طرح مشکلات فرهنگیان خصوصا آموزگارانی که با دریافت‌های حداقلی و انبوهی از مسائل و مشکلات رفاهی، مسئولیتی بسیار سنگین را بر دوش دارند، بارها و بارها تکرار شده است؛ زمانی به بهانه روز معلم و زمانی دیگر به واسطه تشکیل دولت یا مجلس جدید. شمار جلساتی که به طرح مسائل و دغدغه‌های فرهنگیان و وعده‌های مسئولان در سطوح مختلف اختصاص داشته، به حتم قابل شمارش نیست، اما گام‌های برداشته شده برای رفع کامل این مشکلات شاید به تعداد انگشتان دست هم نرسد.

فرهنگیان، در شعار همواره مورد لطف بوده‌اند و جزو تاثیرگذارترین گروه‌های جامعه، دسته بندی شده‌اند، اما مشکلاتی که از گذشته دور تا امروز، آنان را احاطه کرده و قطعا بر رشد نه چندان مناسب بهره‌وری اثر داشته، با وجود تهیه و تصویب و بعضا اجرای راهکارها و دستورالعملها و قوانینی، کم و بیش، استمرار دارد.

به گزارش ایسنا، عصر شنبه ۱۴ تیر، جلسه‌ای با حضور نمایندگان فرهنگیان شیراز و وکلای مردم این شهر در مجلس شورای اسلامی تشکیل و بار دیگر مطالبات معلمان مطرح و نطق‌های نمایندگان مجلس نیز شنیده شد؛ جلسه‌ای که ساعت‌ها ادامه یافت و چشم انتظاری جدیدی برای پیگیری مطالبات مطرح شده، ایجاد کرد؛ مطالبات معلمانی در محاصره سپاهیان تیرانداز!

اولین طرح کننده مباحث و خواسته‌های معلمان، یک زن فرهنگی بود که بیانیه‌ای خواند و ضمن طرح این ادعا که در انتخاب مسئولان و مدیران سطوح مختلف آموزش و پرورش، مافیایی در کار است که بسیاری هم این مافیا را می‌شناسند، طرح‌های بر زمین مانده مانند نظام رتبه بندی معلمان را چاره حل بخشی از مسائل دانست.

وی از نفوذ یک باند مافیایی در آموزش و پرورش فارس شکایت و ادعا کرد این باند که برای بسیاری از افراد شناخته شده است و نه تنها برای مدیریت در سطوح مختلف آموزش و پرورش در فارس تصمیم می‌گیرد بلکه زمینه ساز فساد مالی و زمین خواری و .... نیز بوده و حتی مالیات میلیاردی معلمان سه سال در اختیار این گروه بوده و با آن فعالیت اقتصادی انجام داده‌اند.

ابراهیم عزیزی، نماینده مردم شیراز در مجلس شورای اسلامی، که پس از خانم نماینده فرهنگیان برای سخنرانی پشت تریبون قرار گرفت، مشخصا اسمی را به زبان نیاورد اما وجود مافیا در آموزش و پرورش استان فارس را تایید کرد و برای آنان خط و نشان کشید. حتی با ذکر جمله "همه ما می‌دانیم که"، بدون نام بردن از مکان یا گروهی خاص، به مجتمعی مجلل اشاره داشت که قرار بوده صرف آموزش کودکان محروم و بی‌سرپرست شود ولی طی این سال‌ها حتی یک یتیم هم در آن پذیرش نشده است.

به گزارش ایسنا، اغلب حاضران در جلسه، یا این مجتمع را نمی‌شناختند یا اینکه در مقابل پرسش ایسنا برای پی بردن به نام آن، اظهار بی اطلاعی کردند.

نگاه‌های دوخته شده به بهارستان

عزیزی در ادامه با اشاره به نطق‌های خود در مجلس گفت: اگر به دنبال توسعه ایران و اصلاح همه جانبه کشور هستیم، باید از آموزش و پرورش شروع کنیم. متاسفانه آموزش و پرورش در دولت‌های مختلف در حاشیه بوده است. امروز هم تداوم این گلایه‌ها در جامعه فرهنگیان را به دلیل تداوم کم توجهی‌ها شاهد هستیم.

این نماینده مجلس افزود: تحقیق و تفحص از همه آورده‌های مسئولان آموزش و پرورش حق جامعه فرهنگیان به شمار می‌رود، قطعا مسئولان باید پاسخ دهند که از کجا آورده‌اند. فرهنگیان قشر متینی هستند ولی صبر و تحمل هم حدی دارد.

علیرضا پاک فطرت، دیگر نماینده شیراز در مجلس شورای اسلامی نیز گفت: باید زودتر وارد عمل شد، اگر نه چه زود دیر می‌شود. اگر خواستید اقتدار کشوری را ارزیابی کنید، کافی است نگاهی به آموزش و پرورش آن کشور بیاندازید. متاسفانه طی ۲۰ سال گذشته اهمیت آموزش و پرورش متمرکز شده در کادر اداری آن؛ در حالی که باید توجه اصلی به مدرسین و معلمین باشد تا یک نظام آموزشی قدرتمند داشته باشیم.

پاک فطرت همچنین مطرح کرد که شهرداری‌ها در کلانشهرها باید متصدی ساخت مدارس باشند تا مدیرکل آموزش و پرورش استان فراغ بال بیشتری برای اقدامات و برنامه ریزی‌های تاثیرگذار داشته باشد.

تمام این حرف‌ها البته با ذکر این متمم گفته شد که "زعمل کار برآید، به سخندانی نیست". هردو نماینده مجلس قول دادند که در بهارستان پیگیر مطالبات فرهنگیان شوند و تمام توان خود را به کار بگیرند تا نقطه پایانی بگذارند بر سیاسی کاری در انتصابات وزارت آموزش و پرورش. حتی سخنران بعدی، جلال رشیدی، نماینده مرودشت، پاسارگاد و ارسنجان، از فرهنگیان خواست که اگر طرح جامعی در ذهن دارند، به وی بگویند تا ببرد به مرکز پژوهش‌های مجلس و صحن علنی!

باور می‌کنید مستخدمین مدارس فوق لیسانس دارند!

به گزارش ایسنا، گلایه‌ها ادامه یافت و رئیس صندوق بازنشستگان پشت تریبون قرار گرفت و از ناکافی بودن بیمه تکمیلی، ضرورت تجمیع بیمه تکمیلی بازنشستگان و شاغلین، اجرا نشدن قانون مدیریت خدمات کشوری و کوچک شدن سفره فرهنگیان گفت. با حساب و کتاب او طی سه دهه اخیر ۸۰ درصد قدرت خرید فرهنگیان کاهش یافته است.

اساتید دانشگاه فرهنگیان هم صحبت کردند. وضعیت دانشگاه فرهنگیان به نظر ایشان به هیچ وجه مساعد نیست و کمبود نیرو در مدارس مشکلی است جدی. خود آموزش و پرورش هم معترف به کمبود نیروست. می‌داند که معلم کم دارد ولی درام ماجرا آنجاست که منابع مالی اجازه استخدام تا حد تکمیل کادر را نمی‌دهد!

 در این میان اما وضعیت معلمان حق التدریس واقعا وضعیت تاسف باری است. معلمانی که سال‌ها (حتی برای بیش از ۱۰ سال) به درآمد که نه، به پول جیبی اندکی قناعت کرده‌اند تا روزی استخدام آموزش و پرورش شوند؛ ولی امیدهایشان چه تراژدی گونه به هوا می‌رود!

در انتهای مراسم یکی از بانوان فرهنگی که می‌گفت دارای مدرک فوق لیسانس مرتبط با امر آموزش با معدل 18 از یک دانشگاه دولتی است، گفت که هم اکنون با این مدرک تحصیلی در رسته خدمت گذاری مشغول به فعالیت است؛ یعنی مستخدم یک مدرسه! گویا شش سالی می‌شد که درخواست تغییر سمت داده ولی با آن موافقت نکرده‌اند. حتی متقاضی تدریس در مناطق محروم بوده و آموزش و پرورش حاضر به استفاده از او در قامت آموزگار نشده است.

این بانوی فرهنگی گفت: "حالا من چگونه به فرزند خود بگویم درس بخوان تا در آینده فرد موفقی شوی؟ آیا به من نخواهد گفت تو خودت این همه درس خواندی ولی هنوز حتی یک معلم ساده هم نیستی؟" 

به گزارش ایسنا، ارزش بودن تحصیل، بخشی از فرهنگ شرقی است؛ قسمت مهمی از فرهنگ ایرانی. تاریخ نویسان یونان باستان نوشته‌اند که ایرانیان به تحصیلات و باسوادی افتخار می‌کنند و این درحالی بوده که در بسیاری نقاط جهان، اعیان جامعه مفتخر به بی سوادی خود بوده‌اند. از اعراب جاهلی تا فئودال‌های اروپایی که خواندن و نوشتن را کسر شان خود و وظیفه خدمت کاران خویش می‌دانستند. ولی ایران هرگز چنین فرهنگی نداشته است. در این کشور کسب علم و دانش همواره فضیلت و ارزش محسوب می‌شده ولی اکنون گویا اوضاع در حال تغییری هولناک است.

واقعا نمی‌توان تصور کرد جامعه ایران به نقطه‌ای برسد که دیگر تحصیلات و کسب علم فضیلت نباشد. مرحوم داریوش شایگان معتقد بود چیزی در درون فرهنگ ما وجود دارد که نمی‌گذارد خیلی از هسته مرکزی فرهنگ سنتی دور شویم. نیرویی که ما را هرچه قدر هم که تغییر کنیم عاقبت برمی‌گرداند به فرهنگ سنتی خود، البته با متعلقات جدید.

اگرچه همه از صمیم قلب امیدواریم نظر مرحوم شایگان درست باشد، هر چند که خود ایشان نیز شرایط این عصر را بسیار ویژه می‌دانستند؛ ولیکن مهم اینست که با اصلاح کشور و بالخصوص نظام آموزشی آن، نگذاریم این ذهنیت که درس خواندن بی‌فایده است، در ذهن کودکان‌مان جای بگیرد. اینگونه احتمالا آن نیرویی که مرحوم شایگان می‌گفت ما را برمی‌گرداند به همان روزهایی که دانشمدان و تحصیل کردگان گرامی بودند.

انتهای پیام