دو مامور اورژانس اعزام شده به محل حادثه با صحنه سقوط مادر جوان در چاهی به عمق ۱۰ متر مواجه می شوند، درحالی که در غیاب ماموران امداد و نجات بر سر صحنه، مردم روستا درحال تلاش برای نجات جان این مادر بودند.

حادثه از این قرار بوده که مادری به همراه کودکش درون کالسکه در حال عبور از پیاده رویی بوده که در مسیر آن چاهی قرار داشته که درپوش نداشته و با مقداری تخته و چوب پوشانده شده بوده است، درحالی که این چوب ها به مرور زمان پوسیده شده بود. پس از عبور کالسکه، ناگهان زیر پای مادر خالی شده و به داخل چاه سقوط می کند. خوشبختانه شیب پیاده رو طوری نبوده که کالسکه هم به داخل چاه برگردد و کودک داخل کالسکه در پیاده رو می ماند.

امید زندوانی، ۳۴ ساله و ساکن نائین، تکنسین اورژانسی است که در این زمان مجبور به گرفتن تصمیم سختی می شود و با اینکه می دانسته عملیات نجات جزو وظایف شغلی او نیست، برای نجات جان این مادر به درون چاه می رود.

او درباره این حادثه به ایسنا می گوید: بلافاصله بعد از اعلام حادثه من و همکارم در کمترین زمان ممکن خودمان را به محل حادثه رساندیم، اما متوجه عدم حضور ماموران آتش نشانی و هلال احمر شدیم. گویا ماموران آتش نشانی اعلام کرده بودند تجهیزات لازم را ندارند و باید از تیم امداد کوهستان صفه از اصفهان برای این عملیات کمک گرفته شود، درحالی که تقریبا حدود یک ساعت فاصله زمانی برای رسیدن آنها لازم بود.

در همین حال مردم روستا داشتند برای نجات جان این مادر اقدام می کردند. پیش خودم گفتم شاید این مادر پس از سقوط ۱۰ متری به ته چاه مشکلی پیدا کرده و یا خونریزی فعالی دارد که ممکن است جانش در خطر باشد. اهالی روستا یک چرخ چاه کن آورده بودند و من با استفاده از آن به داخل چاه رفتم و آن طور که آموزش دیده بودم، مصدوم را طوری با طناب بستم که ستون فقرات او هنگام بالا کشیدن هیچ آسیبی نبیند و خوشبختانه بدون آسیب از چاه بیرون آمد.

این تکنسین اورژانس ادامه می دهد: وقتی تصمیم به نجات جان این فرد گرفتم می دانستم اگر یکی از اهالی روستا به داخل چاه برود ممکن است باتوجه به عمق چاه و خطراتی که وجود دارد آسیب ببیند و یا باعث آسیب به مصدوم و حتی قطع نخاع او شود! آن وقت من که آموزش و دوره های مختلفی دیده بودم چطور می توانستم تا آخر عمر خودم را ببخشم یا اگر این مادر خونریزی فعالی داشت و تا رسیدن نیروهای نجات دچار افت فشار و شوک می شد و فوت می کرد، بازهم می توانستم خودم را ببخشم؟

او این را هم اضافه می کند که نیروهای اورژانس همیشه از جان و دل کار می کنند و اضافه می کند: خیلی جاها حادثه ای اتفاق افتاده که جزو وظایف ما نیست ولی ما وظیفه انسانی خود می دانیم که کمک کنیم و این موضوع همیشه بوده است، چون اعتقاد داریم اجر کارمان با خداست.

می پرسم به این فکر کردید که ممکن است اتفاقی برای شما بیفتد؟ می گوید: بله، می دانم اگر اتفاقی برایم می افتد نه شهید بودم و نه دیه ای داشتم، اما وظیفه انسانی خودم می دانستم که به کمک فردی بروم که در آن لحظه نیاز به کمک من داشت، مثل بسیاری افراد دیگر جامعه که همیشه و همه جا از جان خود برای نجات هم میهنانشان مایه گذاشته اند.

می پرسم واکنش مردم وقتی از دل چاه بیرون آمدید چطور بود؟

وقتی از چاه بیرون آمدم نه فقط همسر و خانواده مصدوم که همه اهالی روستا خیلی از من قدردانی کردند، اصلا انتظار این را نداشتم، حتی بعدا دیدیم در شبکه های مجازی کوهپایه هم این حادثه را اعلام کرده بودند. اما خودم اصلا دنبال این نبودم که اسمم مطرح شود، چون معتقدم اجر کارم از بین رفته است.

او اضافه می کند: بعد از پایان عملیات به اهالی روستا گفتم اگر می دانید جای دیگری از این خطرات وجود دارد حتما پیگیری و اعلام کنید تا خطر را برطرف کنند و خدای نکرده دوباره چنین حادثه ای تکرار نشود.

امید زندوانی در آخر با اشاره به اینکه حدود ۵ سال است با انتخاب و علاقه خودش مشغول فعالیت در این حرفه و خدمت رسانی به مردم است، می گوید عاشق این حرفه است و با خنده اضافه می کند: حتی وقتی به خانه می روم دلتنگ می شوم و دوست دارم زودتر به سر کارم برگردم.

علیرضا قاسمی، معاون فنی و عملیات مرکز حوادث و فوریت های پزشکی استان اصفهان هم درباره این حادثه به ایسنا می گوید: بعد از وقوع حادثه مردم روستا با هلال احمر، آتش نشانی و اورژانس تماس می گیرند، اگرچه در جریان دقیق اینکه چرا ماموران امداد و نجات در محل حادثه نبوده اند نیستم. این درحالی است که نیروهای اورژانس مجاز به انجام عملیات نجات نیستند و مصدوم باید توسط ماموران امداد و نجات از صحنه حادثه خارج و تحویل اورژانس شود، اما در این حادثه تنها نیروهای اورژانس حضور داشته اند.

او ادامه می دهد: وقتی تکنسین اورژانس متوجه می شود مادری به ته چاه سقوط کرده، مجبور به تصمیم گیری می شود و خودش برای نجات او به داخل چاهی که حدود ۱۰ متر عمق داشته می رود. شاید اگر فرد عادی به داخل چاه می رفت احتمال آسیب زیادی برای او و مصدوم وجود داشت، اما تکنسین ما با سنجیدن جوانب خطر، به داخل چاه می رود و این فرد را نجات می دهد.

معاون فنی و عملیات اورژانس اصفهان این اقدام امید زندوانی را مصداق ایثارگری دانسته و می گوید: هرچند ممکن بود این کار خطراتی برای تکنسین اورژانس ما داشته باشد اما خودش خطر را ارزیابی کرده و باتوجه به اینکه عوامل امدادی در صحنه حاضر نبوده اند تصمیم می گیرد با کمک مردم و همکارش این مصدوم را نجات دهد.

او با اشاره به اینکه خوشبختانه این مادر پس از نجات از چاه مشکل خاصی نداشته و بعد از درمان از بیمارستان مرخص می شود، یادآور می شود: سال گذشته هم دقیقا چنین موردی در مورچه خورت داشتیم که دو جوان داخل استخر ماهی افتاده و در حال غرق شدن بودند. در سرمای هوای زمستان تکنسین اورژانس به داخل آب رفته بود و جان آنها را نجات داده بود. در حالی که شاید تکنسین های اورژانس مجاز به انجام چنین کاری نباشند و در محدوده وظایف شان نیست، ولی در این شرایط ایثارگری و حس انسان دوستی بر وظایف شان غالب می شود و می گویند در این لحظات تنها به نجات جان انسان هایی فکر می کنند که نیاز به کمک دارند.

قاسمی این روحیه ایثارگری را در بسیاری از حوادث گره گشا و عامل نجات جان افراد زیادی می داند و خاطرنشان می کند: چنین حوادثی هرچند ممکن است باعث از دست رفتن سلامتی و حتی جان ماموران اورژانس شود، اما آنها ریسک حادثه را می سنجند و از مهارت ها و آموزش هایی که دیده اند برای کمک به افراد استفاده می کنند، شاید بسیاری از مردم عادی چنین توانمندی و مهارتی را نداشته باشند و نتوانند چنین کارهایی انجام دهند، مثل حادثه غرق شدگی که امسال برای خانواده ای اتفاق افتاده و ۵ عضو خانواده که همه برای کمک به نجات جان همدیگر به داخل آب رفته بودند را به کام مرگ کشاند.

او با اشاره به قدردانی از ایثارگری امید زندوانی تکنسین اورژانس، تاکید می کند که پرداختن به این اقدام انسان دوستانه خالی از لطف نیست و می تواند به عنوان الگویی از نوع دوستی و انسانیت در این قشر زحمت کش به جامعه معرفی شود.

انتهای پیام