اگر غم فراق سردار عزیزمان فراموش ناشدنی است اما مگر می شود یاران و عاشقانش برای عرض خیرمقدم،آخرین دیدار و وداع نیایند. مگر می شود رزمنده، جانباز و یا هر کس دیگری طعم رفاقت با سردار شهید را چشیده باشد و روزگاری تنها تسکین دهنده درد و غمشان بوده برای خدا قوت و استقبال فرمانده نیایند.

مگر می شود مادر شهیدی در محرومترین نقطه استان کرمان آرامشش فقط صدای گرم حاج قاسم شهید از پشت گوشی تلفن بوده است امروز برای عرض زیارت قبول و گفتن منزل نو مبارک راهی کرمان نشود.

برای استقبال از سردار شهیدمان جنوب کرمانی ها بار سفر را بسته اند تا به پاس آن همه خدمت و رفاقت با فرزندان شهیدشان بگویند تا ماوای ابدی همراهت هستیم.

وقتی از شهر جیرفت خارج شدم با صحنه های زیبایی روبرو شدم که همرزمان و دوستداران سردار کرمانی در جنوب کرمان هنوز پا به رکاب هستند. خودورهایی را دیدم که به عکس پر صلابت سردار با آن لبخند همیشگی و دست روی سینه مزین شده اند و عباراتی از جمله همه ما حاج قاسم هستیم، انتقام سخت، مرگ بر آمریکا و مرگ بر اسرائیل را روی شیشه عقب خودروی خود نوشته بودند.

شاید وصف این همه وفاداری و نمک شناسی سخت باشد اما باید بگویم ما جنوب کرمانی ها قدر نان و نمک را خوب نگه می داریم. ما جنوب کرمانی ها  آن بیدار خوابی ها و خستگی های سردار شهیدمان را در تامین آسایش و آرامشمان از یاد نخواهم برد.

این مردم با همه سختی ها و مشکلات دل به جاده زدند تا خودشان را به خیل عظیم مشتاقان سپهبد شهیدمان در کرمان برسانند.

گویا  به نیابت از شهدا و یارانش می آیند. اگر چه یاران بهشتی نشین حاج قاسم هم اکنون بی صبرانه منتطرند تا مثل پروانه دور شمع وجودش بگردند و این وصال را جشن بگیرند.

آری باید اعتراف کرد عاشقان سپهبد شهیدمان در جنوب کرمان از رودبار تا قلعه گنج، منوجان، فاریاب، رمشک، کهنوج، جیرفت و عنبرآباد برای آخرین دیدار سنگ تمام گذاشتند...

یادداشت از «سیمین سنجری» خبرنگار ایسنا

انتهای پیام