عبدالجمال مقدم در گفت‌وگو با ایسنا، اظهارکرد: چند سال است که روپایی می‌زنم و رکوردهایی را هم به اسم خوزستان به ثبت رسانده‌ام اما هنوز یک مکان تمرینی ندارم. آن وقت زمین چمن‌های مصنوعی را دستِ غیرفوتبالی‌ها می‌دهند. من علاقه‌مندم به دیگران نیز روپایی زدن را آموزش دهم اما چون مکان تمرینی ندارم باید بیرون از گود بمانم.

وی بیان کرد: چرا نباید قدر کسی را که این همه تلاش می‌کند، بدانند؟ مسئولان استان من را دور می‌زنند؛ وقتی به اداره‌کل ورزش و جوانان خوزستان می‌روم، مسئولان از درِ دیگر اداره‌کل فرار می‌کنند. شش ماه است که رییس هیات همگانی اهواز را هم ندیده‌ام. من به این هیات نامه‌ای داده‌ام که قدر من را بدانید و شرایطی را برایم فراهم کنید تا بتوانم رکورد جدید مدنظر را ثبت کنم ولی بعد به من می‌گویند، روپایی زدن تو برای ما مهم نیست.

این روپایی‌زن خوزستانی عنوان کرد:‌ من بچه شهرستان کارون هستیم ولی فرماندار، شهردار و اداره ‌ورزش و جوانان کارون هم از من حمایت نمی‌کنند و همگی من را دور می‌زنند. هیچ کسی حمایت از من برایش مهم نیست. من فرزند یک جانباز هستم و آیا حق من نیست که مسئولان جوابم را بدهند؟ حتی چندین بار با استاندار تماس گرفتم و پیام هم دادم ولی او هم جواب من را نداد. 

وی گفت: من خواسته زیادی ندارم، تنها می‌خواهم از من حمایت کنند تا یک زمین و مکانی برای تمرین داشته باشم. در نهایت نیز رکوردهایی که ثبت می‌کنم برای خوزستان و به اسم استان است. در حال حاضر تنها شورای شهر اهواز و شهرداری اهواز حامی من هستند اما من به حمایت همه‌جانبه نیاز دارم.

مقدم بیان کرد: جالب است وقتی برنامه دارند، مقدم برای آن‌ها عزیز می‌شود. آن وقت باشگاه‌های فولاد، ملی حفاری و مناطق نفت خیز جنوب من را نمی‌بینند. خوب نیست که من روی آسفالت تمرین می‌کنم. متاسفانه چند بار خواسته‌ام سه نماینده اهواز را ملاقات کنم تا مشکلاتم را با آن‌ها در میان بگذارم اما هنوز موفق به دیدار آن‌ها نشده‌ام و حامی من نبوده‌اند.

وی یادآور شد: روپایی‌زدن روی ۱۶۹۳ پله برج میلاد، روپایی‌زدن مسیر آبادان تا کربلای معلی، روپایی‌زدن از میدان آزادی تهران تا مرقد امام خمینی (ره)، روپایی‌زدن روی درخت که همگی در فدراسیون ورزش همگانی ثبت شده‌اند، از جمله رکوردهای من هستند.

انتهای پیام