بله بله بله بله بله

ما رئیس جمهور ترسو نمیخواهیم . پس بهتر است یک نظامی در قد و قواره سردار حاج قاسم سلیمانی به ریاست جمهوری برسد " خلاص" .

سلام بله ما هم یک نظامی اندازه و هم وزن بچه های ارتش می خواهیم...

اصلا یک چنین نظری درست و به سود ملت نیست بیخودی این همه تو بوق کورنا نکنید باید یک اقتصادی دان، سیاستمدار و که از بین الملل اطلاعات کافی داشته باشد رئیس جمهور بشود نظامی باید نظامی گری کند لطفا اینقدر مسائل را در هم نریزید بس کنید

فقط همین یکی مونده بود که به شیلی برسیم

... نکته مهم این است که یک رییس جمهور باید برنامه دقیق خود (که مکانیسم ها اجرایی آن مشخص باشد) را ارائه دهد. معمولا در تبلیغات انتخاباتی، صرفا روی احساسات مردم برنامه ریزی می شود و صحبتی از اقدامات عملی قابل انجام صورت نمی گیرد. به صورت کلی، کاندیداهای هر دوره، فقط به انتقاد از مدیران قبلی می پردازند و خودشان برنامه عملی برای رفع مشکل و افزایش رفاه و بهبود شرایط اقتصادی کشور ندارند.

در جوامعی مثل ایران با وجود دانش و فرهنگ متعالی در قشر سنتی جامعه سرنوشت و جریان قدرت بدست افرادی است که حداکثر استفاده را از احساسات و نیروی همیشه در دسترس اقلیت خیابانی ببرد و با علم به اینکه قدرت مانور و دست باز نظامیان در کنترل عوامل متعدد از جمله اقتصاد بر کسی پوشیده نیست برای انتخاب گزینه مناسبی هستند.

*رئیس جمهور مدرن و آینده نگر ۳۰تا۴۰ ساله تحصیلکرده دانشگاه آزاد یا دولتی( بدون رانت و بورسیه )* کارآفرین و خلاق_ منظم و متعهد_ خودش بچه ۵تا۱۰ ساله داشته باشه_ به هیچ وجه خارج از ایران زندگی یا تحصیل نکرده باشه_ دکتری نداشت هم اشکالی نداره فقط دروغگو نباشه _ به هیچ جریان سیاسی و مذهبی وابسته نباشه و بازاری باشه (بازار بزرگ تهران پشتش باشه) _ خانواده متحدی داشته باشه _ به اندازه کافی شکست خورده باشه و مشاوران خوبی داشته باشه *به هیچ وجه از کادرهای قبلی استفاده نکنه و از کسانی که خارج ایران تحصیلات داشتن هم استفاده نکنه برای هیچ پستی* *کسی باشه که از نظر فیزیکی و ذهنی قدرتمند باشه *کسی که به محیط زیست بیشتر اهمیت بده و به فکر آینده باشه . *کسی که قدرت داشته باشه در مدت ۱ ماه پرسپولیس و استقلال رو خصوصی کنه. *کسی که بتونه از ظرفیت گردشگری کشور استفاده کنه. *کسی که دست دوستی به دنیا دراز کنه و خوش صحبت باشه و فرمان پذیر نباشه اما اهل مشورت باشه. *کسی که فامیلیش رو تغییر نداده باشه و توو تاریخ زندگیش اسم روسیه و چین و انگلیس و امریکا فرانسه نباشه از طرف هیچکدوم رد نشده باشه. *کسی که به جای انتخاب سخت ترین گزینه های خارجی برای مذاکره به سمت کشورهایی مثل سوئد و نروژ و فنلاند و مالزی و تایوان و هند و کشورهایی که کم حاشیه هستن انتخاب کنه. *کسی که کار آفرین باشه و در های این کشور به روی بندگان خدا از هر جای دنیا باز کنه *کسی که به مردم یاد بده چشمهاشون رو پاک کنن و کمتر حرف بزنن و بیشتر عمل کنن *کسی که سرباز خدا باشه نه سرباز هیچ کس دیگه *کسی که به سیاست خارجی و ارتش و سپاه هیچ کاری نداشته باشه اونارو باید سپرد به رهبری.(تمرکزش در صرفه جویی و بهینه سازی و کارافرینی باشه) *شرایط صادرات با دلار ۳۰ هزار تومنی رو برای بازار تهران فراهم کنه.

فهم و شعور داشته باشه و قدرت تصمیم گیری خیلی مهمتر از اینه که نظامی یا سیاستمدار و یا اقتصاد دان و... باشه ؛ مشکل اصلی ما اینه که مسئولانمان قدرت تصمیم گیری ندارند نظرات مختلف را جویا می شوند که بلکه تصمیم درست بگیرند و تصمیم درست در موقعیت نامناسب هم جواب نمیده باید مثل امیرکبیری باشه والسلام

من حقوق دانم سرهنگ نیستم هنوز تو گوشم هست...

روند متن مثل اکثر تحلیل هایی که با نزدیک شدن به انتخابات بیشتر هم میشن بر این اساسه که وضع موجود، رئیس جمهوری یک نظامی رو طلب می کنه. اما اصلا اشاره ای نمی کنه که نظامی ها چه تاثیری در ایجاد وضع موجود داشتن!!!

حقیقت این است که رئیس جمهور مانند رهیر یک ارکستر سمفونیک است و مهم تر از او وزیران او هستند . در اینجا وزیران مانند نوازنده های ساز در این ارکستر هستند اگر این نوازنده ها خوب نباشند و هر کس برای خودش بنوازد حتی بهترین رهبر هم نمیتواند کاری بکند ولی از سوی دیگراین رهبر این گروه است که این نوازنده ها را برای ارکستر بر می گزیند و مسئولیت دارد...

به نظر من رییس جمهور باید کسی باشد که اتکا به خدا داشته باشد و بتواند مسائل و مشکلات کشور را بدون ترس از جانب قدرت‌های خارجی و بدون وام‌خواهی این و یا آن با استفاده از مشاوران مومن و کاردان حل کند و دست آخر این که به انتقادهای سازنده منتقدین دلسوز گوش دهد و با تیم مشورتی خود اقدام به رفع آنها کند. حضرت علی علیه السلام به غلام خود میگفت: «عظنی» یعنی مرا موعظه کن. البته شأن حضرت علی فراتر از این مسائل است ایشان در حقیقت به پیروان خود این درس را میدهد که همیشه و در همه حال باید گوش شنوا برای پندهای منصفانه داشته باشیم. والسلام

از کی تاحالا نظامی‌ها تخصص اداره‌ی کشور رو دارن؟ نصف اقتصاد کشور دستشونه و می‌بینیم چه وضعیتیه. همین مونده یکی بیاد که از صبح تا شب حرف از جنگ بزنه...

طبق قانون اساسی نباید نظامیان وارد عرصه سیاست بشن!

هیچ فرقی نمی کنه مهم اراده است و وجدان و درستی مثل اول