محمدرضا مرشد دوست-کارشناس حوزه ایمنی- در گفت و گو با ایسنا در این باره اظهار کرد: مردم فکر می کنند کمک کردن در حادثه ها یعنی انجام کاری خارق العاده، فکر می کنند اطلاعات داشتن برای کمک به همنوعان این است که مانند اعضای یک تیم امدادی عمل کنند؛ در حالی که شاید ترک محل بهترین کمک باشد.این کارشناس ایمنی با بیان اینکه اطلاعات مردم در این زمینه کم است یا درباره آن بی تفاوت هستند گفت: بخشی از انرژی ما صرف این می شود که مردم را از محل وقوع حادثه پراکنده کنیم، همین موضوع باعث می شود که سرعت عملیات هم کم شود. همچنین بر تصمیم‌گیری فرمانده عملیات که هم مردم و هم نیرویش درگیر هستند تاثیر می گذارد.

وی بااشاره به تجمع افراد در اطراف محل حوادث از جمله تصادف و آتش‌سوزی و مشکلاتی که برای امدادگران ایجاد می‌کند، حادثه پلاسکو را مثال زد که خود در عملیات آن حضور داشت و گفت: در همان لحظه هایی که در ساختمان حضور داشتیم متوجه شدم مردم نسبت به ایمنی چقدر ناآگاه هستند. با خودم فکر میکردم حتی آدم هایی که اینجا کار می کردند یا خرید می کردند با چه ساختمان ترسناکی رو به رو بودند.

وی افزود: از آن بالا هم که نگاه می کردیم همین احساس را داشتیم، زمانی که نیروهای ما پشت ترافیک مانده بودند و آژیر می کشیدند باز هم به این فکر میکردیم. ما برای تخلیه اضطراری ساختمان هم واقعا با مشکل رو به رو بودیم، آن زمان افراد می آمدند در آن لحظه های بحرانی جنس خالی می کردند، دوستان دقیقا بین بد و بدتر، بدتر را انتخاب کردند. اگر ساختمان پلاسکو اینگونه نمی ریخت و اگر در خیابان می ریخت، آیا آدم های حاضر در محل فرصت فرار داشتند؟ قطعا تماشاچیان جزو افرادی بودند که جان خود را از دست می دادند.

به گفته این کارشناس ایمنی ، متاسفانه برخی مردم نمی دانند که در شرایط اضطراری چه کاری درست و چه کاری غلط است. بعضا شهروندان ما کار غلط را به جای کار درست انجام می دهند. شاید در بعضی لحظات بی تفاوتی بهتر از این باشد که واکنش غلط نشان بدهیم.

وی با اشاره به تعیین محدوده خطر در حوادث ادامه داد: زمانی که نوار خطر می بندیم ورود به نوار خطر یعنی ورود به محلی که خطرناک است، تا جایی که می دانم اگر فردی که بیمه حوادث است تحت عنوان یک فرد غیر عملیاتی داخل نوار بیاید و جانش را از دست بدهد بیمه هزینه کمتری برای او پرداخت می کند.

مرشد دوست اظهار کرد: در مجموع آدم ها باید به محض حضور نیرو های امدادی محل را ترک کنند، مگر اینکه نیروی داوطلب کاربلدی باشند که آن هم باید با تشخیص فرمانده عملیات انجام شود و گاهی نیاز به نیروهای داوطلب هم نیست.

وی در بخش دیگری از مصاحبه خود با ایسنا به بیان مثال دیگری درباره حضور مرگبار تماشاگران حوادث پرداخت و اظهار کرد: این را باید در نظر بگیریم که حضور تماشگران فقط در حوادثی مثل آتش سوزی و ..  موجب اختلال نمی شود. حضور تماشاچیان در محلی که فردی قصد خودکشی دارد یک مثال است که نشان می دهد حضور افراد تماشاچی چقدر آسیب زننده است. برای صحبت درباره این موضوع باید بدانیم که اقدام به خودکشی با انجام خودکشی متفاوت است. زمانی که فردی اقدام مورد نظرش را انجام داده خودکشی محسوب می شود اما گاهی افراد به دلایل مختلف تهدید به خودکشی می کنند.

وی ادامه داد: مثلا دختری یا پسری نوجوانی که به دلایل شخصی بالای ساختمانی ایستاده و تهدید می کند که خودش را به پایین پرت می کند در این شرایط یکی از آسیب زننده ترین مسائل حضور افراد تماشاچی است چرا که فرد اگر هم قصد برگشت داشته باشد گاهی به خاطر حضور افرادی که او را نگاه می کنند خود را پرت می کند.

در بسیاری از موارد اقدام به خودکشی، احتمال اینکه فرد منصرف شود بسیار بالاست، اما متاسفانه با حضور مردم تصور می کند که اگر نپرد به عنوان یک ترسوی بزدل شناخته می شود. بعضا دیده می شود که تماشاچیان فرد را «هو» میکنند به عبارتی این افراد با نگاه کردن او را به انجام کار تشویق می کنند و در مرگ این فرد شریک خواهند بود.

انتهای پیام