به گزارش ایسنا، جنگل ها نقشی حیاتی در حفاظت از حیات در سیاره ما دارند و کارشناسان در "باغ گیاه‌شناسی سلطنتی انگلیس" (کیو) می گویند که درختکاری راه حلی عالی برای مقابله با تغییر اقلیم و محافظت از تنوع زیستی است اما کاشت درختان نامناسب در جای غلط بیش از آنکه فایده برساند زیانبار خواهد بود.

این دستورالعمل ها در درجه اول شامل حفاظت از جنگل های موجود و مشارکت دادن بومیان است.

جنگل ها زیستگاه سه چهارم گونه های گیاهی و حیوانی هستند، دی اکسید کربن را خوب جذب می کنند و منبع مهم مواد غذایی، سوخت و دارو به حساب می آیند.

اما جنگل ها با سرعت زیادی درحال نابودی هستند و هر سال ناحیه ای به وسعت دانمارک از جنگل های بکر حاره ای زمین از بین می رود.

دکتر "پال اسمیت" از محققان این مطالعه و دبیر موسسه خیریه "بی جی سی آی" که بخشی از کیو است گفت: کاشت درختان مناسب در جای مناسب باید برای همه کشورها در اولویت باشد چون دهه جاری از نظر تضمین آینده این سیاره، اهمیت حیاتی دارد.

در حال حاضر مجموعه ای از پروژه های بلندپروازانه برای جایگزین کردن جنگل هایی که در حال نابودی است در اطراف جهان دنبال می شود.

بوریس جانسون، نخست وزیر انگلیس مدعیست هدف او این است که تا پایان کار پارلمان کنونی سالانه ۳۰ هزار هکتار (۳۰۰ کیلومتر مربع) جنگل های تازه در این کشور کاشته شود.

همچنین جنبشی در آفریقا برای کاشتن نواری جنگلی به طول ۸ هزار کیلومتر برای مقابله با تغییر اقلیم سر گرفته که اگر کامل شود بزرگترین ساختمان زنده در زمین و سه برابر دیواره بزرگ مرجانی استرالیا، خواهد بود.

با این حال کاشتن درختان عملیاتی بسیار پیچیده است.

دکتر "کِیت کاردویک" از باغ های گیاه‌شناسی کیو که محقق اصلی این مطالعه است گفت: اگر درختی نامناسب در جای غلط کاشته شود می تواند بیش از فایده ضرر داشته باشد.

بنابر گزارش شبکه خبری بی بی سی، او می گوید: در بسیاری موارد جنگل های طبیعی مملو از حیوانات و قارچ جای خود را به جنگل هایی می دهند که به صورت تجاری برای استخراج چوب کاشته و بعد از چند دهه دوباره قطع می شوند. سعی ما این است که مردم را تشویق کنیم تا جای ممکن تلاش کنند جنگل هایی شبیه آنچه که به طور طبیعی و بومی در یک ناحیه وجود داشته ایجاد کنند. این جنگل ها فواید متعددی برای مردم، محیط و طبیعت دارد و به جذب کربن هم کمک می کند.

این بررسی که نتایج آن در نشریه "بیولوژی تغییر جهانی" چاپ شده دریافت که در برخی موارد کاشت برنامه ریزی شده درختان باعث افزایش جذب کربن نمی شود و می تواند حتی عواقب منفی داشته باشد.

"ده اصل طلایی برای درختکاری"

اول حفاظت از جنگل های موجود

حفظ جنگل ها در وضعیت طبیعی همیشه برتری دارد. جنگل های کهنی که تخریب نشده اند، کربن را بهتر جذب می کنند و در برابر آتش سوزی، طوفان و خشکسالی مقاوم تر هستند.

پروفسور "الکساندر آنتونلی" مدیر علوم در باغ های گیاه‌شناسی کیو خاطر نشان کرد: هرجا که انتخابی وجود دارد، تاکید ما این است که نابودی جنگل ها متوقف شود و حفاظت از جنگل های باقی مانده در اولویت قرار گیرد.

بومیان باید در کانون پروژه های درختکاری قرار گیرند

مطالعات نشان می دهد که جلب نظر جوامع محلی، نقشی کلیدی در موفقیت پروژه های درختکاری دارد. اغلب این بومیان هستند که بیشترین فایده را از نگهداری از جنگل ها در آینده می برند.

به حداکثر رساندن تنوع زیستی برای تحقق اهداف متعدد

جنگل کاری باید با چند هدف انجام شود از جمله حفاظت در برابر تغییر اقلیم، بهبود حفاظت از محیط و ارائه فواید اقتصادی و فرهنگی.

انتخاب محل مناسب برای جنگل کاری

درختکاری باید در ناحیه ای که به طور تاریخی جنگلی بوده اما نابود شده است انجام شود، نه در زیستگاه های طبیعی مانند علفزارها یا تالاب ها.

استفاده از بازیابی طبیعی در جای ممکن

فراهم کردن امکان رشد دوباره طبیعی جنگل ها، ارزان تر و موثرتر از کاشتن درختان است.

انتخاب گونه های مناسب درختی برای به حداکثر رساندن تنوع زیستی

جایی که درختکاری لازم است، انتخاب درختان مناسب اهمیت اساسی دارد. دانشمندان توصیه می کنند که ترکیبی از گونه های درختی که بومی یک ناحیه است کاشته شود، از جمله برخی گونه های نادر و درختانی که از نظر اقتصادی مهم اند، و پرهیز از کاشت درختانی که ممکن است گونه مهاجم باشند.

اطمینان از مقاومت و تطبیق پذیری درختان در برابر تغییر اقلیم

باید از تخم درختانی استفاده شود که مناسب آب و هوای محیط باشند و در نظر گرفتن احتمال تغییر آب و هوا در آینده.

برنامه‌ریزی پیشاپیش

برنامه ریزی در مورد چگونگی تامین بذر یا نهال در همکاری با مردم محلی.

کسب تجربه

در این فرآیند باید دانش علمی با دانش محلی ترکیب شود. ایده آل است ابتدا درختکاری در ابعاد کوچک انجام شود و در مرحله بعد شمار خیلی بیشتری درخت کاشته شود.

قابلیت بهره برداری

موفقیت بلندمدت در درختکاری به این بستگی دارد که آیا می تواند منبعی برای امرار معاش برای همه طرف های دخیل از جمله فقیرترین ساکنان منطقه باشد یا نه.

انتهای پیام