‌هایی که با عدد ۱۳ آغاز می‌شود، به عنوان قرن چهارده خورشیدی یاد می‌کنند؛ ولی مبناها همواره ثابت هستند. باید توجه داشت که گاهشماری خورشیدی حاضر نه صرفا مربوط به یکی دو قرن اخیر بلکه حاصل تلاش شبانه‌روزی اخترشناسان نامدار ایرانی در قرون گذشته است که در تدوین این گاهشماری سعی فراوانی کرده‌اند و باید ضمن حفظ ارزش‌های علمی نیاکان اندیشمند این سرزمین؛ برای حفظ دقت ثبت تاریخ وقایع که یکی از فاکتورهای آن، ثبت قرن و یا سده وقوع آن واقعه است، نه به صورت سلیقه‌ای و یا با مواجهه شخصی، بلکه با احترام به قراردادهایی که تا کنون در این زمینه معین شده، برخورد شود.

وی یادآور شد: از آنجایی که برای شمارش سال‌های یک تقویم از صفر نمی‌توان نقطه آغاز را در نظر گرفت و تقویم از سال یک شروع شده است، بنابراین یک قرن که ۱۰۰ سال است، در سال ۱۰۰ پایان می‌یابد و از سال ۱۰۱ قرن جدید آغاز می‌شود.

عتیقی خاطر نشان کرد: بدیهی است دو رقم سمت چپ آخرین سال هر قرن بیانگر نام آن قرن نیز هست و سال ۱۴۰۰ بیانگر قرن ۱۴ خورشیدی است.

مدیر انجمن نجوم آماتوری ایران اظهار کرد: امید است که اگر در سال ۱۳۹۹ با شدت گرفتن کووید-۱۹ برنامه‌های علمی ترویجی و فرهنگی زیادی برگزار نشد و یا لااقل به صورت حضوری برگزاری آنها امکان‌پذیر نبود، در سال ۱۴۰۰ خورشیدی به عنوان آخرین سال قرن ۱۴ خورشیدی و با فروکش کردن پاندمی کرونا؛ کلیه انجمن‌ها، مراکز و موسسات فعال بتوانند نسبت به اجرای برنامه‌ها و همایش‌های خود در آخرین سال قرن ۱۴ یعنی ۱۴۰۰ اقدام کنند.

انتهای پیام