به گزارش ایسنا پسماندسوزی یکی از عوامل آلودگی محیط زیست محسوب می‌شود. به گفته سیامک دل‌زنده - معاون اداره حفاظت محیط زیست شهر تهران- پسماندسوزی می‌تواند هم در خاک و هم درهوا آلودگی ایجاد کند.

او اضافه می‌کند: هنگام آلودگی هوای تهران که بسیارهم خطرناک است و با پدیده «وارونگی هوا» مواجه هستیم، پسماندسوزی آلودگی هوا را تشدید می‌کند. در واقع یکی از علل اصلی آلودگی هوا می‌تواند پسماندسوزی باشد.

او گازها و آلاینده‌هایی که از سوزاندن پسماندهای پلاستیکی در پایتخت متصاعد می‌شود را گازهای بسیار خطرناکی به نام‌های «دی‌اکسین» و «فوران» ذکر می‌کند و می‌گوید: در مناطق جنوبی تهران کشت و زرع زیاد است و گاهی در این مناطق علاوه برلاستیک و پلاستیک، باقیمانده محصولات کشاورزی مانند کاه و کلش را نیز می‌سوزانند. در نتیجه آلاینده‌هایی نظیر«هیدروکربن‌ها»، «مونوکسیدکربن»، «دی‌اکسید نیتروژن»، «دی‌اکسید گوگرد» متصاعد و آزادسازی ذرات معلق حاصل از آن‌ها موجب آلودگی هوا و شیوع بیماری‌های جدید می‌شود.

زهره عبادتی - رییس اداره حفاظت محیط زیست شهرستان ری- نیز یکی از مشکلات بسیار حاد شهرستان ری در موضوع آلودگی هوا را  پسماندسوزی می‌داند و می‌گوید: پسماندسوزی مقادیر زیادی مواد آلاینده را وارد محیط زیست می کند.

حال این پرسش مطرح می‌شود که علیرغم مضرات پسماندسوزی چرا این عمل همچنان ادامه دارد؟ دل‌زنده در مورد دلایل پسماندسوزی می‌گوید: در ‍پایش‌های شبانه و به‌طور کلی پایش‌هایی که سازمان حفاظت محیط زیست در این زمینه در مناطق جنوبی تهران مانند آزادگان انجام داده است، شاهد بوده‌ایم که گاهی پسماندهایی چون لاستیک، سیم و کابل را می‌سوزانند و متاسفانه کسی هم نیست که بتوان با او برخورد کرد چون معمولا این افراد دوره‌گرد هستند و جزو افراد کم‌توان جامعه محسوب می‌شوند و با پسماندسوزی بخشی از درآمد خود را تامین می‌کنند و این فعالیت می‌تواند در اراضی ملی، بلاصاحب نامحصور و کارگاه‌های کوچک اتفاق افتد.

او هویت و مکان نامشخص مرتکبان پسماندسوزی را دلیل امکان پذیر نبودن انجام اقدامات لازم برای برخورد با آنان می‌داند.

اکبرپور- رییس اداره حفاظت محیط زیست انسانی استان تهران - نیز یکی از دلایل اصلی پسماندسوزی را سوزاندن ضایعات و زباله‌ها برای استخراج مقدار کم فلز و فروش آن ذکر کرده است.

الهه بیگی - رییس اداره حفاظت محیط زیست شهرستان اسلامشهر- نیز اظهار می‌کند: بیشتر مواقع پسماندسوزی در شب انجام می‌شود و هنگامی که ما به محل برای خاموش کردن آن مراجعه می‌کنیم، عامل سوزاندن پسماندها حضور ندارد چراکه سوختن ضایعات مدتی طول می‌کشد بنابراین عاملان پسماندسوزی ۲۴ ساعت بعد یا کمتر (بسته به حجم پسماند سوزانده شده) بازمی‌گردند و سیم‌ها را جمع‌آوری می‌کنند.

او با اشاره به اینکه بیشترین موارد پسماندسوزی (ضایعات سوزی) در شهرستان اسلامشهر مربوط به ضایعات لاستیک و کابل است، می‌گوید: افراد سودجو برای جداسازی اندک سیم موجود داخل لاستیک و کابل‌هایی که پوشش پلاستیکی دارند آن‌ها را می‌سوزانند تا بتوانند سیم‌ها را که وزن بسیار کمی هم دارند، بفروشند اما این عمل در ایجاد آلودگی هوا مؤثر است.

در شرایطی که عده‌ای برای مقدار اندکی سیم دست به پسماندسوزی می‌زنند و هوا را آلوده می‌کنند، ضرورت آگاهی‌بخشی و اطلاع‌رسانی به مردم در این حوزه دوچندان می‌شود.

اکبرپور ناآگاهی مردم را یکی از دلایل ادامه پسماندسوزی می‌داند و می‌گوید: اگر مردم بدانند اولین مضرات پسماندسوزی از راه استنشاق ترکیبات خطرناک ناشی از سوختن زباله به خود فردی می‌رسد که این عمل را انجام می‌دهد. آموزش و تنویر افکار عمومی نیاز است تا حداقل مردم از مضرات پسماندسوزی آگاه شوند و از این عمل جلوگیری شود، نه اینکه منتظر باشیم پلیس یا نماینده محیط زیست یا نماینده شهرداری برسد و جلوی این کار را بگیرد.

الهه بیگی - اداره حفاظت محیط زیست شهرستان اسلامشهر - هم ارایه آموزش‌های زیست محیطی برای عموم مردم را صد در صد بر کاهش پسماندسوزی و به‌طور کلی بر کاهش آلودگی هوا مؤثر می‌داند.

دل‌زنده نیز تاکید می‌کند: یکی از راه‌حل‌های اساسی برای مقابله با پسماندسوزی، فرهنگسازی است. خطرات آلودگی هوا و میزان مسمومیت حاصل از پسماندسوزی را باید به شهروندان گوشزد و آنان را آگاه کرد تا این مشکل کمتر شود.

انتهای پیام