به گزارش ایسنا، بهروز شاه مرادی در اولین کنفرانس ملی علم، فناوری و پیچیدگی اقتصادی که امروز به همت مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور در دانشگاه الزهرا(س) به صورت آنلاین برگزار شد، با بیان این موضوع اظهار کرد: رویکرد پیچیدگی اقتصادی به ما ثابت میکند که چه صنایعی در آینده روی کار خواهند آمد و چه صنایعی از بین خواهد رفت و انقلاب صنعتی اگر رخ دهد، در چه نقاطی خواهد بود؟ و اینکه ما باید کدام صنایع را دنبال کنیم و کدام صنایع را فراموش کنیم. و یا اینکه قابلیت و بستر کدام صنعت را داریم ؟
وی ادامه داد: درنمودار فرصت های امکان پذیر کشوره کره جنوبی شاهد هستیم که این کشور با قابلیت هایی که برای آن متصور بودند، فاصله زیادی داشت و نسبت به محصولات رقابت پذیر فاصله زیادی داشت. کره جنوبی همچنین در گذشته با تکنولوژی محصولاتی که پیچیده بودند، فاصله زیادی داشت اما به مرور زمان سناریویی که در آن رگرسیون مثبت بود، معکوس شد و کره مرحله گذر اقتصادی خود را رد کرد و دقیقا سال ۲۰۰۰ میلادی به فضایی دیگر ورود پیدا کرد.
شاه مرادی با اشاره به تحولات اقتصاد کشورهای ژاپن، آلمان،چین و هند، اظهار کرد: در کشورهای دیگر هم این اتفاق افتاده است. اما نکته جالب این است که چین نیز مرحله گذار خود را طی کرده است. در حالی که هند در حال نزدیک شدن به این مرحله است و احتمالا تا ۱۰ سال دیگر این سناریو برای هند نیز رقم خواهد خورد. 
وی یادآور شد : اگر ما هم میخواهیم کشور توسعه یافته ای باشیم، بر اساس رویکرد پیچیدگی اقتصادی باید چند عامل را در  بگیریم اول این که ما باید به سمت قابلیت هایی حرکت کنیم که به قابلیت های حال حاضر نزدیک است. مورد دوم رفتن به سمت محصولاتی است که پیچیدگی اقتصادی بیشتری دارند. یعنی ما باید اقتصاد را به سمت محصولاتی سوق دهیم که از پیچیدگی بیشتری برخوردار هستند. تا بتوانیم از قسمت های ساده عبور کنیم. به عنوان مثال، این برای ما ابتکار نیست که میلیاردها میلیارد آب معدنی تولید و صادر کنیم. زیرا کشورهای دیگر هم می توانند به راحتی آب معدنی تولید کنند.
وی ادامه داد: ما باید در نهایت به سمت تولید محصولاتی حرکت کنیم که بیشترین درهم تنیدگی را دارند. بر اساس رویکرد پیچیدگی اقتصادی اگر این موارد درنظر گرفته شود، تازه به صنایع منتخب رسیده ایم.

به گفته وی، گام بعدی اولویت گذاری صنعتی فناورانه ما است که بر اساس رویکرد پیچیدگی اقتصادی و نقشه فضای محصول، ما برای محصولات ۳ حالت بیشتر نخواهیم داشت. یکی محصولاتی است که در حال حاضر تولید میکنیم و با قدرت رقابتی صادر میکنیم.یک قسمت تبدیل محصولات بالقوه به بالفعل است که ما باید شناسایی کنیم . یک سری هم نقاطی غیر فعال است که فعلا کاری با آن ها نداریم .بلکه نقاط بالقوه را باید شناسایی کنیم و استراتژیهای لازم را برای آن ها تعیین کنیم.
انتهای پیام