به دنبال اعمال محدودیت ها و تعطیلی بازار و ضرر فروشندگان پوشاک، تولیدکنندگان نیز از این ضرر بی نصیب نماندند و خسارت زیادی را متحمل شدند و رونق کسب و کار خود را از دست دادند.

طبق گفته تولیدکنندگان لباس، متاسفانه با شیوع کرونا، قرنطینه، فاصله گذاری اجتماعی و کاهش سطح درآمدها عملا توان شهروندان برای خرید لباس و پوشاک کاهش چشمگیری پیدا کرد و همین امر سبب اختلال در کار تولیدکننده نیز شد، چراکه تقاضایی از سوی بازار برای سفارش و خرید لباس وجود ندارد.

رضا یکی از تولیدکنندگان پیراهن مردانه در این خصوص به خبرنگار ایسنا گفت: با شیوع ویروس کرونا از اواخر سال گذشته، رونق کار صنف تولیدکنندگان نیز هماند سایر صنوف از بین رفت و تولیدکنندکان در انبوهی از چک ها گرفتار شدند. از زمان شیوع این ویروس و تعطیلی های بازار، بازاریان که باید کار را به تولیدکننده سفارش دهند جرات ریسک و خرید پارچه و تولید ندارند، در عین حال قیمت پارچه نیز روز به روز در حال افزایش است و فروش پایین و افزایش قیمت ها امکان ریسک تولید را از بازار سلب کرده است.

وی افزود: در حال حاضر میزان فروش نسبت به سال گذشته کاهش حدود ۸۰ درصدی داشته و تنها درصد کمی از بنکداران برای اینکه خیاط خود را از دست ندهند مقدار خیلی کمی کار به تولیدکننده سفارش می‌دهند، برخی که تنها در تولید یک نوع پوشاک برای مثال پوشاک مردانه فعالیت داشتند برای کسب درآمد وارد سایر انواع لباس(زنانه و بچگانه) نیز شده‌اند تا بتوانند خود را سرپا نگه دارند.

این تولیدکننده ادامه داد: تداوم این تعطیلی و بی ثباتی بازار، کارگر تولیدی را نیز کلافه و سردرگم کرده و کارگر برای گذراندن زندگی مجبور به ترک شغل و جستجو برای شغل دیگر است که این مهم نیز ضرر دیگری به تولیدکننده وارد می‌کند چراکه در صورت ارسال پارچه از سوی بنکدار دیگر کارگری برای تولید وجود ندارد.

وی افزود: در گذشته حدود ۲۰ کارگرد در تولیدی ما کار می‌کردند، اما الان این میزان کارگر به یک سوم رسیده که این مسئله درخصوص تمامی تولیدی‌ها صدق می‌کند و مختص تولیدی ما نیست، سال گذشته هفته ای دو هزار پیراهن مردانه در کارگاه من تولید می‌شد، اما اکنون در ماه به اندازه نصف تولید یک هفته در سال گذشته هم تولید نمی‌کنیم، این تولید اندک هم برای نگه داشتن چرخکار است که دستمان را در پوست گردو نگذارد. با این تعداد کارگر دیگر اسم واحد ما تولیدی نیست بلکه این کارگاه تنها به اتاقی برای بازی و سرگرمی تبدیل شده است.

رضا ادامه داد: کاری که در سنوات گذشته در طول یک ماه تولید می‌شد در حال حاضر در چهار ماه تولید می‌شود که علت آن نیز همان نبود کارگر و افزایش قیمت خرج کار از جمله نخ و سوزن و ... است. در این مدت قیمت چرخ خیاطی، نخ، سوزن، دکمه،  و... افزایش چندین برابری داشته به طوری که قیمت یک بسته سوزن از ۱۰ هزار تومان به بسته ای حدود ۱۰۰ هزار تومان و نخ از حدود دو هزار تومان به بالای ۱۵ هزار تومان رسیده است، این افزایش قیمت ها از زمانی آغاز شد که اسم کرونا در کشور پیچید. افزایش قیمت قطعه های مربوط به چرخ و سرویس ماهانه و فصلی چرخ خیاطی دیگر بماند.

وی قدرت تولید را حدود ۱۵ درصد عنوان کرد و گفت: در واقع می توان گفت بازار تولیدکننده کساد شده، در حال حاضر برای دستمزد یک شاگرد خیاطی ساده که هیچ تخصصی ندارد و تازه اقدام به فراگیری کار می‌کند باید حداقل یک میلیون و ۵۰۰ هزارتومان در نظر گرفت. در واقع آنها با تورم ایجاد شده در قیمت های مخارج زندگی، با قیمتی کمتر از این حاضر به انجام کار نمی‌شوند، این در حالی است که دستمزد تولیدکننده از سوی بنکدار حتی یک ریال هم اضافه نشده و بنکدار به هیچ وجه حاضر به افزایش دستمزد نمی‌شود، در صورت اعتراض نیز قطع همکاری از سوی بنکدار دور از انتظار نیست و تولیدکننده هم برای گذراندن زندگی و سرپا ماندن مجبور به تولید است.

این تولیدکننده در خصوص کرایه حمل پارچه نیز اضافه کرد: سال گذشته میزان حمل پارچه از سوی راننده در هر سرویس حدود ۵۰ تا ۶۰ هزار تومان بود، اما متاسفانه الان یک راننده منصف کمتر از ۱۵۰ هزارتومان کرایه قبول نمی‌کند و اگر تعداد طاقه های پارچه به بالای ۱۵ طاقه برسد ۱۰۰ هزارتومان به کرایه بار اضافه خواهد شد.

رضا بیان کرد: کرایه کارگاه، هزینه برق، آب، گاز و سایر هزینه های اضافی که دیگر در هیچ جا دیده نمی‌شود. وقتی درآمد نباشد چرخ زندگی تولیدکنندگان به طور کل مختل می‌شود چراکه علاوه بر اینکه چک های بازار پاس نمی‌شود، چک های ما در دست مردم است نیز پاس نمی‌شود که در حال حاضر این یک معضل بزرگ برای ما شده است.

وی در خصوص تسهیلات کرونایی در این صنف ادامه داد: تسهیلات کرونایی علاوه بر معضل سود ۱۸ درصدی اش، آنچنان با سخت گیری پرداخت می شود که بنده شخصا از دریافت آن منصرف شدم، ابتدا صحبت از وام حدود ۱۰۰ میلیونی بود، اما در عمل بیشتر از ۱۵ میلیون تومان دست تولیدکننده را نمی‌گرفت که با این وضعیت برای یک وام ۱۵ میلیونی با سود ۱۸ درصد باید به اندازه ۱۵۰ میلیون ضامن معرفی کرد، در واقع سنگی جلوی پا ما گذاشتند که خودمان عطای دردسرش را به لقای دریافت تسهیلات بخشیدیم.

این تولیدکننده افزود: در حال حاضر قیمت یک چرخ خیاطی حدود ۵۰ میلیون است و با ۱۵ میلیون تومان تنها می‌توان لایی چسب را به عنوان خرج کار تهیه کرد که واقعا خنده دار است. هیچکس تولیدکننده را درک نمی‌کند و ما هم برای خرج زندگی مجبور به تحمل سختی در این شرایط هستیم، کار دیگری هم بلد نیستیم که به سراغ آن برویم و برای توسعه کار خود و فعالیت در سایر رسته های تولید باید سرمایه افزایش تجهیزات داشته باشیم که نداریم پس مجبور به تحمل بیکاری و بی پولی هستیم.

انتهای پیام