به گزارش ایسنا، نشریه گاردین در سر مقاله‌ای درخصوص شباهت میان رژیم صهیونیستی و رژیم آپارتایدی سابق آفریقای جنوبی می‌نویسد:

این یک تحریک عمدی از سوی بت سلم، بزرگترین گروه حقوق بشری اسرائیل، به منظور طرح این توصیف که فلسطینی‌ها تحت یک رژیم آپارتایدی زندگی می‌کنند، است. بسیاری از اسرائیلی‌ها نفرت دارند که آن را که به عنوان یک دموکراسی بر آمده از یک نسل کشی با رژیم نژادپرست سابق آفریقای جنوبی مقایسه کنند. با این حال چهره‌هایی همچون دزموند توتو و جیمی کارتر چنین کاری کرده‌اند.

این یک استدلال جدی درباره بی عدالتی‌ها است. فلسطینی‌ها بر خلاف یهودیان اسرائیل تحت یک مجموع قوانین تکه تکه و اغلب تبعیض آمیز زندگی می‌کنند و مقامهای دولتی نیز به نظر می‌رسد نسبت به رنجهای آنها بی تفاوت هستند. آپارتاید جنایت علیه بشریت است. این اتهامی است که نباید به شکل سبک مطرح شود وگرنه مورد بی اعتنایی قرار می‌گیرد. برخی ممکن است با استفاده از این ادبیات آتشین موافق باشند اما بسیاری آن را پس خواهند زد. جنایت آپارتاید این طور تعریف شده است: "اقدامات غیرانسانی ارتکاب یافته در بافت یک رژیم سرکوب و تسلط سیستماتیک از سوی یک گروه نژادی بر دیگر گروه یا گروه‌های نژادی با نیت حفظ آن رژیم."

حدود پنج میلیون فلسطینی در کرانه باختری و غزه وجود دارند که همگی بدون شهروندی اسرائیل هستند. در کرانه باختری فلسطینی‌ها محروم از حقوق مدنی هستند در حالی که اسرائیلی‌ها در اراضی اشغالی از حمایت کامل دولت بهره مند هستند. در سال 2006 جنبش حماس پیروز انتخابات شد اما محاصره‌ای که اسرائیل اعمال می‌کند به این معنی است که خود آن مسئول است. مصر مرزش را مسدود کرده اما هیچ چیز و هیچ کس نمی‌تواند بدون اجازه اسرائیل وارد یا خارج شود.

آژانسهای امدادرسان می‌گویند برآورده ساختن نیازهای جمعیت در حال افزایش غزه بنا به میل اسرائیل است. حدود 300 هزار فلسطینی در مناطق سابقا الحاق شده در سال 1967 – قدس شرقی و روستاهای اطراف – شهروندی کامل و حقوق برابر ندارند. سال گذشته میلادی، ان.جی.اوی اسرائیلی موسوم به "یش دین" دریافت که مقامهای اسرائیلی از بابت جنایت آپارتاید در کرانه باختری گناهکار هستند. یک چنین یافته‌ای تنها می‌تواند یک تراژدی برای همه از جمله این روزنامه باشد.

بت سلم استدلال می‌کند که فلسطینی‌ها بسته به جایی که در آن زندگی می‌کنند سطوح متفاوتی از حقوق را دارند اما همواره کمتر از مردم یهود است. این گروه می‌گوید جدا کردن اسرائیل از پروژه اشغالگری طولانی‌اش غیرممکن بوده که آن را اداره کننده یک رژیم آپارتایدی نه فقط در خارج از اراضی‌اش بلکه در داخل آن می‌کند. حدود دو میلیون فلسطینی شهروند اسرائیل وجود دارند، اقلیتی تحت فشار برای آنکه اکثریت یهودی را در ستیز قرار ندهند. یافتن سیاستهای تبعیض آمیز در داخل اسرائیل چندان سخت نیست. اغلب برای توجیه قوانین نژادپرستانه شهروندی، امنیت ملی مطرح می‌شود. جوامع صرفا یهودی کمیته‌های پذیرش دارند که می‌تواند به طور قانونی فلسطینی‌ها را بر مبنای "ناسازگاری فرهنگی" رد کند.  یک شبکه از قوانین زمین و برنامه ریزی فلسطینی‌ها را در داخل یک فضای در حال آب رفتن تحت فشار می‌گذارد. اینها عربهای اسرائیل هستند که برجستگی آنها در جامعه به غلط درباره فقر اکثریت دروغ می‌گوید.

اسرائیل مشکل تبعیض تاریخی دارد. اما تحت دولت بنیامین نتانیاهو قوانینی تصویب شده که به شکل اساسی برتری یهودیان و طرح الحاق رسمی بخشهایی از کرانه باختری را پاس داشته است. برخی متفکران یهودی برجسته نظیر پیتر بینارت نویسنده، از ایده یک کشور یهودی دست برداشته‌اند. هیچ دولتی که بعد از انتخابات آتی شکل بگیرد از تشکیل کشور واقعی فلسطین حمایت نکرده یا طرح صلح عملی نخواهد داشت.

این پرسش از روی ارتداد بت سلم را مطرح می‌کند: چه می‌شود اگر در واقعیت تنها یک رژیم بین رود اردن و دریای مدیترانه باشد تا یک قدرت سیاسی کنترل کننده اراضی که در آن رژیم‌های متمایز باشند؟ یک سیستم از قوانین نابرابر و جدا و تبعیض سیستماتیک علیه فلسطینی‌ها توجیه شده زیرا قرار بوده موقتی باشد. اما دهه‌ها گذشته و وضعیت بدتر می‌شود. اگر این گرگ و میش برای دموکراسی و برابری در سرزمین مقدس است می‌توان امیدوار بود که شب کوتاه باشد.

انتهای پیام