رسول صفرزاده روز سه شنبه ۲۳ دی، در نشست خبری گفت: با توجه به این‌که تبریز مرکز استان بوده و اغلب کارخانه‌های آلاینده پتروشیمی، پالایشگاه و ... در این شهر قرار دارد، اهمیت فضای سبز در این شهر بیش از پیش خود را نشان می‌دهد.

به گزارش ایسنا، وی افزود: در داخل شهر تبریز بالغ بر ۳.۴ میلیون متر مربع چمن گل و با احتساب پارک‌هایی که از نظر تجهیز به المان‌های خاص پارک، ناقص هستند، حدود ۲۹۰ پارک در تبریز وجود دارد؛ حدود ۱۸۰۰ تا ۲۰۰۰ هکتار دیگر نیز مختص به انبوه کاری و جنگل کاری بوده و کار اصلی تولید اکسیژن در شهر تبریز را برعهده دارند.

وی با تاکید بر پایین بودن نرخ سرانه فضای سبز در تبریز، گفت:  وضعیت فضای سبز تبریز حتی نسبت به استان خشک یزد نیز عقب تر هست و نیاز به بازبینی و توجه جدی و کارشناسانه مسئولان شهرداری را دارد.

صفرزاده با انتقاد از اقدامات مسئولان شهری تبریز در راستای حذف باغات در طی ۲۰ سال گذشته، گفت: برای کسب درآمد پایدار و گسترش شهر، باغات را تبدیل به کاربری‌های مسکونی و تجاری کردیم و با این امر چنان خسارتی به فضای شهر وارد شده که اکنون باید چند برابر آن درآمد را هزینه کنیم و مثلا در کوه عینالی تبریز، درخت بکاریم تا فضای سبز ایجاد شود.

وی با اشاره به اهمیت ارتقای فضای سبز و طرح "کاشت یک میلیون اصله درخت" در سطح تبریز توسط شهرداری، اظهار کرد: این طرح در حالی تدوین و اجرا می‌شود که کاملا غیرکارشناسانه و غیرفنی است، چرا که برای عملیاتی شدن این طرح نیاز به مساحت بالای چندصد هکتاری است و تبریز این ظرفیت را ندارد.

وی افزود: یکی از موارد مهمی که باید در کاشت درختان لحاظ شود، این است که برای نگه داری تاج و رشد درخت، فاصله استاندارد دو درخت در حد چهار متر باشد، اما با توجه به شعار سالجاری شهرداری و تراکم در کاشت درختان، شاهد کاشت درختانی حتی در حد یک متر فاصله هستیم؛ در این راستا اعتراض خود را نسبت به این اقدام غیراصولی بیان کردیم اما متاسفانه کسی پاسخگو نبود.

وی متذکر شد: بهتر است به جای کاشت یک میلیون اصله در سطح شهر، که به ۹۰۰ هکتار وسعت نیاز دارد، این درختچه‌ها در ۳۰۰ هکتار از تپه‌های کوه عینالی کاشته شود.

وی با تاکید بر موضوع آبیاری این تعداد اصله در تبریز، اظهار کرد: شهرداری خود دارای چاه‌هایی است که از طریق آن‌ها، فضای سبز شهر را آبیاری می‌کند، و اکنون مقدار این مخازن کاهش یافته است، در این راستا گاه از چاه‌های شرکت آب منطقه‌ای در مسیر چایکنار نیز جهت آبیاری استفاده می‌شود، که این امر با توجه به این‌که تبریز جزو مناطق کم بارش است، در آینده‌ای نزدیک آثار خود را برجا خواهد گذاشت.

صفرزاده افزود: بهتر است پیش از کاشت درختان نیز، از هویت درخت، اطلاع کافی داشت و به جای کاشت درختچه‌هایی که صرفا نیاز به آب زیادی دارند و از نظر زیبایی و تولید اکسیژن ناکام هستند، از درختانی چون سوزنی برگ استفاده شود.

وی با اشاره به رنگ کاری درختان سطح شهر، گفت: رنگ کاری برای جلوگیری از آفات و ریزش تنه درختان کهن سال درطی ۱۰ سال انجام می‌گیرد، اما شهرداری در یک سال اقدام به رنگ کاری تمامی درختان حتی درختانی که عمر یکساله نیز ندارد، کرده که امری اشتباه و موجب هدررفت منابع شده است.

وی متذکر شد: شهرداری می‌تواند به جای این اقدامات غیرکارشناسی که بدون مشورت با متخصصان انجام می‌گیرد، با کارشناسان امر گفت‌وگو کرده و پیشنهادات این قشر را نیز دریافت کند؛ مثلا شهرداری می‌تواند درختان شناسنامه دار را رایگان در اختیار مردم قرار دهد تا از این طریق درختان میوه دار در حیاط منازل و محوطه مجتمع‌های مسکونی کاشته شود که امری در جهت فرهنگسازی توسعه فضای سبز خواهد بود. 

رئیس انجمن فضای سبز آذربایجان شرقی با اشاره به صدور دفترچه پیمانی جهت تاسیس شرکت و فعالیت در عرصه فضای سبز توسط سازمان پارک‌ها و فضای سبز شهرداری تبریز، گفت: تنظیم این دفترچه به صورت یک طرفه و به نفع سازمان است و پیمانکاران مجبور به قبول آن پیش از اعلام حقوق کارگری هستند، معمولا در ابن راستا، حقوق کارگری به صورت حدس و گمان مطرح می‌شود.

وی با اشاره به لزوم ایجاد فضای سبز در جوار کارخانه‌های آلاینده، گفت: بر اساس استاندارد احداث کارخانجات آلاینده مانند پتروشیمی و پالایشگاه، باید به میزان چهار برابر مساحت این کاخانه‌ها فضای سبز ایجاد شود، اما متاسفانه این امر برای هیچ کدام از کارخانه‌های تبریز رعایت نمی‌شود.

انتهای پیام