به گزارش ایسنا، بنابر اعلام دانشجوکیت، تا به امروز ۳ نسل از وب را داشته‌ایم. وب نسل یک مربوط به سال‌های پایانی قرن بیستم بود. با ورود به هزاره سوم، وب نسل دو به وجود آمد. در وب نسل دو شاهد شبکه‌های اجتماعی و تعامل دو طرف انسان‌ها با فضای وب بودیم. دو پارامتر بسیار مهم که در وب نسل ۲ به آن رسیدیم، یکی زمان کاربران و دیگری نقش کاربران به‌عنوان تکمیل‌کننده بود. پس از سال‌های ۲۰۱۰ به بعد وارد وب نسل سه شدیم. در وب نسل دستاوردهای بسیار مهمی برای انسان‌ها به وجود آمد. ازجمله وب فراگیر، به این معنی که ارتباطات در بستر وب، محدود به انسان‌ها نخواهد بود. در این بستر اشیا هم به‌عنوان عضوی از فضای وب، شروع به فعالیت می‌کنند. در چنین شرایطی، برای ایجاد ارتباط بین انواع اشیا و سخت‌افزارهای فیزیکی در دنیای غیر دیجیتال، به سنسورها و بردهای مختلفی برای تبدیل رفتار یک شی به اطلاعات قابل‌فهم برای دنیای دیجیتال، نیاز داریم. در ادامه راجع به چند سنسور مهم و بردهای پرکاربرد در اینترنت اشیا اشاره خواهیم کرد.
انواع سنسورهای اینترنت اشیا IoT Sensor
سنسورها تمامی حواس پنج‌گانه انسان‌ها را به مفهوم دیجیتالی تبدیل می‌کنند. برای هر حس چندین سنسور مختلف وجود دارد؛ مثلاً ساده‌ترین آن حس شنوایی است که سنسور مربوط به آن میکروفن نام دارد. برای کاربردهای مختلف و با طول‌موج‌های مختلف این سنسورها طراحی‌شده‌اند. یا مثلاً برای حس بینایی، دوربین طراحی‌شده است. انواع مختلف دوربین‌ها با کاربردهای مختلف، بسیار قوی‌تر از حس بینایی انسان‌ها تبدیل‌شده‌اند. برای تشخیص بو یا همان حس بویایی، سنسورهای گازی طراحی‌شده‌اند. برای حس لامسه، انواع سنسورهای لمسی طراحی‌شده‌اند. برای حس چشایی هم سنسورهای مختلفی طراحی‌شده و قابل تهیه می‌باشند. حال که در این حد سنسورهای مختلف را برای پاسخ به نیاز اینکه اشیا، با ما انسان‌ها ارتباط برقرار کنند، طراحی کرده‌ایم. کافیست که برای هر محیط سنسورهای مناسب را انتخاب و استفاده کنیم. یکی از جذاب‌ترین، ارزان‌ترین و پر مصرف‌ترین سنسورهای اینترنت اشیا پارامترهای دما و رطوبت محیط را سنجش می‌کنند. برای تهیه این سنسورها و آشنایی با آن کافیست عبارت «سنسور دما و رطوبت» را گوگل کنید. یا روی همین لینک کلیک کنید. در اینجا به مباحث تخصصی سنسورها شامل نوع سنسور و روش جمع‌آوری اطلاعات محیط، ورود نمی‌کنیم. سنسورها معمولا خروجی دیجیتال و یا خروجی آنالوگ دارند. بسته به نوع خروجی باید با برد پردازنده سازگاری داشته باشند.
برد پردازنده در اینترنت اشیا
سنسورهای به‌تنهایی نمی‌توانند پارامترهای محیطی موردنیاز را سنجش کنند. برای این کار نیاز به یک MCU دارند. این ام سی یو یک برد پردازنده کوچک می‌باشد. توسط این برد اطلاعات از سنسور دریافت شده و به سمت Gateway و یا سرور ارسال می‌شود. مفهومی تحت عنوان Edge computing و یا Hardware computing در این لایه از پروژه‌های اینترنت اشیا به وجود آمده است. به معنی که داده‌ها به‌صورت خام از سنسور ارسال نمی‌شوند. بلکه به‌صورت پردازش‌شده از لایه اول وارد لایه بعدی می‌شوند. بردهای پردازنده مختلفی به‌صورت آماده وجود دارند که قابلیت استفاده در این لایه از IoT را دارند. به‌عنوان‌مثال بردهای امبدد ازجمله رزبری پای Raspberry Pi انتخاب مناسبی برای پروژه‌های اینترنت اشیا هستند. برد رزبری پای یا به عبارت برخی از دوستان رسپبری پای، دارای پردازنده پرقدرت ARM می‌باشد. امکان راه‌اندازی توسط سیستم‌عامل را دارد. پورت‌های ورودی و خروجی جهت ارتباط با انواع سنسورها را دارد؛ بنابراین تمامی امکاناتی که برای استفاده در IoT نیاز می‌باشد را یکجا دارد. اخیرا در یکی از پروژه‌های حساس با استفاده از برد رزبری پای ارتباط بین ۳۸ واحد مختلف جهت مانیتور دما و میزان مصرف انرژی لحظه‌ای استفاده کرده‌ایم. این برد به‌تنهایی دیتا از ۳۸ واحد مختلف را دریافت کرده و پس از لاگ کردن آن به‌صورت لوکال، آن‌ها را در بستر رادیویی به Gateway منتقل می‌کند.
انتهای رپرتاژ آگهی
نظرات