دکتر «یونس آزادی» در گفت و گو با ایسنا، اظهار کرد: نسبت جمعیت روستایی کشور از سرشماری سال 1335 تاکنون مرتب در مسیر کاهش قرار گرفته است به طوری که از 68 درصد در اولین سرشماری کشور در سال 1335 به 26 درصد درآخرین سرشماری کشور در سال 1395 رسیده است.

وی گفت:  گاهاً در تحلیل های صورت گرفته در زمینه چرایی کاهش نسبت روستا نشینی در کشور، برروی معلول که همان تمایل روستائیان به مهاجرت به شهر و درخواست تبدیل سکونتگاه های روستایی به شهر است، تأکید می شود، در حالی که بر روی علت این موضوع مهم چندان توجه نمی‌شود.

فرماندار بدره تصریح کرد: واقعیت این است که نظام برنامه ریزی کشور از قبل انقلاب تاکنون به شکلی بوده  که بیشتر منابع کشور صرف توسعه و رفاه مناطق شهرنشینی کشور می شود و درحال حاضر با تأکید بر شاخص جمعیت در توزیع اعتبارات و منابع این موضوع تداوم دارد.

آزادی تاکید کرد:  در واقع شهرگرایی نظام برنامه ریزی کشور، روستانشین ایرانی را به این نتیجه رسانده است که راه برخورداری از رفاه و برخورداری بیشتر از امکانات زندگی، مهاجرت از روستا و سکونت در شهرها یا اصرار بر تبدیل سکونتگاه روستایی به شهر است که متأسفانه هم شاهد روند مهاجرت بالای روستا شهری و هم ارائه درخواست های مکرر جهت تبدیل روستاها به شهر در کشور هستیم.

 وی تاکید کرد: هرچند در سنوات گذشته اقدامات خوبی در راستای توجه بیشتر به مناطق روستایی از جمله الزام سهم 8 درصدی بنیادمسکن انقلاب اسلامی از منابع عمرانی کشور جهت بهسازی روستاها و ارائه تسهیلات اشتغالزا در قالب قانون توسعه و حمایت از اشتغال پایدار در مناطق روستایی و عشایری کشور صورت گرفته است، اما اگر به صورت جامع به عملکرد نظام برنامه ریزی کشور بنگریم به این نتیجه می رسیم که کماکان سهم شهرنشینان از منابع کشور بیشتر از روستائیان است.

انتهای پیام