مسعود امیرزاده در گفت و گو با ایسنا، با اشاره به اینکه اینکه ایران به لحاظ بحران‌های زیست محیطی شرایط خوبی ندارد، اظهار کرد: بحران‌های زیست محیطی کشور تنها منحصر به مساله آب نیست بلکه متوجه مسائلی از جمله خاک، پوشش‌های گیاهی، جمعیت جانوری و ذخایر ژنتیکی نیز می شود. از این رو تمام داده‌ها حاکی از این است که ما در وضعیت بحرانی زیست محیطی به‌سر می‌بریم و تداوم اقداماتی از جمله فعالیت‌های معدن‌کاوی وضعیت زیست محیطی کشور را به سمت نقطه بازگشت ناپذیری هدایت می‌کند.
وی ادامه داد: باید بپذیریم که طبیعت دارای یک نظام و سامان مخصوصی است که در بستر خود امکان حیات را فراهم می‌کند اما چند سال است که نگاه ما به طبیعت به‌عنوان بستری که در آن حیات جریان دارد تغییر کرده است و به‌جای بهره‌مندی از مواهب طبیعت به جان آن افتاده‌ایم.
این فعال محیط زیست همچنین با اشاره به بحران آب در کشوراظهار کرد: آن‌چه در فضای رسانه‌ای و در بین مردم به طبیعت خواری معروف است شامل کوه‌خواری، جنگل‌خواری، زمین‌خواری، دریا خواری و رود خواری می‌شود و طبیعت‌خواری در حوزه معدن‌کاوی نیز اتفاق می‌افتد این در حالیست که ما به عنوان کشوری که دچار بحران آب هستیم برای ادامه حیات چه در گذشته و چه در آینده به وجود کوه‌ها به‌عنوان منابع تامین آب چشمه‌ها وابسته‌ایم اما به‌جای حفاظت از این کوهستان‌ها و بهره‌مندی از رودها، چشمه‌ها و پوشش گیاهی کوهستان‌ها در حال تخریب پیکره آن‌ها هستیم.
توسعه اقتصادی و ایجاد اشتغال بهانه‌هایی برای فعالیت‌های معدن کاوی است
امیرزاده اشتغال‌زایی و توسعه اقتصادی را یکی از توجیهات فعالیت‌های معدن‌کاوی برشمرد و توضیح داد: بسیاری از معدن‌کاوان که متاسفانه مورد حمایت برخی سیاسیون و مراکز قدرت هستند به بهانه ایجاد اشتغال و توسعه اقتصادی برای جوامع محلی فعالیت‌های معدن‌کاوی را توجیه می‌کنند در حالی که گزارش‌های مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی و مراکز بی‌طرف نشان می‌دهد زمانی‌که فعالیت‌های معدن‌کاوی در یک منطقه‌ای صورت می‌گیرد معیشت بومی، پایدار و هزاران ساله جوامع محلی دچار مخاطره و از این رو معدن‌کاوی در دراز مدت باعث نابودی معیشت‌های بومی می‌شود.
ساخت حقوقی در رابطه با معدن‌کاوی بسیار ضعیف و یک طرفه است
این فعال محیط زیست همچنین ضمن انتقاد از ابهام در سیر قانونی صدور مجوز معدن‌کاوی، تصریح کرد: یکی از بخش‌هایی که می تواند در آن فساد رخ دهد فعالیت معدن‌کاوی است چرا که مشخص نیست مجوزهای معدن‌کاوی به چه نحوی صادر یا به چه کسانی داده می‌شود و سیر قانونی صدور مجوزهای آن چگونه و در کجاها طی شده است.
وی با اشاره به ضعف حقوقی در زمینه فعالیت‌های معدن‌کاوی معتقد است که متاسفانه قوانین در جهت حفظ محیط زیست و منابع طبیعی کشور ضعیف و یک‌طرفه به‌سود معدن‌کاوان طراحی شده است که نمونه آن قانون معادن است که با وجود بازنگری در سال‌های ۹۰، ۹۲ و سنوات گذشته باز به سود معدن‌کاوی و با عنوان توسعه اقتصادی و ایجاد اشتغال تدوین شد.
امیرزاده در پایان صحبت‌های خود ضمن تاکید بر ضرورت تغییر نگرش نسبت به کوه‌های کشور گفت: زمانی‌که به طبیعت به‌عنوان یک جسم خام، بی‌جان و بی ارزش نگاه کنیم حاصل آن شرایط فعلی زیست محیطی کشور خواهد بود بنابراین باید به یاد داشته باشیم که کوهستان‌های کشور موهبت الهی است و اگر این نگاه را نسبت به کوهستان‌ها و سایر منابع طبیعی کشور داشته باشیم هیچ‌گاه به خود اجازه نمی‌دهیم که آن‌ها را تخریب کنیم. از این رو لازم است با یک بینش صحیح در جستجوی راهکارها و روش‌هایی برای معیشت‌های پایدار و سازگار با طبیعت باشیم.
انتهای پیام
نظرات