به گزارش ایسنا و به نقل از ساینس‌دیلی، پژوهشگران "دانشکده پزشکی دانشگاه مریلند" (UMSOM)، پژوهشی انجام داده‌اند که نقش یک پروتئین را در رشد سلول‌های مویی(Hair cells) نشان می‌دهد. سلول‌های مویی گوش، نقش مهمی در شنیدن دارند. برخی از این سلول‌ها، صداهایی که به گوش می‌روند را تقویت می‌کنند و دیگر سلول‌ها، امواج صدا را به سیگنال‌های الکتریکی تبدیل می‌کنند که به مغز می‌روند.

"رونا هرتزانو"(Ronna Hertzano)، استادیار پزشکی گوش و حلق و بینی دانشگاه مریلند و "مگی مترن" (Maggie Matern)، از پژوهشگران "دانشگاه استنفورد" (Stanford University) در این پژوهش نشان دادند که شاید پروتئینی موسوم به " GFI۱"، نقش مهمی در تعیین این موضوع داشته باشد که آیا یک سلول مویی جنینی رشد می‌کند و به سلول مویی بزرگسال تبدیل می‌شود و یا به سلول متفاوتی تبدیل می‌شود که عملکرد آن به سلول عصب یا نورون شبیه است.

شنوایی، مبتنی بر عملکرد درست سلول‌های به خصوصی در گوش داخلی است که سلول‌های مویی نامیده می‌شوند. هنگامی که سلول‌های مویی، رشد درستی نداشته باشند و یا در اثر فشارهای محیطی مانند صدای بلند آسیب ببینند، به از دست رفتن عملکرد شنوایی منجر می‌شوند.

شیوع کم‌شنوایی در آمریکا، هر ۱۰ سال دو برابر می‌شود و نیمی از بزرگسالان ۷۰ ساله و حدود ۸۰ درصد افراد بالای ۸۵ سال را تحت تاثیر قرار می‌دهد. پژوهشگران بر توصیف مراحل رشد تمرکز کرده‌اند که پس از آسیب دیدن سلول‌های مویی، به رشد سلول‌های مویی جدید منجر می‌شود.

سلول‌های مویی در گوش داخلی

هرتزانو و گروهش، روش‌های پیشرفته‌ای را به کار گرفتند تا بیان ژن را در سلول‌های مویی موش‌های اصلاح شده ژنتیکی که GFI۱ تولید نمی‌کردند، مورد بررسی قرار دهند. آنها در این پژوهش نشان دادند که سلول‌های مویی جنینی در غیاب این پروتئین حیاتی، نمی‌توانند در رشد خود پیشرفت داشته باشند تا به سلول‌های کاملا بزرگسال تبدیل شوند. در حقیقت، ژن‌هایی که توسط این سلول‌ها بیان می‌شوند، نشان می‌دهند که احتمال دارد به رشد سلول‌هایی شبیه نورون بیانجامند.

هرتزانو گفت: یافته‌های ما نشان می‌دهند که چرا GFI۱ به سلول‌های جنینی کمک می‌کند تا رشد کنند و به سلول‌های بزرگسال مویی تبدیل شوند. داده‌های این پژوهش، اهمیت GFI۱ را در اصول آزمایشی برای بازسازی سلول‌های مویی از سلول‌های بنیادی نشان می‌دهند. این روش‌های احیاکننده، ظرفیت لازم را دارند تا مورد استفاده بیمارانی قرار بگیرند که فقدان شنوایی را به خاطر سن یا عوامل محیطی مانند قرار گرفتن در معرض صدای بلند تجربه کرده‌اند.

وی افزود: می‌توان گفت که پژوهش در مورد شنوایی، از یک دوره رنسانس گذر کرده و این موضوع نه تنها به خاطر پیشرفت در ژنومیک و روش‌شناسی، بلکه به خاطر ذات منحصر به فرد همکاری در میان پژوهشگران بوده است.

این پژوهش، با بودجه "موسسه ملی ناشنوایی و اختلالات ارتباطی آمریکا"(NIDCD) صورت گرفته است که بخشی از "موسسه ملی سلامت" (NIH) به شمار می‌رود.

این پژوهش، در مجله "Development" به چاپ رسید.

انتهای پیام