به گزارش ایسنا و به نقل از نانومگزین، بسیاری از نانوذرات برای دارورسانی هدفمند طراحی می‌شوند، اما تنها بخش کوچکی از نانوذرات تزریق شده می‌توانند به محل مورد نظر برسند.

پژوهشگران "دانشگاه آرهوس" (Aarhus University) دانمارک با همکاری "حسین محمد بیگی" (Hossein Mohammad-Beigi)، دانشمند ایرانی، توانستند با استفاده از جنین "گورخرماهی" (zebrafish)، تعاملات پویای میان نانوذرات و سلول‌های یک ارگانیسم زنده را نشان دهند.

این بررسی برای نخستین بار توضیح می‌دهد که سلول‌ها چگونه نانوذرات را به واسطه تاج پروتئینی که آنها را احاطه کرده است، تشخیص می‌دهند. پژوهشگران در این پروژه با کمک جنین گورخرماهی، برای نخستین بار توانسته‌اند این مفهوم را در یک ارگانیسم زنده نشان دهند تا مشخص شود که پس از تزریق نانوذرات به خون، چه اتفاقی برای آنها پیش می‌آید.

سیستم‌های بیولوژیکی چگونه نانوذرات را تشخیص می‌دهند؟

این گروه پژوهشی برای نخستین بار توانسته‌اند شواهدی در مورد نقش تاج پروتئینی در پاکسازی نانوذرات از خون ارائه دهند. آنها از یک منبع پروتئین که تاج اطراف سلول را تشکیل می‌دهد، استفاده کردند تا نانوذراتی را که در خون به سوی مقصد نهایی خود در حال حرکت هستند، ردیابی کنند.

محمد بیگی گفت: آنچه این آزمایش را چالش‌برانگیز می‌کند، این است که تاج پروتئینی یک ارگانیسم زنده است که باید حفظ شود. اگر تاجی که از پیش شکل گرفته است، جای خود را به سرعت به پروتئین‌های خون بدهد، فرضیه آزمایش شده، نامعتبر می‌شود. ما در این پژوهش تلاش کرده‌ایم تا با مشخص کردن تاج پروتئینی، حفظ هویت بیولوژیکی نانوذرات را تضمین کنیم.

مزایای بررسی گورخرماهی نسبت به جوندگان

بزرگترین مزیت استفاده از گورخرماهی به عنوان مدل، این است که امکان تصویربرداری با چند رنگ را در زمان واقعی فراهم می‌کند.

"یویا هایاشی" (Yuya Hayashi)، سرپرست این پژوهش گفت: ما با استفاده از کشت سلولی، اطلاعات زیادی در مورد نحوه تشخیص نانوذرات توسط سلول‌ها به دست آورده‌ایم؛ اما این اطلاعات هرگز در شرایط واقعی آزمایش نشده‌اند. ما با استفاده از گورخرماهی به عنوان مدل، سرانجام توانستیم اطلاعات خود را در یک ارگانیسم زنده مورد بررسی قرار دهیم. من باور دارم که با این کار می‌توانیم گامی فراتر به سوی درک تعامل میان تاج پروتئینی و نانوذرات برداریم.

انتهای پیام