به گزارش ایسنا، روزنامه «ایران» در ادامه نوشت: در فرانسه همچنان شهروندان متخلف ۱۳۵ یورو و در انگلیس ۱۲۱ پوند جریمه می‌شوند. حالا کار از توصیه و سفارش اخلاقی گذشته است.

دامنه مرگ و میرها از اقوام دور و دوست و همکار، به خانواده درجه اول آمده و آگهی ترحیم‌ها تقریباً به خانه اغلب ما رسیده است.

اما فکر می‌کنید تهران در هفته‌ای که هشدارها به اوج رسید و مردم باید خودشان را برای قوانین سختگیرانه‌تری آماده می‌کردند، چگونه بود؟ تهران تصویر شهر بی‌خیالی بود که شهروندانش هنوز باور نکرده‌اند، مرگ در یک قدمی آنهاست. این در حالی است که هر فرد کرونایی اگر ماسک نداشته باشد، می‌تواند در یک ماه ۴۵۰ نفر را آلوده ‌کند.

دیشب پاساژ معروف تهران در خیابان زعفرانیه، شبیه روزهای پیش از کرونا بود. اگرچه مردم بدون ماسک اجازه ورود ندارند، اما اغلب نه برای خرید که برای تفریح آمده‌اند. بیشتر مغازه‌ها، با تبلیغات زیاد و تخفیف‌های ۷۰ درصدی مردم را برای ورود تشویق می‌کنند. ازدحام جمعیت و گرانی قیمت‌ها حواس مردم را از کرونا پرت کرده است. اغلبشان از مناطق جنوبی تهران به اینجا آمده‌اند. به قول خانم اکبری «حوصله بچه‌ها سر رفته بود! می‌ارزید یک ساعت در ترافیک باشیم.» او شاکی است که چرا در پرو، ماسک‌ها را برداشته‌اند. از اجباری‌شدن ماسک فقط مترو را شنیده، آن‌ هم برای اینکه هر روز مجبور است ۳۰۰۰ تومان به دخترش بدهد که ماسک بخرد. عمه‌اش را همین دو ماه پیش به خاطر کرونا از دست داده است اما یک هفته بعد، یادش رفته و دوباره بازارگردی‌هایش را شروع کرده است.

می‌گوید «جریمه کنند که چه بشود؟ مسئولان فقط دنبال پول‌گرفتن از مردمند! اصلاً چطور می‌خواهند مردم را جریمه کنند؟ مگر می‌شود؟» این را امین می‌گوید: «وقتی هیچ سیستمی وجود ندارد که مردم را جریمه کند، این طرح‌ها فقط نمایشی می‌شود. چطور برای ۸۰ میلیون نفر می‌شود مأمور گذاشت؟ همین مترو با وجود اجباری‌شدن ماسک خیلی‌ها زرنگ‌بازی درمی‌آورند. مردم باید خودشان مأمور خودشان باشند، وقتی کسی ماسک نمی‌زند، تذکر بدهند. من حتی با همکار نزدیکم هم برخورد می‌کنم. متأسفانه در اداره ما همکارانم باهم رودربایستی دارند.»

خانم رضوانی از همکاری بسیج برای این طرح شنیده است: «ظاهراً بسیجی‌ها می‌خواهند به مردمی که ماسک نزده‌اند، ماسک بدهند. این کار خوبی است، مخصوصاً مناطق ضعیف و پر خطر! به شرط آنکه کار فرهنگی هم در کنارش انجام بشود و گرنه یکسری‌ها به هوای همین ماسک‌ها، دیگر زحمت ماسک خریدن هم نمی‌کشند.»

«باید جریمه‌ها بازدارنده باشد. وقتی کسی رعایت نمی‌کند، یعنی باعث مرگ یک نفر دیگر می‌شود. در محل کار من دقیقاً یک نفر بی‌گناه به خاطر بی‌فکری یک نفر دیگر فوت کرد. اما حتی اخراجش هم نکردند! به خاطر گرانی تست حاضر نشد به دکتر برود و خیلی وقت‌ها ماسکش را برمی‌داشت. باید در داخل ادارات و شرکت‌ها هم یک نفر نظارت کند». اینها را آقای جهانی می‌گوید؛ کسی که یک ماه پیش برادرش را به خاطر کرونا از دست داده: «ما از زمانی که عزادار شدیم، امکان ندارد بدون ماسک حتی تا دم در خانه برویم. در اتوبوس، ماسک را اجباری کرده‌اند. خیلی‌ها تا اجبار نباشد، گوششان بدهکار نیست. اما برخی‌ها هم هنوز بی‌خیالند. من چه گناهی کرده‌ام که به خاطر هزینه بالای تاکسی باید از اتوبوس استفاده کنم.»

انتهای پیام