با وجود اینکه حجت‌الاسلام حسین میرزایی، نمایندۀ مردم اصفهان در مجلس شورای اسلامی، پس از طرح اختلافات بر سر مالکیت خانه هنرمندان در کمیسیون فرهنگی مجلس، ۲۵ مردادماه طی گفتگویی اعلام کرد: «نباید در تصمیم‌گیری‌ها به‌صورتی عمل کرد که حقی ضایع‌شده و احترامی شکسته شود؛ بلکه باید به‌گونه‌ای عمل شود که هم جایگاه هنرمندان حفظ شود و هم بنیاد شهید به‌ حق‌وحقوق خود دست یابد.» و در ادامه پیشنهاد داد: «بهتر است این اختلافات به‌صورت توافقی یا معاوضه ملکی حل شود؛ به ‌صورتی که یک مکان معادل ارزش خانه هنرمندان به بنیاد شهید واگذار شود تا این مکان مانند گذشته در اختیار هنرمندان باقی بماند.»

دوم شهریورماه داریوش وکیلی، مدیر سابق بنیاد شهید و امور ایثارگران اصفهان در مراسم تودیع خود گفت: «باوجود سروصدایی که در مورد خانه هنرمندان به پا شد اما سند این مکان از سال ۶۲ تا به امروز به نام بنیاد شهید اصفهان است و می‌طلبد که مال ایثارگران به آن‌ها برگردد. از همکاران در بخش اداره حقوقی می‌خواهم که به جد دنبال احیای این حق باشند تا خانه هنرمندان علیرغم احترام به هنرمندان، ‌ در اختیار بنیاد شهید که بخشی عظیمی از کارش، کار فرهنگی است، قرار بگیرد و تبدیل به یک پاتوق فرهنگی خوب شود.»

بعد از معارفۀ مدیرکل جدید بنیاد شهید و امور ایثار گران اصفهان، روابط عمومی این بنیاد در پاسخ به درخواست‌های خبرنگار ایسنا برای مصاحبه با مسعود احمدی نیا اعلام کرد که هر زمان تصمیمی برای خانه هنرمندان گرفته شود خود به شما اطلاع خواهیم داد و تلاش‌های مکرر خبرنگار ایسنا برای برقراری تماس با مدیر حوزه هنری اصفهان نیز بی‌نتیجه ماند اما هنرمندان همچنان منتظر تعیین تکلیف خانۀ هنرمندان هستند.

مهرشاد متین‌فر، مدیر خانه موسیقی اصفهان به خبرنگار ایسنا می‌گوید: از سال ۱۳۹۷ که بنده به‌عنوان کارشناس  موسیقی به خانۀ موسیقی آمدم، مدیر این خانه حسن منصوری بود و با هم از همان زمان شروع به برگزاری نشست‌های تخصصی موسیقی کردیم.

او با بیان اینکه از ۵۲ نشستِ برگزارشده، محلِ ۵۰ تای آن در  خانۀ هنرمندان بود، ادامه می‌دهد: چه در زمان مدیریت آقای منصوری و چه زمانی که بنده مدیر خانه موسیقی حوزه هنری شدم، محور و اصل کار ما با خانه هنرمندان بود و یک سال هم دفتر کار ما در همین محل قرار داشت اما سال ۱۳۹۸ دفتر کار ما را به ساختمان حوزه هنری در خیابان سعدی منتقل کردند و یک روز هم در رسانه‌ها خواندیم که بنیاد شهید حکم تخلیۀ خانه هنرمندان را گرفته است.

متین فر تصریح می‌کند: اکنون ما نمی‌دانیم اگر شرایط ناشی از شیوع ویروس کرونا بهبود پیدا کرد، کجا باید نشست‌های خودمان را برگزار کنیم؟ درست است که حوزه هنری سه سالن در اصفهان دارد اما این سالن‌ها به‌هیچ‌وجه مناسب برگزاری نشست‌های هنری نیست چون ظرفیت آن‌ها  بالای ۱۵۰ نفر و میانگین شرکت‌کنندگان نشست‌های ما، عمدتاً زیر پنجاه نفر است.

مدیر خانه موسیقی حوزه هنری اصفهان یادآور می‌شود: طی این سه دهه‌ای که خانه هنرمندان در اختیار حوزه هنری بوده، به‌غیراز خانه موسیقی رشته‌های هنری دیگر نیز از این محل استفاده می‌کردند و اطمینان دارم که قدمت برگزاری نشست ادبیِ هر هفتۀ این خانه چیزی در حدود سی سال است.

او می‌افزاید: حدود ۹۵ درصد از برگزارکنندگان نشست‌ها و برنامه‌های هنری در خانه هنرمندان مرتبط با حوزه هنری بودند و پنج درصد از هنرمندان دیگر شهر هم که وابستگی‌ای به حوزه هنری نداشتند از خانه هنرمندان برای پیش برد امورات هنری خود بهره می‌بردند.

متین فر خاطرنشان می‌کند: به‌تازگی گنجینه‌ای از صدها عکس قدیمی در  آرشیو حوزه هنری اصفهان پیداشده که نشان می‌دهد طی این سه دهه، عمدۀ هنرمندان برجسته ایران در تمام شاخه‌های هنری به خانه هنرمندان اصفهان آمده‌اند و حالا معلوم نیست قرار است چه تصمیمی برای این خانه که مرکز هنری شهر ما بوده گرفته شود.

مدیر خانه موسیقی حوزه هنری اصفهان توضیح می‌دهد: خانه موسیقی، مردادماه سال جاری بیانیه‌ای را در خصوص مسئلۀ تملک خانه هنرمندان اصفهان توسط بنیاد شهید تهیه کرد، تا از بنیاد شهید اصفهان بخواهد با انجام گفتگو و مذاکرات بیشتر با حوزه هنری و دیگر مراجع  قانونی امکانی را فراهم کند که خانه هنرمندان همواره برای تمام هنرمندان این شهر باقی بماند.

او  یادآور می‌شود: تاکنون  ۶۳۰ تن از هنرمندان موسیقی ساکن در ایران و خارج از ایران این بیانیه را امضا کرده‌اند که از آن جمله می‌توان به نام افرادی چون نوید افقه، هنگامه اخوان، بهداد بابایی، حسین بهروزی‌نیا، داریوش پیرنیاکان، فاضل جمشیدی، شهرداد روحانی، کامبیز روشن‌روان، کیوان ساکت، ملیحه سعیدی، محمدتقی سعیدی، علی‌اکبر شکارچی، علی‌اصغر شاهزیدی، مسعود شعاری، سید رضا طباطبایی، حسین علیزاده، فرج علیپور، جمشید عندلیبی، محمدجلیل عندلیبی، کیهان کلهر، بهزاد فروهری، سعید فرجپوری، بیژن کامکار، ارسلان کامکار، اردشیر کامکار، اردوان کامکار، داوود گنجه‌ای، شریف لطفی، حمید متبسم، نادر مشایخی، احمد مراتب، هادی منتظری، حسن ناهید و حمیدرضا نوربخش اشاره کرد.

متین فر تصریح می‌کند: برخی از این اساتید بزرگوار هنوز پیگیر مسئلۀ خانه هنرمندان هستند و مدام نتیجه را از بنده مطالبه می‌کنند؛ حرف همۀ ما هم این است که اجازه بدهید این خانه مثل سابق در اختیار هنرمندان اصفهان بماند.

مدیر خانه موسیقی حوزه هنری اصفهان می‌گوید: در بحبوحۀ رخدادهای این‌چنینی معمولاً  چند روز بحث و گفتگو و نقد و نظر در صدر اخبار قرار می‌گیرد و بعد به کل فراموش می‌شود و این خوب نیست.

او خاطرنشان می‌کند: شاید اگر هنرمندان رشتۀ ادبیات، گرافیک، کارتون، تئاتر و... نیز که خانه هنرمندان طی این سال‌ها مأمنشان بوده، اقدام به تهیه بیانیه و جمع‌آوری امضا کنند، بتوانند به مسئولان کمک کنند که در اسرع وقت تصمیم درست‌تری برای سرنوشت این خانه بگیرند وگرنه، ماجرای سینما ایران و تالار اندیشه در خانه هنرمندان تکرار می‌شود.

متین‌فر تأکید می‌کند: اگر خانه هنرمندان، خانۀ هنرمندان بماند، هیچ‌چیزی عاید بنده نخواهد شد و نفع شخصی هم از آن نمی‌برم. فقط به‌عنوان یک فعال هنری در تلاش هستم با همیاری دیگر هنرمندان، این ساختمان با مجموعه خاطرات سی‌ساله‌اش برای هنرمندان این شهر باقی بماند اما آنچه باعث می‌شود برخلاف بقیه که گویی ماجرا را به کل فراموش کرده‌اند، هنوز از آن حرف بزنم، این است که آرزو دارم دوباره، شاهد فعالیت‌های فرهنگی و هنری هنرمندان شاخه‌های مختلف در خانه هنرمندان باشم تا مانند سه دهۀ گذشته بار دیگر جریان‌های هنری جدیدی از این مکان آغاز شود.

محمدرضا بزرگزاد، دبیر نشست پاتوق یکشنبه‌های تئاتر حوزه هنری اصفهان نیز به ایسنا می‌گوید: روز ۱۲ مردادماه  بیانیه هنرمندان شهر اصفهان در خصوص خانه هنرمندان در این خانه قرائت شد و سپس این متن در کارزار اینترنتی به ثبت رسید که تا روز ۱۴ مرداد ۱۵۵۷ نفر آن را امضا کردند.

او ادامه می‌دهد: ما این بیانیه را همراه با گواهی امضاها به دفتر استانداری، حوزه هنری، مرکز هنرهای نمایشی، شورای شهر، دفتر نمایندگان مجلس شورای اسلامی و اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان اصفهان بردیم و تنها خبری که پیرو این پیگیری‌ها شنیده‌ایم از سوی استانداری بوده، به این شرح که استاندار اصفهان شفاها با رئیس حوزه هنری و مدیرکل بنیاد شهید اصفهان گفتگو و خاطرنشان کرده‌اند که مدیران  تلاش کنند تا این ساختمان برای هنرمندان باقی بماند.

این کارگردان و نمایشنامه‌نویس تصریح می‌کند: یکی از نمایندگان اصفهان نیز همان زمان در کمیسیون فرهنگی مجلس مسئلۀ خانه هنرمندان را مطرح کرد و  در شورای شهر اصفهان نیز این مسئله مطرح شد اما در نهایت باید گفت که تکلیف خانه هنرمندان هنوز روشن نشده و ممکن است با گذشت زمان از اولویت رسیدگی مسئولین شهری خارج شود.

بزرگزاد، یادآور می‌شود: اصل کوتاهی دربارۀ این خانه به همان دو سه سال گذشته برمی‌گردد که مدیر محترم حوزه هنری اصفهان نه‌تنها ادعای مالکیت  بنیاد شهید درباره خانه هنرمندان را انعکاس ندادند  بلکه اخبار جسته‌گریخته‌ای که دراین‌باره شنیده می‌شد تکذیب کردند و به‌این‌ترتیب ما از اقدامات مؤثر یا غیر مؤثر مجموعه حوزه هنری بخصوص  دفتر حقوقی در فرآیند تبدیل ادعا به حکم در دادگاه بدوی و تجدیدنظر بی‌اطلاع هستیم. هیچ‌گاه توضیحی دراین‌باره نشنیده‌ایم و خبری نخوانده‌ایم.

او می‌گوید: اصرار بر این بی‌خبری و تعامل نکردن با هنرمندان درباره یک دعوی عمومی که مالکیت معنوی آن  متعلق به هنرمندان است جای گلایه دارد.

این هنرمند خاطرنشان می‌کند: با توجه به تائید حکم در مرحله تجدیدنظر، فرصت  دفاع حقوقی  از این قضیه که در زمان طرح دعوی  وجود داشت، اکنون  ازدست‌رفته است و تنها راه تعامل با بنیاد شهید باقی‌مانده که با توجه به صدور حکم به نفع بنیاد، روش پرهزینه‌ای خواهد بود؛ ضمن آنکه مدیران محترم هر دو بخش در این مرحله هم نه‌تنها حقی برای اطلاع هنرمندان و رسانه‌ها قائل نیستند، بلکه حتی تاکنون حاضر به ارائه گزارشی درباره اقدامات یا مذاکرات احتمالی در این زمینه هم نشده‌اند.

این نمایشنامه‌نویس ادامه می‌دهد:  آسیب اصلی در نوعی از مدیریت است که تعامل را روش مناسبی برای پیشبرد امور نمی‌داند و ارائه گزارش به اصحاب رسانه و اهالی دغدغه‌مند هنر را دون شأن خود تصور می‌کند.   درحالی‌که هم در منابع دینی ما به ‌کرّات سفارش شده و هم در بیانات رهبر معظم انقلاب بارها صراحتاً به ارائه گزارش و همفکری مدیران و مسئولین با مردم سفارش شده است.

بزرگزاد می‌افزاید: ما که در مکتب علوی هر چه خوانده‌ایم و شنیده‌ایم سفارش بر اطلاع‌رسانی و جلب مشارکت مردم در امور بوده است و معتقدیم این بی‌اعتنایی‌ها باید حل شود چون گویا مدیران هنری فراموش کرده‌اند که اگر ما هنرمندان نباشیم آن‌ها هم نیستند و البته اگر تلاش آن‌ها نباشد امور ما به سامان نمی‌رسد؛ بنابراین در یک ارتباط دو سویه، تعامل روش سنجیده‌تری است تا نگاهی از بالا به پایین.

این هنرمند می‌گوید: در هر دوره‌ای عده‌ای از هنرمندان باید هزینۀ روحیۀ تعامل ناپذیر برخی مدیران را بدهند چون به‌هرحال بیانیه نوشتن بهایی دارد و این اقدامات انجام نمی‌شود مگر به‌این‌علت که مدیران کارشان را درست انجام نداده‌اند.

او یادآور می‌شود: پاتوق هفتگی یکشنبه‌های تئاتر نزدیک به چهار سال در خانه هنرمندان برگزار می‌شد و  از وقتی ماجرای اعتراض به تملک خانه شکل گرفت، دیگر جلسات این پاتوق تشکیل نشده است.

بزرگزاد تأکید می‌کند: اکنون که پیرو این دو بیانیه، مجموعاً حدود دو هزار امضا برای حفظ خانه هنرمندان به نام هنرمندان و برای هنرمندان جمع شده، به این درخواست این‌همه شهروند اعتنا کنیم.

انتهای پیام