به گزارش کنورسیشن، فقط در سال 2019، جهان 53.6 میلیون تن زباله الکتریکی تولید کرده است که حدود 7.3 کیلوگرم برای هر فرد و معادل با وزن 350 کشتی کروز است. در این برآورد سهم آسیا 24.9 میلیون تن و پس‌ازآن آمریکا 13.1 میلیون تن، اروپا 12 میلیون تن و آفریقا و اقیانوسیه به ترتیب 2.9 و 0.7 میلیون تن بوده است.

به نظر می‌رسد تا سال 2030 میزان ضایعات الکتریکی به بیش از 74.4 میلیون تن خواهد رسید، درواقع طی 16 سال ضایعات جدید سالانه دو برابر می‌شوند.

این مورد سریع‌ترین جریان در حال رشد زباله خانگی در جهان است، که بیشتر توسط افرادی تولید می‌شود که محصولات الکترونیکی با چرخه عمر کوتاهتر و امکان تعمیر کمتری خریداری می‌کنند.

این محصولات می‌توانند به بهبود سطح زندگی کمک کنند و از این لحاظ گزینه خوبی هستند و تعداد بیشتری از افراد توانایی مالی خرید آن‌ها را دارند، اما با رشد تقاضای جهانی از ظرفیت بازیافت یا دفع محصولات الکترونیکی فراتر می‌روند. پس از منسوخ شدن و دور ریختن، این محصولات انباشته‌شده و محیط‌زیست و زیستگاه‌ها را آلوده کرده و به مردم و حیات‌وحش نیز آسیب می‌رسانند.

بازیافت ضایعات الکترونیکی

تنها 17.4 درصد زباله‌های الکترونیکی در سال 2019 به‌طور رسمی جمع‌آوری و بازیافت شدند. از سال 2014  میزان زباله‌های بازیافت شده الکترونیکی فقط 1.8 میلیون تن در هرسال افزایش‌یافته است. میزان کل پسماندهای الکترونیکی تولیدشده در مدت مشابه 9.2 میلیون تن افزایش‌یافته است. درعین‌حال، میزان زباله‌های الکترونیکی فاقد مدارک قانونی نیز در حال افزایش است.

محققان در تحقیقات جدید دریافتند که اروپا بالاترین میزان جمع‌آوری و بازیافت را دارد که حدود 42.5 درصد از کل زباله‌های الکترونیکی تولیدشده در سال 2019 را دربرمی گیرد. آسیا با 11.7درصد در رتبه دوم، آمریکا و اقیانوسیه با 9.4 درصد و 8.8درصد مشابه بودند و آفریقا با 0.9 درصد کمترین نرخ را داشت. از بقیه (82.6 درصد) پسماندهای الکترونیکی جهان که در سال 2019 تولید شده اطلاعات روشنی در دست نیست.

در کشورهایی با درآمد بالا ، تصور می شود حدود 8درصد پسماندهای الکترونیکی در سطل‌های زباله رها می‌شوند، در حالی که 7درصد تا 20 درصد صادر می‌شوند. در کشورهایی که درآمد کمتری دارند، این تصویر واضح‌تر است، زیرا زباله‌های الکترونیکی بیشتر به صورت غیر رسمی مدیریت می‌شوند.

بدون داشتن یک سیستم قابل‌اعتماد در مدیریت پسماند، مواد سمی موجود در پسماندهای الکترونیکی، مانند جیوه، پیشگیرنده‌های شعله برمید، کلروفلوئوروکربن‌ها و هیدروکلرول فلوئوروکربن‌ها  به‌احتمال‌زیاد در محیط آزاد می‌شوند و به افرادی که در  مناطق ضایعات الکترونیکی زندگی و کار می‌کنند، آسیب می‌رساند.

جیوه در نمایشگرهای رایانه‌ای و روشنایی فلورسنت استفاده می‌شود و قرار گرفتن در معرض آن می‌تواند باعث آسیب مغزی شود. ما تخمین زده‌ایم که حدود 50 تن جیوه در موارد بدون مدیریت قانونی زباله الکترونیکی موجود است که هرساله به محیط‌زیست وارد می‌شوند.

زباله‌های الکترونیکی فقط خطر سلامتی ایجاد نمی‌کنند بلکه به‌طور مستقیم در گرم شدن کره زمین نقش دارند. تجهیزات تبادل دمای دفع شده، در یخچال‌ها و دستگاه‌های تهویه مطبوع وجود دارند که می‌توانند گازهای گلخانه‌ای را به‌آرامی آزاد کنند. تصور می‌شود سالانه حدود 98 میلیون تن نیز از مکان نگهداری ضایعات تولید می شود که معادل 0.3 درصد از انتشار جهانی در بخش انرژی را شامل می‌شود.

گذشته از سموم، زباله‌های الکترونیکی حاوی فلزات گرانبها و مواد اولیه مفید مانند طلا، نقره، مس و پلاتین هستند. ارزش کل این موارد که در سال 2019 به‌عنوان پسماندهای الکترونیکی رهاشده است، 57 میلیارد دلار (45 میلیارد پوند) مبلغی بیشتر از تولید ناخالص داخلی اکثر کشورها برآورد شده است.

اما ازآنجاکه تنها 17.4 درصد زباله‌های الکترونیکی 2019 جمع‌آوری و بازیافت شدند، فقط 10 میلیارد دلار از این مقدار با محیط‌زیست سازگار بودند و 4 میلیون تن مواد اولیه برای بازیافت در دسترس قرارگرفته است.

خوشبختانه جهان به‌تدریج از خطرات این مشکل آگاه می‌شود. از اواخر سال 2019، 78 کشور جهان که 71 درصد از جمعیت جهان را در برمی‌گیرند، سیاستی برای مدیریت پسماندهای الکترونیکی ارائه کردند و یا در حال تنظیم مقررات بودند که از سال 2017 به میزان 5 درصد رشد داشته است. اما در بسیاری از این کشورها، سیاست‌ها هنوز ازنظر قانونی لازم‌الاجرا نبوده و مقررات نیز اجرا نمی‌شوند.

محققان همچنان به دنبال زباله‌های الکترونیکی جهان برای حمایت از ایجاد اقتصاد مدور و جوامع پایدار خواهند بود. محققان امیدوارند که تلاش‌های آنان برای ردیابی این مشکل رو به رشد بتواند دولت‌ها را وادار کند تا با فوریت‌هایی که منعکس‌کننده مقیاس این چالش است، قوانینی را اجرایی کنند تا بتوانند عملکردی موثر در بازیافت ایمن ایجاد کنند.

انتهای پیام