علیرضا نیکزاد در گفت و گو با ایسنا، اظهار کرد: ریتالین یکی دیگر از آمفتامین ها بوده که نام ژنریک آن، متیل فنیدیت است و بطور وسیع و شایع برای درمان اختلال بیش فعالی و نقص توجه به کار می رود.

وی با اشاره به این که ریتالین چند سالی میان دانشجویان رواج پیدا کرده است، گفت: برخی از دانشجویان برای بیدار ماندن در شب امتحان از قرص ریتالین استفاده می کنند که اگر چه موجب تمرکز در شب امتحان می‌شود اما مضراتش بیشتر از مزایای آن است.

نیکزاد با بیان اینکه ریتالین، بیشتر توسط دانشجویان مورد سوءمصرف قرار می گیرد تا گروه های دیگر جامعه، افزود: افزایش تمرکز و بهبود مطالعه دانشجویان و کاهش خواب دانشجویان به خصوص شب های امتحان از جمله دلایل تمایل دانشجویان به مصرف این ماده است.

وی اظهارکرد: از آنجایی که قرص ریتالین برای درمان کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی به کار برده می شود، عده ای این ماده را به غلط ماده بی ضرر و بی خطری تصور کرده اند که اشتباه بزرگی است.

نیکزاد عنوان کرد: به رغم تصور بسیاری از جوانان که گمان می‌کنند قرص‌هایی چون ریتالین بی‌خطرند و بدنامی مواد مخدر را ندارند، پزشکان و روانپزشکان با صراحت اعلام می‌کنند که ترک کردن داروهای محرک آمفتامینی نظیر ریتالین، حتی بسیار سخت‌تر و پیچیده‌تر از سایر مواد مخدر است.

وی ادامه داد: استفاده کوتاه‌مدت ریتالین منجر به نیاز بدن مصرف‌کننده به دوزهای بالاتر این دارو و حتی مصرف داروهای سنگین‌تر و در برخی موارد به استفاده از مواد مخدر منتهی می‌شود.

نیکزاد ریتالین را به اندازه کوکائین قوی دانست و گفت: ریتالین از دسته آمفتامین هایی است که محرک به شمار می رود و اثرات این دارو بر افراد عادی همانند هر نوع محرک دیگری با مشکلات سنگین متعددی همراه است.

وی افزایش ضربان قلب و فشار خون، سردرد، سرگیجه، خواب آلودگی، خارش و جوش های پوست، توهم و هذیان، تشنج، جنون و مرگ از جمله عوارض مصرف ریتالین است.

انتهای پیام