محمد کافی، امروز سوم دی ماه در چهارمین مجمع دانشگاه‌های ایران و جهان عرب که با موضوع «آینده پژوهی جایگاه دانشگاه‌های ایران و جهان عرب در توسعه جهان اسلام» که در دانشکده ادبیات دانشگاه  فردوسی مشهد درحال برگزاری است، اظهار کرد: امروز  میزبان چهار کشور عراق، سوریه، لبنان و عمان هستیم و این درحالی است که ما انتظار حضور بیش از 40 دانشگاه از کشورهای دنیا  را داشتیم اما همه ما می‌دانیم که موانع فراوانی در زمینه ارتباطات میان ملت‌ها و کشورهای همسایه وجود دارد، اما امیدواریم که پیام دوستی ما به این کشورها برسد.

وی افزود: قدیمی‌ترین دانشگاه مدرن در ایران 85 سال عمر دارد اما این منطقه از گیتی وارث توسعه بسیاری از رشته‌های علمی در جهان امروز است. به خود می‌بالیم که این پهنه از خاک در تکامل علمی نقش بسزایی داشته است. باوجود اینکه در گذشته دانشگاه‌هایی به شکل امروزی وجود نداشت، اما بحث و گفت‌وگو در مقیاس وسیع در کشورها وجود داشته و افتخارات فراوانی در توسعه علم و فناوری در دنیا ایجاد شده است.

رئیس دانشگاه فردوسی مشهد، بیان کرد: امروز برآنیم که مجدد دور یکدیگر جمع شویم، مجدد بتوانیم این پهنه از گیتی را به جایگاه گذشته خود برسانیم و با قرار دادن ظرفیت‌های موجود در کنار یکدیگر در توسعه و بهبود زندگی مردم تلاش کنیم.

کافی خاطرنشان کرد: موانع زیادی بر سر راه روابط کشورها ایجاد شده و ایجاد دیپلماسی در حوزه‌های مختلف بسیار سخت شده، اما ما دانشگاهیان به این باور رسیده‌ایم که بهترین نوع دیپلماسی، علمی است و در صورت رسیدن به این دیپلماسی موفق می‌شویم رهبرانی را برای کشورهای خود تربیت کنیم.

وی اضافه کرد: ما به هیچ وجه ارتباط با دنیا را نفی نمی‌کنیم  و معتقدیم که علم میراث جهانی است و باید در تمام دنیا گسترده شود، اما نباید فراموش کرد که علمی که توسط مردم یک منطقه تولید می‌شود، ابتدا بیشترین کاربرد آن برای مردم آن مناطق است.

رئیس دانشگاه فردوسی مشهد، تصریح کرد: ایران، ترکیه، کشورهای جهان عرب و افغانستان همه در یک خاک قرار دارند و دارای تاریخ، جغرافیا و دین مشترک هستند و زمانی که مشکلی در یک منطقه حل شود، قابل ترویج به کشورهای دیگر است.

کافی گفت: مسائل طبیعی، اقلیمی و جغرافیایی دامن اکثر کشورها و شهرهای بزرگ دنیا را گرفته است و در حوزه کشاورزی و علوم زمینی بسیاری از مسائل به یکدیگر وابسته است؛ به عنوان مثال ایجاد ریزگردها در یک کشور می‌تواند مشکلاتی را برای کشورهای همسایه ایجاد کند و با همکاری کشورها با یکدیگر می‌توانیم مسائل و مشکلات را حل کنیم.

انتهای پیام