زمین‌های کشاورزی منطقه "رودابان" واقع در جنوب و جنوب غربی ساوه از جمله زمین‌های کشاورزی رها شده هستند، زمین هایی که روزگاری مزیتی برای این شهر کهن و تاریخی به شمار می رفتند و این رهاشدگی اینروزها نه تنها مشکل کشاورزی که مشکل زیست محیطی را برای منطقه در پی دارد.
در واقع خشکسالی چند سال اخیر، عدم تخصیص حقابه این منطقه در سالهای اخیر، بحث تغییر اقلیم، گرمای جهانی و داستان کم آبی همه دست به دست هم داده‌اند تا کشاورزی بویژه کشاورزی سنتی منطقه رودابان ساوه که از رونق بالایی برخوردار بود به مخاطره بیفتد و بنابراین کشاورزان از کار بیکار و زمین‌ها بستر مناسبی برای حرکت ذرات گردو غبار و خاک شدند.
"امیر زواری" یکی از کشاورزان منطقه "رودابان" وسعت اراضی کشاورزی این منطقه در قسمت جنوبی و جنوب‌غرب ساوه را قریب به سه هزار هکتار بیان کرد که در سالجاری افزون بر ۱۲۰۰ هکتار از اراضی آن زیر کشت پائیزه رفته است.
آب مزلقان جواب تشنگی خاک رودابان را نمی‌دهد
وی افزود: با وجود اینکه اراضی کشاورزی منطقه رودابان یکی از نقاط پائین دستی سد الغدیر است و در مجاورت رودخانه دائمی مزلقان چای قرار دارد و کانال احداثی توسط مدیریت سد الغدیر ساوه اراضی کشاورزی این منطقه را از اراضی کشاورزی روستای الوسجرد جدا کرده است، اما اراضی کشاورزی روستای الوسجرد از سد الغدیر حقابه دارند و خاک حاصلخیز رودابان از این تخصیص آب محروم مانده، آب رودخانه مزلقان جواب تشنگی این خاک را نمی‌دهد و روز به روز کشاورزی رودابان نابودتر می‌شود.
این کشاورز منطقه رودابان در ادامه گفت: در گذشته سهم ماهانه آب این منطقه ۵ روز از هر ۱۰ روز بود اما به دلیل کمبود منابع آب شرب در ساوه، در نقاط بالادستی اقدام به حفر چندین حلقه چاه برای انتقال آب کردند و با ایجاد سدخاکی بخش دیگری از آب به اراضی کشاورزی بالادستی هدایت شد که نتیجه این اقدامات قطع سهمیه آب رودابان از مزلقان شده است.
وی تصریح کرد: تنها سهمیه آب در نظر گرفته شده برای آبیاری اراضی رودابان فقط از رودخانه مزلقان است که آنهم به دلیل کمبود منابع آبی در نتیجه خشکسالی و کاهش نزولات آسمانی کفاف سطح وسیعی از اراضی کشاورزی را نمی‌دهد.
زواری افزود: از مجموع ۱۲۰۰ هکتار اراضی زیر کشت پائیزه رفته امسال رودابان، تنها نیاز آبی ۳۰۰ هکتار تامین شده است و اگر باران در پائیز نمی‌بارید معلوم نبود چه بلایی بر سر زراعت این منطقه می‌آمد و چه خسارتی به کشاورزان تحمیل نمی‌شد.
"مهدی زواری" از دیگر کشاورزان این منطقه نیز گفت: در سالهای گذشته که کشاورزی در رودابان رونق داشت برای افزون بر ۴۰۰ نفر به طور مستقیم و دو هزار نفر به صورت غیرمستقیم فرصت شغلی فراهم شده بود، اما هم اکنون تعداد کشاورزان این منطقه انگشت شمار شده است.
وی از مسئولان خواست که برای جلوگیری از کشاورزی منطقه رودابان، اولا اقدام به تخصیص سهمیه آب از رودخانه مزلقان برای رودابان کنند و دوما اگر امکان تخصیص از این رودخانه وجود ندارد از منابع آبی سدالغدیر که این روزها از تراز آبی مطلوبی برخوردار است برای این منطقه منظور کنند.
بالادستی ها آب را می‌برند، پایین دستی‌ها بی‌آبند
"داود سلامت" از دیگر کشاورزان رودابان به برداشت غیرقانونی از رودخانه مزلقان در نقاط بالادستی اشاره کرد و افزود: در سایه بی توجهی و نبود نظارت بر عملکرد رودخانه مزلقان، عده‌ای باغدار در نقاط بالادستی اقدام به برداشت غیرقانونی آب رودخانه با احداث جوی آب و کانال کرده و سهم حقابه بران این رودخانه را به باغات منطقه آقدره هدایت می کنند که نتیجه آن نرسیدن آب به پائین دست و محرومیت ما از حقابه است.
وی افزود: برداشت غیرقانونی آب از سد دوم رودخانه مزلقان (حدودا سه هزار لیتر در ثانیه) در حالی صورت می گیرد که مالکان باغات و اراضی باید از چاه‌هایی که در اختیار دارند برای استفاده کنند که متاسفانه اقدام به برداشت غیرقانونی می کنند.
میراب بیاورید
"محمدعلی خوش اخلاق" کشاورز دیگر رودابانی استقرار میراب در نقاط بالادستی را راهکار جلوگیری از برداشت‌های غیرقانونی دانست و افزود: در نظر گرفتن گشت‌های میراب و نظارت بر عملکرد رودخانه مزلقان که حتی حاضریم هزینه آن را نیز خودمان پرداخت کنیم موجب خواهد شد که هیچ برداشت غیرمجازی صورت نگیرد و هر کس از حقابه تعیینی خود بهره برداری کند.
وی افزود: اگر مقدار آبی که به صورت غیرقانونی از رودخانه مزلقان برداشت می شود به پائین دست هدایت شود برای تامین نیاز کشاورزان رودابان کافی است. کشاورزان رودابان از حقابه مسلم خود محروم هستند، اما کشاورزانی که در نقاط بالادستی قرار دارند به صورت غیرمجاز اقدام به برداشت آبی که حق آنها نیست می‌کنند.
مسئولان اقدام نکنند، رودابانی‌ها اقدام می‌کنند
خوش اخلاق گفت: اگر مسئولان با برداشت‌های غیر قانونی برخورد نکنند، کشاورزان رودابان به صورت خودجوش اقدام به مسدود کردن جوی آب و کانال هایی خواهند کرد که آب را به صورت غیرقانونی در نقاط بالادستی برای آبیاری باغات هدایت می‌کند.
"حبیب‌اله محلوجی" مالک ۳۰۰ هکتار از اراضی کشاورزی رودابان نیز گفت: براساس اسناد موجود که توافقنامه‌ای بین مالکان کشاورز منطقه رودابان و بهره‌برداران آب از منابع آبی سدالغدیر در سالیان گذشته تنظیم شده است، افزون بر یک چهارم آب رودخانه مزلقان برای اراضی رودابان تخصیص یافته و مابقی نیز بین نقاط بالادستی و مجاور تقسیم‌بندی شده است.
وی ادامه داد: با احداث سدهای خاکی در نقاط مختلف مسیر جاری شدن آب در رودخانه مزلقان توسط امور منابع آب ساوه، سهمیه منطقه رودابان از این رودخانه دائمی قطع شده و هیچ آبی به سمت اراضی حاصلخیز رودابان هدایت نمی شود، همچنین مسدود کردن آب و عدم جریان منابع آبی در نقاط پائین دستی رودخانه مزلقان، ضمن اینکه تهدیدی برای اکوسیستم منطقه و طبیعت به شمار می‌رود موجب خشک شدن چاههای کشاورزی در این نقاط شده چرا که آبی به پائین‌دست هدایت نمی شود که بخواهد سفره‌های زیرزمینی را تقویت کرده و منابع آبی چاههای کشاورزی را تامین کند.
وی افزود: سوال کشاورزان منطقه رودابان این است که اگر اراضی حاصلخیز این منطقه از حقابه سدالغدیر برخوردار نیستند، پس علت احداث کانالی به طول بیش از یک کیلومتر در ادامه کانالی که آب سدالغدیر ساوه را به نقاط پائین دستی هدایت می‌کند برای منطقه رودابان چیست؟ هزینه کرد مدیریت سد الغدیر ساوه در گذشته برای احداث کانالی از مجاورت رودخانه مزلقان و نقطه تلاقی انتقال آب به نقاط مختلف از جمله رودابان چه توجیه اقتصادی داشته است؟
الوسجردی‌ها به رودابانی‌ها آب می‌فروشند!
محلوجی با بیان اینکه احداث کانال برای انتقال آب بوده است نه اینکه کشاورزان تماشاگر یک کانال احداثی فاقد آب باشند، افزود: کانالی که از سدالغدیر آب را به نقاط پائین دستی هدایت می‌کند در وسط اراضی کشاورزی روستای الوسجرد و منطقه رودابان قرار دارد در حالیکه وسعت اراضی این روستا کمتر از رودابان است. برای روستای الوسجرد حقابه از سدالغدیر تخصیص یافته و برای رودابان قطره‌ای آب نمی‌دهند و جالب اینکه کشاورزان روستای الوسجرد مازاد آبی که از سدالغدیر سهم دارند را با قیمت بالایی به کشاورزان منطقه رودابان می‌فروشند.
وی افزود: این بی‌عدالتی است که سهمی از آب الغدیر برای رودابان در نظر گرفته نمی‌شود و باید برای تامین آب مورد نیاز اراضی، آب را از بهره‌برداران خریداری کنند. چرا نباید مستقیما از دریچه سدالغدیر سهمی هم برای رودابان تخصیص داده شود.
تعبیه دریچه در مسیر مزلقان در صورت تامین منابع
در همین رابطه مدیر امور منابع آب ساوه گفت: اراضی کشاورزی منطقه رودابان از رودخانه مزلقان حقابه دارند و میزان آبی که برای کشاورزان تخصیص می یابد بستگی به میزان منابع آبی دارد که از این رودخانه دائمی که تماما در حوضه آبریز شهرستان ساوه واقع است، عبور می‌کند.
"نقی بهجت" افزود: در سالهای اخیر به دلیل خشکسالی و کاهش نزولات آسمانی از میزان حقابه تخصیصی برای منطقه رودابان کاسته شده بود در حالیکه با سیلابی شدن رودخانه مزلقان در بهار امسال در پی بارش های موثر و فراگیر، بخشی از سیلاب از طریق جوی وزیری به رودابان هدایت شد.
وی بیان کرد: چنانچه آبی که از رودخانه مزلقان به سمت رودابان هدایت می شود نیاز آبی اراضی کشاورزی این منطقه را تامین نمی‌کند می‌بایست کشاورزان و زراعت کارانی که با محدودیت منابع آبی برای کشت انواع محضولات مواجه هستند با مراجعه به امور منابع آب درخواست تخصیص آب را ارائه دهند تا تصمیمات لازم برای بهره‌مندی از آب مورد نیاز به تناسب آبی که در رودخانه جاری می‌شود اتخاذ شود.
بهجت تصریح کرد: به شرطی که آب کافی در رودخانه مزلقان جاری شود تمامی حقابه های کشاورزان منطقه رودابان و حتی سایر نقاطی که سهمی از این رودخانه دارند تخصیص داده می شود. بدیهی است در صورت کاهش دبی رودخانه، حقابه های کشاورزان به تناسب میزان آبی که در رودخانه جریان دارد تخصیص خواهد یافت.
وی در ادامه گفت: اقدامات خوبی در منطقه آقدره برای روان سازی جریان آب در رودخانه مزلقان صورت گرفته است اما کافی نیست و در صورت تامین منابع مالی در شورای برنامه‌ریزی شهرستان دریچه‌هایی در مسیر رودخانه در قالب یک طرح جامع و مطالعاتی تعبیه خواهد شد تا میزان حقابه تخصیصی به صورت عادلانه تقسیم شود و این طور نباشد که سیلاب یا منابع آبی به هر طرف که بستر حرکت فراهم بود به جریان بیفتد.
در ادامه گزارش، پاسخ مدیر امور بهره‌برداری از سدالغدیر ساوه را در خصوص چرایی علت احداث کانال برای هدایت آب از محل منابع آبی سدالغدیر و دلیل عدم تخصیص آب از این سد با وجود احداث کانال را جویا می‌شویم.
امکان برخورداری رودابان از الغدیر در صورت تکمیل تراز آبی دریاچه سد
سیدجلال شاهرخ علت احداث کانال به طول افزون بر یک کیلومتر که در سالیان گذشته برای هدایت آب در منطقه رودابان احداث شده است، را انتقال آب مازاد بر حقابه‌های تخصیصی برای بهره‌برداران کشاورزی عنوان کرد و افزود: احداث کانال آب در منطقه رودابان در قالب اجرای طرح‌های توسعه‌ای برای تامین نیاز آبی اراضی کشاورزی دشت ساوه از سدالغدیر صورت گرفته است.
وی با تاکید بر اینکه کشاورزان منطقه رودابان منابع آبی مورد نیاز خود را از رودخانه مزلقان تامین می‌کنند و از زمان احداث سد الغدیر هیچ حقابه‌ای برای آنان در نظر گرفته نشده است، گفت: هیچ الزامی در تخصیص آب از سدالغدیر از طریق رودخانه قره‌چای برای رودابان وجود ندارد، اما در صورت تکمیل تراز آبی در دریاچه سد الغدیر ساوه این امکان وجود دارد که از مازاد آبی که در اختیار است به اراضی رودابان از طریق کانال احداثی هدایت شود.
شاهرخ در خصوص فروش مازاد آب کشاورزان روستای الوسجرد به رودابانی‌ها گفت: کنترل و مدیریت آب برای کشاورزانی که از سدالغدیر حقابه دارند وظیفه مدیریت سد نیست و تنها وظیفه ما توزیع عادلانه آب میان حقابه‌بران است.
وی با اشاره به تخصیص آب از محل منابع آبی سدالغدیر در سالجاری به دلیل تکمیل تراز آبی دریاچه سد، گفت: در سال آبی گذشته به دلیل بارش‌های مطلوب، مازاد آب مورد نیاز حقابه‌بران سد برای کشاورزان رودابانی در کشت دوم زراعی تخصیص یافت و در سال آبی جدید(از مهرماه سال ۱۳۹۸ تا مهرماه سال ۱۳۹۹) نیز چنانچه میزان بارش‌ها و ذخیره‌سازی آب در دریاچه سدالغدیر افزایش یابد و منابع آبی پایداری ذخیره‌سازی شده باشد قطعا در کشت دوم زراعی از آب سد برخوردار خواهند شد.
وی تصریح کرد: از آنجاکه که رودابانی‌ها از سدالغدیر حقابه‌بر نیستند، لذا هیچ الزامی در تخصیص آب در کشت اول زراعی (پائیزه) وجود ندارد و به شرط برخورداری از آب مطمئن و پایدار در کشت دوم(بهاره) قطعا تخصیص خواهد یافت.
مدیر امور بهره‌برداری از سدالغدیر ساوه تصریح کرد: با قطعیت پیدا کردن میزان آب در دریاچه سدالغدیر ساوه در کشت دوم که از ابتدای خرداماه سالجاری آغاز می‌شود نهایت مساعدت در خصوص کشاورزانی که نیاز به منابع آبی موقت دارند بعمل خواهد آمد. در شرایط کنونی که هیچ پیش‌بینی از آورد مناسب در دریاچه سد ساوه نمی‌توان کرد و اطلاع دقیقی از میزان ذخیره‌سازی آب نیست نمی‌توان انتظارات کشاورزان را در کشت اول برآورده کرد.
وی افزود: سدالغدیر ساوه با هدف تامین آب شرب شهر ساوه و آبیاری اراضی کشاورزی که برای آنها حقابه تعریف و تعیین شده است احداث شده و بدیهی است که نحوه مصرف آب ذخیره شده نیز باید بر همین اساس باشد.
شاهرخ در پاسخ به این پرسش که آیا راهکاری برای تخصیص آب کشاورزان رودابانی از منابع سد الغدیر وجود دارد یا خیر؟ گفت: ایجاد حقابه جدید تابع شرایط خاصی است و عملا منتفی است، مگر اینکه میزان بارش‌ها از حد نرمال هم عبور کرده و منابع آبی مازادی در سد ذخیره شده باشد.
وی افزود: کشاورزان بادرانی می بایست در سالهای ۷۵ و ۷۶ اقدام به خرید حق اشتراک می‌کردند و وزارت نیرو با سازوکاری که دارد نسبت به واگذاری اشتراک برابر مقررات اقدام می‌کرد. بدیهی است با تقسیم حقابه‌بران توزیع آب براساس تواقفی که در گذشته صورت گرفته صورت می‌گیرد و امکان تخصیص برای غیر بهره‌برداران وجود ندارد.
کار کم‌آبی دوباره به معضل زیست‌محیطی کشید/نوار سبز ساوه رنگ باخت
موضوع دیگری که مالک افزون بر ۳۰۰ هکتار از اراضی رودابان در بازدید میدانی خبرنگار ایسنا، بدان اشاره کرد وقوع یک معضل زیست محیطی در نتیجه عدم تخصیص منابع آبی به این منطقه بود که به دلیل تهدیدی که برای سلامت شهروندان ساوجی به شمار می‌رود به مراتب حساس‌تر و نگران کننده‌تر است.
محلوجی اظهار کرد: منطقه رودابان در نوار جنوبی و جنوب غربی ساوه قرار دارد و به دلیل برخورداری از خاک حاصلخیز، مستعد کشاورزی است و در سالیان گذشته به دلیل تخصیص آب، بخش اعظمی از سه هزار هکتار اراضی رودابان زیر کشت انواع محصولات زراعی و جالیزی می‌رفته است که علاوه بر زیبایی جنوب شهر ساوه، نوار سبزی پیرامون این شهر تاریخی را تشکیل داده بود و مانند یک ریه برای شهر صنعتی ساوه با فعالیت افزون بر ۵۰۰ واحد تولیدی و صنعتی عمل می‌کرد. اما متاسفانه عدم تخصیص آب موجب نابودی کشاورزی شده و نوار سبز را به یک نوار خشک و بی‌روح تبدیل کرده است.
وی ادامه داد: نتیجه خشک شدن اراضی رودابان ایجاد پدیده ریزگردها در این منطقه است و از آنجاکه در مسیر وزش باد قرار دارد، گردوخاک و ریزدگردهای تولیدی ناشی از وزش باد در هوا منتشر شده و آلودگی هوای این شهر صنعتی را تشدید می‌کند.
آژیر قرمز برای تنفس ساوجی ها
محلوجی تاکید کرد: اگر فکری برای توسعه کشاورزی منطقه رودابان نشود قطعا این منطقه در آینده به عنوان یک کانون اصلی تولید ریزگرد و گردوخاک تبدیل شده و به عنوان یک معضل زیست محیطی هوای سالم شهر ساوه را تهدید می‌کند و خطر جدی برای افراد بیمار و سالمندان است.
وی بیان کرد: بخش اعظمی از آلودگی هوای شهر ساوه و ناسالم بودن هوا برای گروه‌های حساس به دلیل فعالیت ریزگردهاست و رودابان یکی از کانون‌های فعال ریزگردی است چرا که گردوخاک جنوب شهر را به مرکز و شمال شهر منتشر می‌کند در حالیکه رونق کشاورزی علاوه بر جلوگیری از فعالیت ریزگردها موجب افزایش سرانه فضای سبز شهری ساوه نیز خواهد شد.
به گزارش ایسنا، بر اساس آمار بدست آمده از دستگاه سنجش آلودگی هوا، علت بیشترین میزان آلودگی هوا در ساوه وجود ذرات معلق با قطر کمتر از ۲.۵ میکرون بوده و عواملی چون دی‌اکسیدنیتروژن و ازن نیز سهم کمتری دارند. براین اساس آلودگی بیش از ۷۰ درصد روزهای آلوده ساوه ناشی از افزایش ذرات معلق با قطر کمتر از ۲.۵ میکرون است. این ذرات که با نام "ریزگرد" شناخته می‌شوند، چند سالی است که گریبان شهر ساوه را نیز گرفته‌اند.
به گفته کارشناسان، این ذرات هم منابع طبیعی و هم منابع مصنوعی دارند. منابع طبیعی بروز این ذرات، ریزگردهای منطقه‌ای و محلی است و منابع مصنوعی آن احتراق وسایل نقلیه سبک و سنگین است. ذرات ناشی از احتراق سوخت، ریزتر، سمی‌تر و خطرناک‌تر از ریزگردها هستند.
نمونه‌برداری و بررسی ترکیب گرد و غبارهای شهر ساوه نشان می‌دهد که این ذرات صرفاً متشکل از دانه‌های خاک، شن، ماسه و ذرات خاک نیستند، بلکه ترکیب پیچیده‌ای از عناصر شیمیایی هستند و ذرات معلق با قطر کمتر از ۲.۵ میکرون به علت سبکی می‌توانند تا عمق دستگاه تنفسی نفوذ کرده و حتی وارد جریان خون شوند.
درختکاری برای مقابله با ریزگردها کارآمدتر از کاشت محصولات زراعی است
در همین رابطه رئیس اداره حفاظت از محیط‌زیست شهرستان ساوه گفت: بیشترین فعالیت ریزگردها در فصل تابستان است و در شهر ساوه چون جهت وزش باد از غرب به شرق شهر است بیشترین کانون فعالیت ریزگردها در دشت ساوه و در محدوده جنوب و جنوب غربی است.
هادی رستم‌خانی افزود: کاهش میزان نزولات آسمانی و محدودیت منابع آبی منجر به بروز پدیده خشکسالی شده و در نتیجه از سطح زیر کشت اراضی کشاورزی کاسته شده است و سطح وسیعی از دشت ساوه را به صورت زمین لم یزرع تبدیل شده و کانونی برای فعالیت ریزگردها ایجاد شده است.
وی بیان کرد: به کشاورزان جنوب و جنوب غربی ساوه توصیه می‌شود برای جلوگیری از فعالیت ریزگردها در این منطقه به جای کشت محصولات زراعی به کشت محصولات باغی و کاشت درختان مثمر و یا غیرمثمر روی آورند تا اولا از ایجاد گردوخاک ناشی از شخم زدن زمین برای کشت محصولات زراعی جلوگیری شود و ثانیا یک نوار سبز دائمی در پیرامون شهر ساوه ایجاد شود.
رستم‌خانی با اشاره به محدودیت در منابع آبی گفت: درختکاری به مراتب بهتر از کشت محصولات زراعی می‌تواند آلودگی شهر را در نتیجه فعالیت ریزگردها کاهش دهد و با توجه به کمبود منابع آبی پیشنهاد می‌شود که از درختان مقاوم به شرایط محیطی و منطبق اقلیم شهر ساوه و با نیاز آبی کمتر نظیر پسته، زیتون، انجیر، انار و ... استفاده شود. گرچه درختکاری در این منطقه نیاز به اظهار نظر از سوی کارشناسان جهادکشاورزی دارد.
وی توسعه کمربند سبز ساوه را موجب تلطیف هوای شهر ساوه دانست و افزود: جلوگیری از انتشار گردوغبار در فضای شهرساوه یکی از مسائل مهمی است که باید در دستور کار مجموعه مدیریتی شهرستان قرار گیرد و با تدبیر و برنامه‌ریزی از ایجاد کانون‌های ایجاد ریزگرد در نقاط مختلف شهر به ویژه محدوده جنوب و جنوب غربی این شهر صنعتی کشور جلوگیری کرد.
به گزارش ایسنا، براساس بررسی‌های بعمل آمده توسط کارشناسان، میزان غلظت لحظه‌ای آلاینده گردوغبار با قطر کمتر از ۲.۵ میکرون ناشی از فعالیت پدیده ریزگردهاست که بخشی از آن از مناطق غرب و جنوب غربی کشور وارد این شهر می‌شود و ترکیب ریزدگردهای دشت ساوه به ویژه در قسمت جنوبی شهر به گفته متخصصان با تأثیر بر ریه‌ها موجب ایجاد بیماری‌های قلبی، ریوی، ناراحتی‌های تنفسی و آلرژیک خواهد شد.
خشکسالی‌های پیاپی در سالهای اخیر در این شهرستان به دلیل کاهش نزولات آسمانی موجب افت سفره‌های زیرزمینی، از بین رفتن رطوبت خاک و افزایش فرسایش خاک شده و این موضوع پدیده ریزگردها را تا حدی در این شهر تشدید می‌کند و آثار مخرب ذرات گرد و غبار ریز بر سیستم تنفسی و سلامت بویژه گروه‌های جمعیتی کودکان، زنان باردار، سالمندان و افرادی با نقص سیستم ایمنی بدن مؤثر است.
بازنگری در توزیع عادلانه آب میان حقابه بران از سد الغدیر و تخصیص آب برای کشاورزان رودابانی در کشت اول (پائیزه) و برخورداری صددرصدی این منطقه از سهم یک چهارمی آب رودخانه مزلقان ضمن رونق کشاورزی و ایجاد افزون بر ۴۰۰ فرصت شغلی به ادعای مالکین کشاورزی رودابان ضمن فراهم کردن بستر توسعه اقتصادی ناشی از رونق کشاورزی می تواند یک کمربند سبز را در جنوب شهر ساوه تشکیل و علاوه بر تلطیف هوای شهر از آلودگی متاثر از فعالیت ریزگردها جلوگیری کند. موضوعی که شاید به ظاهر دشوار و غیر عملی باشد اما در نتیجه یک هم افزایی و هماهنگی بین بخشی با تشکیل کارگروههای مربوطه و کمی انعطاف در قانون شدنی است.
از طرفی نگرانی کشاورزان جنوب شهر ساوه این است که به جای تخصیص آب از مزلقان و سدالغدیر از سوی مسئولان متاسفانه شاهد تخصیص فاضلاب آب‌های سطحی و روانآب‌های شهر ساوه به این منطقه هستیم و بخشی اعظمی از اراضی کشاورزی و چاههای آب در نتیجه نفوذ فاضلاب جاری شده به رودابان آلوده شده است و کشاورزان رودابانی بالاجبار اقدام به کشت سرطان می‌کنند. موضوعی که در گزارش چند روز پیش ایسنا بدان پرداخته شد و تبعات منفی ناشی از این معضل زیست محیطی به متولیان امر گوشزد شد.
هدایت فاضلاب جنوب شهر ساوه به رودابان موجب شده است که حتی عده‌ای فرصت طلب نیز وسوسه شده و اقدام به کشت محصولات زراعی با آب فاضلاب کنند که خطر جدی برای سلامت انسان به شمار می‌رود.
انتهای پیام
نظرات