رفوگری یکی از هنرهای اصیل و دیرینه در کشورمان است که همپای با هنر فرش‌ بافی به وجود آمده ولی نام اولین‌های این هنر که مکمل هنر فرش بافی است به درستی مشخص نیست و به نظر می‌آید فرد یا افرادی که نخستین بار مبادرت به این هنر کرده‌اند، ناشناس و گمان زیسته‌اند.

محرک ایجاد هنری به نام رفوگری در واقع احتیاج بوده و زمانی ارزش این هنر مشخص می‌شود که فرش گرانبهایی در نتیجه پوسیدگی یا بید زدگی یا رطوبت و آتش سوزی و حوادث دیگر آسیب دیده باشد، در این هنگام انگشتان معجزه‌گر رفوگر به کمک خواهد آمد به طوری که با دستان سحار و نفس خود، روحی تازه به کالبد این قالی در حال نابودی خواهد داد و جلوه‌ای تازه به آن خواهد بخشید.

البته در گذر زمان این هنر ریشه‌دار نیز همانند بسیاری از هنرهای دستی و مهارت‌هایی که نیازمند ذوق و تلاش است، دست‌خوش ماشینی شدن و تا حدودی کم‌رنگ شده و مردم نیز بیشتر در مورد فرش‌های نفیس دستباف خود به سراغ هنرمندان رفوگر می‌روند.

انتهای پیام