سحر زارعی در گفت‌وگو با ایسنا در رابطه با ضرورت حضور روانشناسان در کنار کاروان اعزامی ایران به المپیک ۲۰۲۰ توکیو چه قبل، حین و چه پس از پایان این رقابت‌ها، بیان کرد: لزوم حضور روانشناسان در کنار ورزشکاران چه در زمان تمرینات و چه حین مسابقه و حتی پس از مسابقه مساله‌ای واضح و روشن است و تمامی کشورهای پیشرفته در کنار تیم‌های ورزشی خود از حضور روانشناسان بهره می‌برند.  

وی ادامه داد: رشته روانشناسی ورزشی در مقطع دکتری دو سال است که در وزارت علوم مدنظر قرار گرفته در حالی که بیش از ۵۰ سال قبل کشورهایی که در ورزش پیشتاز هستند در مسابقات المپیک از روانشناس ورزشی در کنار تیم های خود استفاده کرده‌اند و تمامی کشورهایی که در حوزه ورزش حرفی برای گفتن دارند به این مساله توجه جدی می‌کنند.  

روانشناس ورزشی دانشگاه تهران با اشاره به این‌که روانشناسی ورزشی دارای دو شاخه تمرین و ورزش (مسابقات) است، گفت: استفاده از روانشناسی ورزشی در بخش ورزش (مسابقات) رایج‌تر است و در زمان ایجاد فضای رقابتی به آن توجه بیشتری می‌شود. ما نه تنها در حوزه تمرین بلکه در بخش رقابتی نیز در استفاده از روانشناسان ورزشی از سایر کشورها عقب هستیم.  

به گفته وی استفاده از روانشناس ورزشی در حوزه تمرین مربوط به مسائلی نظیر بهزیستی روانشناختی، سلامت و بهداشت ورزشکار، تناسب اندام و غیره است و افرادی وجود دارند که احساس می‌کنند باید ورزش کنند اما هرگز نمی‌توانند دست به این فعالیت بزنند که در این راستا روانشناس ورزشی در حوزه تمرین به آن‌ها کمک می‌کند، اما متاسفانه بحث استفاده از روانشناس ورزشی در حوزه تمرین اصلا در ایران تعریف نشده است.  

تفاوت ورزشکاران در رویدادهای بین‌المللی بیشتر در بخش ذهنی است

زارعی با بیان این‌که ورزشکاران معمولا در رقابت‌های بزرگی همچون المپیک در زمینه تاکتیکی و تکتیکی در یک سطح قرار دارند، گفت: تفاوت ورزشکاران در رویدادهای بین‌المللی خود را بیشتر در بخش ذهنی نشان می‌دهد و متاسفانه در تشکیلات ورزش ایران برای روانشناسان ورزشی جایگاهی تعریف نشده است و اعتقادی به این مساله مهم وجود ندارد.  

وی با اشاره به این‌که ستاد پزشکی – ورزشی به صورت رایگان در حال حاضر خدماتی را به ورزشکاران مراجعه‌کننده ارائه می‌دهد و تلاش اعضای این ستاد بر این است که به ورزشکاران نشان دهد تا چه میزان وجود روانشناس در کسب موفقیت مهم است، گفت: متاسفانه دید مثبتی به این مساله وجود ندارد و برخی از ورزشکاران به این مساله اعتقادی ندارند، چرا که بعضا معتقدند پیشرفت و کسب موفقیت بیشتر مربوط به مسائل جسمی است و مسائل ذهنی از اهمیت چندانی برخوردار نیستند.  

روانشناس ورزشی دانشگاه تهران ادامه داد: باید به این دسته از افراد خاطرنشان کرد که اگر بتوانند در زمان مسابقه از نظر ذهنی خود را مدیریت کنند و ۵۰ درصد آنچه در تمرینات هستند را در میادین رقابتی به اجرا بگذارند، به راحتی می‌توانند مدال کسب کنند اما زمانی که ورزشکاران ایرانی به میدان مسابقات می‌روند به حدی تحت فشار هستند که آنچه در تمرینات بودند را به نمایش نمی‌گذارند و نمی‌توانند مدال بگیرند. این مساله‌ای است که از سوی خود ورزشکاران به ما اعلام می‌شود و تعداد ورزشکارانی که به روانشناس ورزشی معتقدند بسیار اندک و انگشت‌شمار است.  

آمادگی ذهنی به اندازه آمادگی جسمانی، تکنیکی و تاکتیکی مهم است

وی با تاکید بر این‌که آمادگی ذهنی به اندازه آمادگی جسمانی، تکنیکی و تاکتیکی مهم است، عنوان کرد: این‌که یک یا دو ماه مانده به آغاز رقابت‌های ورزشی به یاد روانشناسان ورزشی می‌افتند اساس علمی ندارد و بیشتر به دلیل مسائل تلقینی است، در حالی که چنین فرآیندی اثر مطلوبی نخواهد داشت. بارها به ما پیشنهاد شده است که در بازه زمانی اندک تا آغاز مسابقات می‌خواهند از روانشناس ورزشی استفاده کنند و ما اعلام کرده‌ایم در این مدت اندک حضور روانشناس چندان تاثیری نخواهد گذاشت و در این رابطه دیر به فکر افتاده‌اند.  

در ایران قانونی برای همراهی روانشناس با ورزشکار حین برگزاری مسابقات وجود ندارد

روانشناس ورزشی دانشگاه تهران ادامه داد: متاسفانه در ایران قانونی برای همراهی روانشناس در کنار ورزشکار حین برگزاری مسابقات وجود ندارد. روانشناس برنامه‌هایی را برای لحظات نزدیک به رقابت طراحی می‌کند و لازم است این برنامه‌ها را تا دقایق پایانی به ورزشکار یادآوری کند و این مهم نیازمند حضور روانشناس در کنار زمین مسابقه است. به طور مثال در مسابقات داخلی کاراته زمانی که قصد داشتیم کنار زمین ورزشکار را همراهی کنیم این اجازه داده نشد، در حالی که برای فیزیوتراپ‌ها  این امکان فراهم است اما برای روانشناسان جایگاهی تعریف نشده است که در نهایت این مساله به ضرر ورزشکار تمام می‌شود.

برابری تعداد روانشناسان با تعداد بازیکنان برای برخی تیم‌های ورزشی در کشورهای توسعه یافته

زارعی با اشاره به این‌که در کشورهای توسعه یافته برای برخی تیم‌های ورزشی تعداد روانشناسان با تعداد بازیکنان برابری می‌کند و  برای هر ورزشکار یک روانشناس وجود دارد، گفت: علاوه بر این ابزارهای آن‌ها در حوزه روانشناسی بسیار پیشرفته است و از تجهیزات بسیار مناسبی برخوردارند که اساسا این ابزار  و تجهیزات روانشناختی در کشور ما وجود ندارد. به طور مثال در رشته تیراندازی برای افزایش تمرکز ورزشکار از ابزاری استفاده می‌کنند که هزینه آن میلیاردی است اما ما امکان واردات آن را نداریم.  

به اعزام روانشناس همراه تیم‌های ورزشی ایرانی نگاه مثبتی وجود ندارد

وی با اشاره به این‌که قبل، حین و پس از مسابقه ورزشکار به حضور روانشناس در رقابت‌های مهم ورزشی نیازمند است، اظهار کرد: بعضا تا دقیقه ۹۰ شاهد حضور روانشناسان در کنار تیم‌های ورزشی هستیم اما در دقیقه ۹۰ آن‌ها اعزام نمی‌شوند و ورزشکار بدون همراهی روانشناس باید پا به رقابت بگذارد، بنابراین اساسا به اعزام روانشناس همراه تیم‌های ورزشی ایرانی نگاه مثبتی وجود ندارد و مسئولان ما به این موضوع معتقد نیستند.  

روانشناس ورزشی دانشگاه تهران با طرح این پرسش که ورزشکارانمان چرا نباید از وجود روانشناس ورزشی که در نهایت به کسب نتیجه مطلوب‌تر ختم می‌شود بهره ببرند، اظهار کرد: در دوره های قبلی المپیک تعداد روانشناسان ورزشی  در کنار کاروان ایران بسیار کم بوده و لازم است مسئولان ورزش کشور تدابیری را برای اعزام روانشناسان ورزشی به همراه تیم های ورزشی کشورمان بیندیشند.

انتهای پیام