به گزارش نیوز، زنجیره‌های عرضه جهانی، سیستم‌هایی برای تولید و توزیع کالاها و خدمات در سراسر جهان هستند. نتایج این تحقیق همچنین نشان می‌دهد که اقدامات تدریجی مهارکننده می‌توانند بیماری را ریشه‌کن و خسارت‌های کمتری نسبت به رفع سریع محدودیت‌ها ایجاد کنند.

در حال حاضر، همه‌گیری کووید-19 در بسیاری از کشورهای جهان گسترش‌یافته و منجر به اجرای اقدامات مهار ازجمله کنترل‌های شدید در سفر، تعاملات اجتماعی و فعالیت‌های تجاری شده است.

محققان این تحقیق از یک مدل اقتصادی برای تعیین کمیت تاثیر کوتاه‌مدت روش‌های مختلف مهار بر زنجیره‌های عرضه جهانی و بررسی چگونگی توزیع ضررهای مرتبط با همه‌گیری در زنجیره‌های تامین استفاده کردند.

محققان 39 سناریوی جداگانه را بر اساس چهار مجموعه سناریوی مهار، مدل‌سازی کردند. سه مجموعه بر اساس گسترش جغرافیایی ویروس، مدت‌زمان تعطیلی و سخت‌گیری اجرای آن (درصد کاهش نیروی کار و حمل‌ونقل نسبت به سطح قبل از همه‌گیری) ارائه شد. مجموعه چهارم بر اساس تاثیرات احتمالی رفع سریع محدودیت‌های خانه‌نشینی، ازجمله آسیب‌های احتمالی در صورت وجود محدودیت‌ها برای مدت‌زمان طولانی‌تر و یا اجرای مجدد آن مدل‌سازی شده است.

در سناریویی که در آن دو ماه تعطیلی سخت(تعطیلی 80 درصدی) باشد که تاکنون فقط در چین اجراشده، زنجیره عرضه 3.5 درصد از تولید ناخالص داخلی جهانی را تحت تاثیر قرار خواهد داد. بااین‌حال، اگر این سناریو در سطح جهانی اجرا شود، این میزان به 26.8 درصد افزایش می‌یابد. افزایش مدت‌زمان تعطیلی 80 درصدی  از دوبه‌چهار ماه، ضررهای اقتصادی جهانی را از 20 تریلیون دلار به 22.7 تریلیون دلار افزایش می‌دهد.

محققان دریافتند، کشورهایی که تحت تاثیر مستقیم این ویروس قرار ندارند، درنتیجه سیاست‌های مهار در کشورهای آسیب‌دیده، ضررهای اقتصادی بیشتری متحمل می‌شوند و کشورهای کم‌درآمد و متوسط نیز در برابر این اثرات غیرمستقیم آسیب‌پذیر هستند.

محققان از سه سناریوی بازیابی برای رفع محدودیت‌ها استفاده کرده و دریافتند که رفع محدودیت‌ها در یک دوره 12 ماهه با کاهش 20 درصدی در کار و حمل‌ونقل با خسارت‌های کمتری نسبت به افزایش سریع محدودیت‌ها و سپس بازگشت دوباره محدودیت‌ها همراه خواهد بود.

آنان دریافتند که در آمریکا، خسارات پیش‌بینی‌شده از کاهش تدریجی محدودیت‌ها طی 12 ماه، از 24.6درصد به 54.8 درصد کمتر از زمانی خواهد بود که محدودیت‌ها به‌سرعت برداشته و مجدد اجرا شوند.

محققان در ادامه افزودند: اگر این بیماری دوباره با شدت همه‌گیر شود، محدودیت‌های کوتاه‌تر و سخت‌تر با توجه به هماهنگی جهانی، می‌تواند خسارت‌ها را در حدود 11 درصد در سطح جهان کاهش دهد.

آنان استدلال کردند که برای ریشه‌کن کردن بیماری و همچنین به حداقل رساندن تاثیرات اقتصادی بر زنجیره‌های تامین ملی و جهانی، تلاش جمعی جهانی لازم است.

انتهای پیام