این رشته اواخر سال ۱۲۹۹ هجری شمسی توسط میرمهدی ورزنده، استاد بزرگ ورزش، به ایران آورده و تعلیم آن از دارالمعلمین ورزش آغاز شد. بازی والیبال در ایران نیز ابتدای امر دارای قواعد خاصی نبود و به شکل‌های مختلفی انجام می‌شد.

والیبال در دهه ۲۰ و ۳۰ وارد لرستان شد و چون فضای سربسته موجود نبود در فضاهای روباز و بیشتر در دبیرستان‌ها برگزار می‌شد. آن زمان مشکل توپ و تور هم وجود داشت و بعضاً با چوب و یک طناب و توپ‌های مختلف که فقط گرد بود به انجام می‌رسید.

از آن زمان تاکنون والیبال جسته‌وگریخته در لرستان وجود داشته و نخستین ملی‌پوش لرستانی ماشاءالله فرخ‌منش در سال ۱۳۵۱ بوده و پس از آن همواره والیبالیست‌های استان در تیم‌های ملی رده‌های سنی مختلف حضور داشته‌اند.

با وجود استعدادهای زیاد در بخش آقایان اما هیچ‌گاه در لیگ برتر تیم نداشته‌ایم و همواره والیبالیست‌های لرستانی در تیم‌های استان‌های دیگر توپ زده‌اند و این در حالیست که بارها اعلام کرده‌اند با مبالغ بسیار کمتر نسبت به تیم‌های دیگر دوست دارند برای تیم لرستان بازی کنند. در بخش بانوان سال ۸۹ تیم بوژان در لیگ برتر شرکت کرد اما در نیمه‌های راه انصراف داد و خاطرات خوشی برای علاقه‌مندان این رشته به جای نگذاشت.

در حال حاضر مهم‌ترین مشکل والیبال لرستان، نبود خانه تخصصی است و همین باعث شده که اهالی این رشته خانه‌به‌دوش باشند و همیشه از این موضوع گلایه‌ها کرده‌اند اما فایده‌ای نداشته و همچنان لرستان تنها استان بدون خانه والیبال است. نبی‌الله بهاروند رئیس هیأت والیبال لرستان می‌گوید: به لحاظ زیرساختی شرایط خوبی نداریم و حتی یک ساعت، سالنی در اختیار ما نیست و برای فضای تمرین با مشکل مواجه هستیم.

لرستان در تمام رده‌های سنی در دسته دوم و سوم قرار دارد و حتی نمی‌توانیم با استان‌های برتر رقابت کنیم و معلوم نیست با این شرایط چه زمانی به سطح اول کشور برمی‌گردیم.

بدون تردید این شرایط سبب می‌شود که استعدادهای والیبال لرستان کمتر شناخته شوند و شاید به این دلیل باشد که سال‌هاست از لرستان والیبالیستی در رده‌های پایه تیم ملی نمی‌بینیم و به‌نوعی از دور خارج شده‌ایم.

ای کاش شرایطی فراهم می‌شد که بتوانیم در والیبال به دوران اوج و گذشته‌های دور برگردیم اما در حال حاضر مثل برخی رشته‌های ورزشی چون زیرساخت‌های لازم را نداریم حتی نمی‌توانیم به آن جایگاه نزدیک شویم.

 انتهای پیام