به گزارش ایسنا، ریحانه مبینی در مسابقات جایزه بزرگ با پرشی به طول ۶.۱۷ متر توانست رکورد ۴۵ ساله پرش طول زنان ایران را که پیش از این با حد نصاب ۶.۱۴ در اختیار توران شادرو بود، جابجا کند. این ورزشکار در مرحله اول قهرمانی باشگاه‌ها هم با حد نصاب ۶.۰۸ متر رکورد باشگاهی این ماده (۵.۸۹ متر)  را ارتقا داد.

مبینی در مورد عملکرد خود در مسابقات قهرمانی باشگاه‌ها به ایسنا گفت: در مسابقات جایزه بزرگ آمادگی خیلی خوبی داشتم و رکورد ملی پرش طول را شکستم، در مرحله اول قهرمانی باشگاه‌ها هم رکورد باشگاهی را جابجا کردم اما متاسفانه در تمرینات آسیب دیدم و همین باعث شد در مرحله دوم قهرمانی باشگاه‌ها عملکرد خوبی نداشته باشم. از ناحیه پا هنوز آسیب‌دیدگی دارم و نمی‌دانم که در مرحله سوم مسابقات خوب کار می‌کنم یا نه. متاسفانه این آسیب‌دیدگی اذیتم کرده و شدت تمریناتم را کاهش داده است.

با عبور از مرز ۶ متر به مدال آسیا امیدوار شدم

رکوردار پرش طول زنان در مورد رکورشکنی‌های خود گفت: در مدتی که پرش طول کار می‌کردم همیشه زیر ۶ متر می‌پریدم اما این بار از مرز ۶ متر عبور و رکورد نسبتا خوبی را ثبت کردم، همچنین در آسیا رنکینگ خیلی خوبی را به دست آوردم. این موضوع من را امیدوار کرد تا در آسیا مقام کسب کنم و در مراحل بعد هم به دنبال ورودی المپیک باشم.

او در مورد کسب سهمیه المپیک گفت: به ورودی المپیک توکیو نمی‌رسم اما می‌توانم سهمیه المپیک دور بعد را کسب کنم. ۲۰ ساله هستم و برنامه دارم تا در بازی‌های آسیایی ۲۰۲۲ مقام کسب کنم، اگر در این بازی‌ها عملکرد خوبی داشته باشم قطعا برنامه‌ریزی درستی برای المپیک انجام می‌دهم.

دوومیدانی زنان به حمایت مادی و معنوی نیاز دارد

مبینی در مورد رکوردشکنی‌هایی که بانوان در جایزه بزرگ و دو مرحله قهرمانی باشگاه‌ها داشته‌اند، بیان کرد: در هر مسابقه رکودشکنی داشتیم و شاید یکی از دلایلش این است که چندین ماه مسابقه‌ای نبود و دوومیدانی‌کاران فرصت داشتند که تمرینات خود را جدی‌تر دنبال کنند. من هم از آنجایی که کلاس‌هایم به شکل مجازی برگزار شد بیشتر روی تمریناتم تمرکز کردم.

در پیست خاکی تمرین می‌کنم

مبینی با بیان اینکه دوومیدانی بانوان در صورت حمایت آینده روشنی دارد، افزود: ما نیاز به حمایت مادی و معنوی داریم، اکنون اهمیت می‌دهند و اگر این حمایت‌ها ادامه داشته باشد قطعا آینده بهتری رقم می‌خورد. من در حالی از رکورد ۴ متر شروع کردم و به ۶.۱۷ رسیده‌ام که امکانات کمی در شهرستان دارم اما اگر امکاناتم بهتر شود و تمرینات منظم و سنگین‌تری داشته باشم، عملکردم بهتر می‌شود. 

او به تمرین در زمین خاکی اشاره کرد و گفت: در شهرستان آران و بیدگل زندگی می‌کنم و متاسفانه پیست تارتان نداریم به همین دلیل در پیست خاکی تمرین می‌کنم اما قرار شده تمهیداتی اندیشیده شود تا در لاین پرش تارتان تمرین کنم.

 مبینی در پایان گفت: از باشگاه پلیمر خلیج فارس و آقای رحتمی به خاطر حمایت‌هایشان تشکر می‌کنم، همچنین از آقای مبینی (سرپرست فدراسیون) هم تشکر می‌کنم که در این مدت جو آرامی را در دوومیدانی ایجاد کرده است و حمایت‌های دلگرم کننده‌ای دارد.  

انتهای پیام