حجت‌الاسلام والمسلمین حجت الله سروری در گفت وگو با ایسنا با تسلیت روز ارتحال ام المومنین(ع) حضرت خدیجه(س) گفت: تاریخ نگاران، حتی قبل از ازدواج حضرت خدیجه با پیامبر اکرم (ص) از ایشان با عنوان هایی همچون «بانوی دوراندیش و خردمند » یا «بانوی عاقل» یاد کرده‌اند؛ همچنین درایت، سخاوت، عفت و پاکدامنی، از ایشان بانویی مورد احترام همگان ساخته و لقب «بانوی بانوان قریش» را به ایشان نسبت داده بود.

وی افزود: حضرت خدیجه علی رغم داشتن ثروت فراوان هیچگاه از یاری فقیران روی برنگرداند و خانه‌اش همواره کعبه آمال مردم بی نوا و پناهگاه نیازمندان بود.

این نویسنده حوزوی بیان کرد: ام المومنین، حضرت خدیجه (س)، زنی با گذشت، علاقه مند به معنویات، معتقد به حق و متمایل به اخبار آسمانی بود و همین ویژگی ها سبب شد که اولین زن مسلمان شده و با جان و مال خود در راه توسعه و ترویج دین اسلام گام بردارد.

نویسنده و تاریخ پژوه حوزوی در باب نقش این بانوی بزرگوار در پیشرو اهداف پیامبر (ص) اظهار داشت: به گفته مورخان، سرمایه حضرت خدیجه (س) مهم ترین پشتیبان برای انجام رسالت الهی پیامبر بود و موجب ترویج و ترقی اسلام در آن مقطع سخت تاریخ شد.

سروری گفت: ایشان درطول ۲۴ سال زندگی‌ مشترک با پیامبر اکرم (ص)، علاوه بر حمایت‌های مالی، حمایت‌های عاطفی خود را از پیامبر دریغ نکرده و در آن روزگار طاقت فرسا که مردم پیامبر را باور نداشتند و مورد آزار و اذیت قرار می دادند، مرحمی بر زخم های دلشان بود.

وی عنوان کرد: از مقام بالای این بانوی فداکار همین بس که در نقش همسری پیامبر به بهترین نحو ظاهر شده و لیاقت مادری حضرت زهرا (س) را پیدا کرد و ایشان را همچون خود، بزگوار و با فضیلت تربیت نمود.

وصیت حضرت خدیجه (س)، نشانگر اوج عظمت اخلاقی ایشان

سروری گفت: در منابع تاریخی آمده که سه وصیت ام المومنین در واقع اوج عظمت اخلاقی و کمال معنوی او را به منصه ظهور می رساند.

این استاد حوزه اظهار داشت: حضرت خدیجه (س) در وصیت خود به پیامبر (ص)، ابتدا از ایشان طلب عفو نموده و سپس با ابراز نگرانی خواستار مراقبت از فاطمه زهرا (س) پس از فوتش بود؛ «ایشان عرض کرد: مبادا پس از من کسی از زنان قریش دخترم را بیازارد، مبادا دخترم سیلی بخورد و کسی بر سر او فریاد بزند و رفتار ناملایم و زننده ای داشته باشد.»

وی افزود: در ادامه در وصیت سوم خود به واسطه دخترش، حضرت فاطمه (س)، از پیامبر خواست ایشان را در لباسی که هنگام نزول وحی به تن داشتند دفن کنند و پیامبر نیز همان موقع لباس خود را به وی اهدا نموده و ایشان را بسیار مسرور ساختند.

سروری یادآور شد: هنگام وفات حضرت خدیجه، پیامبر (ص) غسل و کفن وی را بر عهده گرفت و ایشان را با کفنی که از بهشت برایش جهت قدردانی نازل شده بود به خاک سپرد.

وی تصریح کرد: فقط یک جمله می توان در وصف این بانوی با کرامت بیان کرد و آن این که تاریخ اسلام در مقابل عظمت حضرت خدیجه سر فرود می آورد و در برابرش متواضعانه و دست بسته می ایستد.

انتهای پیام