«حب الحسین یجمعنا» را در عمل‌شان به اثبات رسانده‌اند؛ دست‌کم از ۱۰ سال قبل تا همین سال گذشته که نحسی ویروس راهِ اربعین را نبسته بود، «حاج رضا و همسرش» خود را خادم امام حسین (ع) و زائران پایِ پیاده‌اش می‌دانستند و خانه و کاشانه‌شان را در اختیار آن‌ها می‌گذاشتند برای دمی استراحت، استحمامی برای ادامه‌ی راه یا طعامی که مهمان سفره‌شان باشند. حاج رضا و خانواده‌اش که در طول یک دهه گذشته میزبان ایرانی‌های‌ِ عاشق حسین بودند و حتی اجرِ زیارت اربعین را در خدمتی می‌دانستند که به این زائران می‌کنند، چشم و دل‌شان برای رسیدنِ زائرانِ پیاده‌ی کربلا به انتظار ایستاده تا سال آینده.