• چهارشنبه / ۲۹ آبان ۱۳۹۸ / ۱۲:۰۶
  • دسته‌بندی: رسانه دیگر
  • کد خبر: 98082918878
  • منبع : مطبوعات

کی‌روش رفته که رفته

کی‌روش رفته که رفته

«چاره‌ای نیست جز این که همه ما باید بپذیریم فردی به نام کارلوس کی‌روش از تیم ملی ایران رفته و در حال حاضر سرمربی تیم ملی کلمبیا است. او شغل دارد و پرونده ایران برایش بسته شده اما خیلی از ما هنوز به شکلی بی‌ثمر در اندیشه او هستیم. شاید ویلموتس مربی خوب و موفقی برای ایران نباشد اما آن چه مسلم است این که کی‌روش هم رفته و دیگر برنمی‌گردد. این فایل را ببندید و روی آینده متمرکز شوید لطفا!»

به گزارش ایسنا، روزنامه دنیای‌ اقتصاد نوشت: «بعد از ناکامی تیم ملی ایران برابر بحرین و عراق که وضعیت بدی را برای ما به وجود آورده و ممکن است منجر به حذف تیم ملی از مرحله پیش‌مقدماتی جام‌ جهانی شود، یک اسم به فصل مشترک غرولندهای بسیاری از هواداران فوتبال تبدیل شده: کارلوس کی‌روش! سرمربی پرتغالی و پیشین تیم ملی در پی حضوری هشت‌ساله روی این نیمکت عملکردی قابل‌ قبول و موثر ارائه داد و اگر چه جامی نبرد اما تصویری مستحکم و نفوذناپذیر از تیم ملی به جا گذاشت. حالا که ما در فاصله‌ای کوتاه متحمل دو شکست پیاپی شده‌ایم، خیلی‌ها جای کی‌روش را در ایران خالی حس می‌کنند و عقیده دارند بعد از او، آفتاب غرور فوتبال ملی ایران هم رو به غروب گذاشته است. در این که کی‌روش در مجموع برای ایران مربی خوبی بود، شکی نیست؛ همان‌ طور که در مورد تزلزل و بی‌تفاوتی عجیب ویلموتس هم نمی‌توان تردیدی داشت. به‌ طور کلی اما به‌ نظر می‌رسد این بار هم بخشی از جامعه ما دچار همان آفت همیشگی «گذشته‌گرایی» شده؛ یعنی بدون در نظر گرفتن شرایط و اقتضائات موجود و بدون تمرکز روی آینده، صرفا در جست‌وجوی گذشته‌ای است که از بین رفته و به تاریخ پیوسته است. آیا واقعا این رویکرد هرگز سودی برای ما داشته است؟ همین حالا آیا با تکرار نام کی‌روش، کمکی به ویلموتس و تیمش خواهد شد؟ بعید است این‌طور باشد.

این تیم پرسپولیس نیست

به‌ طور کلی هواداران فوتبال در ایران - در رفتاری که کاملا متاثر از فرهنگ ایرانی به‌ نظر می‌رسد - بارها نشان داده‌اند اهل رها کردن گذشته و چسبیدن به آینده نیستند؛ مخصوصا اگر پای خاطرات شیرین طولانی در میان باشد، دل کندن از گذشته برای ما ایرانی‌ها سخت‌تر هم می‌شود. به یک مثال توجه کنید! علی پروین به عنوان یکی از اسطوره‌های تاریخ باشگاه پرسپولیس، در کسوت بازیکن و مربی موفقیت‌های زیادی برای این تیم به‌ دنبال آورد اما هر بار که مدیران باشگاه به دلایل مختلف به عبور از سلطان فکر کردند، با مقاومت شدید هواداران مواجه شدند. در این شرایط هر بار پرسپولیس در نتیجه‌گیری ناکام می‌ماند، نام علی‌آقا برای اعتراض به وضع موجود فریاد می‌شد و هواداران شعار می‌دادند: «این تیمِ پرسپولیس نیست، پروین باید برگرده.» شاید در مقاطعی حق با معترضان بوده باشد اما مثلا در نیمه اول دهه ۸۰ این شعارها به زیان پرسپولیس تمام شد و تیم فوق‌العاده پرمهره و پرامید وینگو بگوویچ در لیگ سوم را زمین زد. آن زمان واقعا دوران پروین تمام شده بود و این مساله پس از بازگشت ناموفق سلطان به اردوگاه سرخ‌ها به وضوح اثبات شد. اتفاقا برخی پرسپولیسی‌ها اخیرا بار دیگر در همین فضا قرار گرفته‌اند و این بار نمی‌توانند با جدایی برانکو کنار بیایند. البته که برانکو مربی بسیار بزرگ و موفقی بود اما به هر حال رفته و باید انرژی‌ها معطوف به حمایت از جانشین او شود، اما در شرایطی که کالدرون بد هم نتیجه نگرفته، هواداران کمتر به او محبت می‌کنند.

دوای درد آبی

در اردوگاه استقلال هم شرایط مشابهی وجود داشته و در این مورد نقش پروین را برای آبی‌ها، مرحوم ناصر حجازی بازی می‌کرد. اسطوره فقید استقلال نزد هواداران محبوبیت زیادی داشت و هر بار از این تیم دور می‌شد، شعار «دوای درد آبی، فقط ناصر حجازی» روی سکوها طنین می‌انداخت. البته که حجازی هم دوره درخشان خودش را داشت و شاید اگر از داخل باشگاه به او خیانت نمی‌شد حتی می‌توانست برای استقلال تاریخ‌سازی کند اما در این مورد هم اصرار به گذشته‌گرایی نتیجه نداد و مرحوم ناصرخان در بازگشت به نیمکت استقلال، در لیگ سیزدهم نتایج بسیار ضعیفی با این تیم گرفت. جالب است که پس از ناکامی تیم ملی در راهیابی به جام‌ جهانی ۲۰۰۲ با میروسلاو بلاژوویچ، برخی هواداران فوتبال در ورزشگاه آزادی این نسخه را برای نیمکت تیم ملی می‌پیچیدند: «حجازی سرمربی، پروین مدیرفنی!» همان روزها اما برانکو آمد و یک دوران قابل‌ افتخار برای تیم ملی ساخت.

کی‌روش رفته که رفته

حالا هم ماجرای کارلوس کی‌روش پیش آمده است. با توجه به تجارب مشابه واضح بود که هر کسی جای کی‌روش را با آن همه موفقیت و محبوبیت بگیرد به مشکل خواهد خورد و شاید هواداران به سرعت نتوانند با او ارتباط برقرار کنند، با این همه خود ویلموتس هم نقایص و کاستی‌هایی دارد که باعث تشدید این فضا شده است. او تا حدودی بی‌تفاوت و بی‌خیال است و همین روحیه در مقایسه با جدیت و سختکوشی کی‌روش، یک کنتراست بزرگ به وجود آورده است. با این همه، چاره‌ای نیست جز این که همه ما باید بپذیریم فردی به نام کارلوس کی‌روش از تیم ملی ایران رفته و در حال حاضر سرمربی تیم ملی کلمبیا است. او شغل دارد و پرونده ایران برایش بسته شده اما خیلی از ما هنوز به شکلی بی‌ثمر در اندیشه او هستیم. شاید ویلموتس مربی خوب و موفقی برای ایران نباشد اما آن چه مسلم است این که کی‌روش هم رفته و دیگر برنمی‌گردد. این فایل را ببندید و روی آینده متمرکز شوید لطفا!»

انتهای پیام

  • در زمینه انتشار نظرات مخاطبان رعایت چند مورد ضروری است:
  • -لطفا نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.
  • -«ایسنا» مجاز به ویرایش ادبی نظرات مخاطبان است.
  • - ایسنا از انتشار نظراتی که حاوی مطالب کذب، توهین یا بی‌احترامی به اشخاص، قومیت‌ها، عقاید دیگران، موارد مغایر با قوانین کشور و آموزه‌های دین مبین اسلام باشد معذور است.
  • - نظرات پس از تأیید مدیر بخش مربوطه منتشر می‌شود.

نظرات

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
لطفا عدد مقابل را در جعبه متن وارد کنید
captcha
avatar
۱۳۹۸-۰۸-۲۹ ۱۲:۱۶

با احترام به نویسنده محترم باید بگم تکرار مدام کیروش کیروش از جانب هواداران و دلسوزان واقعی فوتبال ایرزان لزوما به معنای بازگشت دوباره او و یا عدم درک اینکه او رفته که رفته نیست. منظور اینه که ببینید کیروش چه کرد و ما با او چه کردیم و حالا در چه وضعی هستیم. آینده هم اگر قراره بسازیم باید نگاهمون به راه و روش هدفمند و دلسوزانه مکتب کیروش باشه.وگرنه که خیلی ها اومدن و رفتن ولی اینکه چرا تنها نام امثال کیروش و مرحوم حجازی باقی مونده و بر سر زبان هاست،این مهمه.

avatar
۱۳۹۸-۰۸-۳۰ ۰۲:۴۲

کاملا مشخص هست که شما اصلا استقلالی نیستین ولی عین واقعیت رو گفتین

avatar
۱۳۹۸-۰۸-۲۹ ۱۲:۵۰

مطلب فوق صحیح است. اما دلیلی هم برای نگه داشتن سرمربی بی تفاوت و بدون تاثیری مثل آقای ویلموتس وجود ندارد.

avatar
۱۳۹۸-۰۸-۲۹ ۱۳:۳۸

خیلی ها هستند که رفتند و خاطرات و زحماتشون به یادگارمونده ادمهایی دلسوز با غیرتتر از همه پرادعاهای داحلی و خارجی حالا چرا انقدر ناراحتی از یاد اوری این ادمها حالا سیاسی ها وحشت دارند از این یاداوری ها معلومه که بی عرضگی هاو بی غیرتی هاشون معلوم نشه شمارو نمی دونم

avatar
۱۳۹۸-۰۸-۲۹ ۱۵:۰۱

بنظر من اظهار نظر شما صحیح نیست ایران در زمان کیروش فقط و فقط دو نقطه قوت داشت و تمام اولا جنگ روانی و آرامش روانی برای تیم ایجاد میکرد و دوم با چیدن تدافعی بازی مانع زیاد گل خوردن بودن اما در ورزش کم گل خوردن و مساوی کردن بمعنای موفقیت نیست حتی رفتن به جام جهانی هم خیلی کار مهمی نیست بنظر من تا کنون فوتبال ایران بزرگترین موفقیت همان جام آسیا بود که برد و همان قهرمانی استقلال در باشگاههای این قاره شما تا متر و معیار صحیح از موفقیت نگویید موفق نمیشوید

avatar
۱۳۹۸-۰۸-۳۰ ۰۷:۰۱

متر و معيار شما از موفقيت چي هست ؟ رفتن به جام جهاني به صورت ٢ دوره متوالي به عنوان سر گروه كه باعث منافع مالي زيادي براي فدراسيون شده موفقيت نيست ؟ اينكه تيمي از هم پوشيده رو در سال ٢٠١١ تحويل بگيري و ٢ نسل خوب از بازيكنان با استعداد تحويل بدي موفقيت نيست ؟ اينكه مربي خارجي باشي و براي بازي تدارماتي و زمين بجنگي و باعث بشي فدراسيون مجبور به ساخت پك و ترميم زمين تمرين تيم ملي بشه موفقيت براي تيم ملي نيست ؟ بازي تدافعي يك سبك از بازي فوتبال هست چه شما خوشتون بياد و چه خوشتون نياد و ما ايتاليا و بلژيك و فرانسه نيستيم و زير ساخت هاي اونها رو نداريم تا بتونيم مثل اونها بازي كنيم ! در نتيجه اول نبايد گل بخوريم . شما هنوز موفقيت رو در بردن جام ميبيني ، و اين همون ذهنيت نتيجه گرا هست كه بدون نگاه كردن به توانايي و امكانات هم بأزيز با ميخواد و هم نتيجه ! در صورتي كه يك روند رو به رشد خودش موفقيت محسوب ميشه . اگر رفتن به جام جهاني كاري نداره و موفقيت نيست ، پس چرا فقط ٤ دوره حضور داشتيم و كره جنوبي ١٦ دوره ؟

avatar
۱۳۹۸-۰۸-۳۰ ۱۳:۱۵

اگه رفتن به جام جهانی کارمهمی نیست چرا هیچ مربی دیگری چنین قدرتی نداره که مثل کی روش بی دردسر و اولین تیم به جام جهانی بریم شما بهتر چشماتونو باز کنید و الکی ساز مخالف نزنید و سعی کنید بفهمید که تاک تیک دفاعی و نفوذهای خطرناک به زمین حریف یکی از شیوهای تاک تیکی فوتبال هست و رو تیم ایران هم جواب داد وچه بخواهید وچه نخواهید کی روش موفق ترین مربی ایران بوده است

avatar
۱۳۹۸-۰۸-۳۰ ۱۹:۰۱

بعله. رفتن به جام جهانی مهم نیست. در رده‌ی ۲۱ قرار گرفتن تیم ایران در رنکینگ جهان مهم نیست. مدت‌ها بدون باخت ماندن مهم نیست. در جام جهانی برای اولین بار چهار امتیاز گرفتن و مساوی با پرتقال و باخت با یک گل به اسپانیا مهم نیست. چون ما دوست داریم اینها مهم نباشد

avatar
۱۳۹۸-۰۸-۲۹ ۱۵:۵۲

واقعا مطلب درستی بود این که مدام کی روش بزنیم تو سر بقیه خود زنی است

avatar
۱۳۹۸-۰۸-۳۰ ۱۹:۰۶

چرا شما پرسپولیسی‌ها اینقدر پیش‌بینی‌پذیر و یکسان هستید؟ کیروش را باید توی سر کسانی زد که ظرف یک‌سال از رفتن او چنین وضعی را برای ما رقم زدند! شاید شما دردت نیاید ولی برای بقیه دردناک است!

avatar
۱۳۹۸-۰۸-۳۰ ۰۱:۴۷

با کی روش خیلی راحت تر بازی میکردیمم و میبردیم و حتی میتونسیم تو جام جهانی امیدوار باشیم ولی الان چی؟

avatar
۱۳۹۸-۰۸-۳۰ ۰۶:۴۵

به نظرم بنزین سه هزارتومن خیلی گرونه

avatar
۱۳۹۸-۰۸-۳۰ ۰۷:۲۷

عزیزان ، ایرانی چه کسی است ، کسی که صرفا شناسنامه ی ایرانی دارد ، و یا آن کسی است که برای سربلندی و افتخار ملت تلاش میکند ؟ من سر مربی سابق تیم ملی را چنین کسی میدانم که از خیل اصحاب فوتبال به ملت ایران بیشتر خدمت کرد .

avatar
۱۳۹۸-۰۸-۳۰ ۰۹:۴۱

تیم ایران بدون شک با ویلتموس به مرحله بعد صعود خواهد کرد ، نام بردن از افراد دیگر در شیکه‌های اجتماعی و سکوی ورزشگاه‌ها فقط و فقط نشان از درک پایین فوتبالی و علاقه زیاد ما ایرانی‌ها به حاشیه و جنجال است .

avatar
۱۳۹۸-۰۸-۳۰ ۰۹:۵۱

آقای تاج‌کافی هستش مربی لازم نیست.

avatar
۱۳۹۸-۰۸-۳۰ ۱۱:۳۶

اختلاسگرهای محترم برای کارشون زحمت می کشند اما این مربی ماهی یه بار می اد گردش میلیاردی پول میگیره و زندان هم نمیره

avatar
۱۳۹۸-۰۸-۳۰ ۱۲:۲۱

به نقل از الکس فرگوسن که توی اعتبارش شکی نیست: اگه می خوای بازی رو ببری باید خوب حمله کنی و اگه می خوای قهرمان بشی باید خوب دفاع کنی. عدم پیگیری و بی تفاوتی فدراسیون باعث شد کی روش برای موفقیت تیم که باعث غرور ملی ما و اعتبار تیم ملی ما شد (دومین صعود کننده به جام جهانی بعد از برزیل) حتی برای کوچکترین نیاز های تیم مثل زمین تمرین یا لباس خوب و با کیفیت بجنگه و این باعث شد به نظر بیاد که با همه دعوا داره. حالا خلا ها باقی مونده و ویلموتس هم بی خیاله و تنها دغدغه فدراسیون یا مربیا اینه که بازیکنانشون رو بیشتر در اختیار باشگاه داشته باشن و ویلموتس بره تک تک بازیهای لیگ رو ببینه. چه چیزی از این بهتر. گور بابای ناراضی و افرادی که موفقیت و غرور تیم ملی رو می خوان.

avatar
۱۳۹۸-۰۸-۳۰ ۱۲:۲۲

وقتی مهره هجومی باکیفیت در اختیار نیست آیا راهی جز دفاع کردن باقی می مونه. آقای پروفسور بود که به جای مساوی کردن در خانه حریف در فینال لیگ قهرمانان، با نتیجه خیلی بد بازی رو واگذار کرد. توی مدتی که کیروش بود، برانکو به طمع رسیدن به تیم ملی فقط سم پاشی کرد. هرگز یادمون نخواهد رفت که زمان اون توی تیم ملی بازیکنان با هم قهر بودن و عده ای به یکدیگر پاس نمی دادن. توی 6 سالی که برانکو بود نتونست به میرزاپور یه شوت زدن یاد بده.

avatar
۱۳۹۸-۰۸-۳۰ ۱۲:۲۲

#کی روش_را_برگردانید #دوباره _کی روش #دوباره _ایران

avatar
۱۳۹۸-۰۸-۳۰ ۱۴:۱۰

فوتبال و مافیا و... بیت المال ... و مردم ! و دیگر هیچ

avatar
۱۳۹۸-۰۸-۳۰ ۱۴:۲۳

به نظر من در جامعه ایرانی از گذشته تا کنون، ظهور نوابغی که امروز باعث گذشته گرایی ما شده نه بر اساس نظام آموزشی نابغه پرور بلکه بر اساس اتفاق صورت گرفته و آوردن افراد خارجی موفق مثل کیروش و برانکو هم نه بر اساس کار کارشناسی بلکه کاملا به صورت اتفاقی بوده کمااینکه بودند هزاران خارجی ناموفق. همین امور منجر به گذشته گرایی جامعه شده به همین دلیل مردم ما میدانند فرد ایرانی یا خارجی با کارنامه موفق در ایران چیزی نیست که به راحتی دوباره یافت شود و همین است که وقتی از مسندشان کنار گذاشته میشوند، جامعه سرخورده و ناراحت شده و به بودن آنها در گذشته با افسوس افتخار میکند.

avatar
۱۳۹۸-۰۸-۳۰ ۱۵:۱۱

شما هم با دلسوزیاتون کشتین مارو.معلوم میشه دردتون تیم ملی و کیروش امثال اقایان نیست فقط رنگ خودتون و کری خوندناتون مهمه.

avatar
۱۳۹۸-۰۸-۳۰ ۱۷:۳۶

تو این وضعیت مملکت دیگه فکر کردن به این موضوعات جای بسی تاسف دارد. برید وضع بنزین و اینترنت رو روشن کنید تا برسیم به تیم ملی

avatar
۱۳۹۸-۰۸-۳۰ ۱۷:۳۸

کیروش بیرون کردند با تخریب با نامردی، با بی شرمی. کیروش نرفت، بیرون شد

avatar
۱۳۹۸-۰۸-۳۰ ۱۸:۵۴

با تمرکز روی آینده موافقم. اما از گذشته درس نگرفتن مشکل همیشگی ماست. رفتن کی‌روش و رقم خوردن این شرایط کار شخصی خاص است که استعفایش حداقل مرهمی بر زخم‌های مردم است. کسی که به استعفا فکر هم نمی‌کند! #سلطانیفر_استعفا

avatar
۱۳۹۸-۰۸-۳۰ ۲۱:۲۶

نویسنده مطلب فوق، احیانا چرا به جهت افتادن نام "کیروش" بر سر زبان فوتبال دوستان اوقاتشان به تلخی گراییده است؟!